كتاب مثالب العرب: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ']]') |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
[[جاسم، ياسين]] (محقق) | [[جاسم، ياسين]] (محقق) | ||
[[حسين، سليمه کاظم ]] (محقق) | [[حسين، سليمه کاظم]] (محقق) | ||
|- | |- | ||
|زبان | |زبان | ||
نسخهٔ ۱۹ سپتامبر ۲۰۱۷، ساعت ۱۳:۳۳
| نام کتاب | كتاب مثالب العرب |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | |
| پدیدآورندگان | ابن کلبی، هشام بن محمد (نويسنده)
جاسم، ياسين (محقق) حسين، سليمه کاظم (محقق) |
| زبان | عربي |
| کد کنگره | |
| موضوع | |
| ناشر | تموزه |
| مکان نشر | سوريه - دمشق |
| سال نشر | مجلد1: 2015م , |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE38530AUTOMATIONCODE |
كتاب مثالب العرب، اثر نسب‌شناس قرن دوم هجری، هشام محمد بن سائب کلبی است که توسط جاسم یاسین درویش و سلیمه کاظم حسین مورد تحقیق قرار گرفته و منتشر شده است. درباره این کتاب، مقاله‌ای به همین نام و با تحقیق نجاح طائی نوشته شده است، لذا مقاله حاضر درباره اختلاف نسخ و تحقیق تهیه می‌شود. نسخه مورد استفاده محققین هر دو کتاب یکی است؛ یعنی نجاح طائی و جاسم یاسین درویش هر دو از نسخه شیخ محمد سماوی که در رمضان 1348ق، تمام شده است، استفاده کرده‌اند.[۱] در ابتدای کتاب سه تصویر از نسخه خطی کتاب آمده است که یکی از آنها صفحه پایانی کتاب است و نام ناسخ در آن مشاهده می‌شود.[۲] این نسخه از کتاب یک تحقیق دانشگاهی است که توسط محققین مذکور صورت پذیرفته است. محققین، در این نسخه، روایاتی را که مؤلف در کتابش آورده - با رجوع به دیگر کتب مؤلف و آثار دیگران - مستند کرده‌اند.[۳] در واقع تحقیقی که محققین در پاورقی ارائه داده‌اند، تراجمی است از بسیاری از راویان و اشخاصی که نامشان در متن کتاب آمده است. محققین با رجوع به کتبی همچون أسد الغابة، طبقات فحول الشعراء، الاستيعاب، سیره ابن هشام (السيرة النبوية)، طبقات ابن سعد، جمهرة النسب، جمهرة أنساب العرب، الإكمال ابن ماکولا، تهذيب التهذيب، الجرح و التعديل، أنساب الأشراف، الثقات ابن حبان، تبصير المنتبه، تاريخ الإسلام و بسیاری دیگر از کتب تراجم، با استخراج ترجمه هر شخص، تحقیقی زیبا در پاورقی‌ها انجام داده‌اند. در این تحقیق نام اشخاص به‌همراه نام آبا و اجدادشان، نام قبیلیه و طایفه، زمان تولد و وفات، پیشه و جایگاه اجتماعی هر شخص، برخی از تفکرات او، زمان مسلمان شدنش و مسائلی از این دست آمده است. محققین در پاورقی‌ها، منابع مورد استفاده خود را به‌صورت نام مؤلف، سپس نام کتاب و شماره جلد و صفحه آورده‌اند. ایشان در پایان کتاب، فهرست مصادر مورد استفاده خود را متذکر شده‌اند[۴]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.