سعدالدین حمویه، محمد بن مؤید: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده' به '') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
«سعد الدين محمد بن مؤيد بن ابى‌بكر بن حسن بن محمد بن حمويه بن محمد» كه به جهت انتساب به جدش (سعد الدين حمويه)، به حمويه يا حموى يا حموئى شهرت يافته است، از عارفان قرن هفتم است. وى از مشايخ شيخ عزيز نسفى و از خلفا و مريدان شيخ [[نجم‌الدین کبری، احمد بن عمر|نجم الدين كبرى]] | «سعد الدين محمد بن مؤيد بن ابى‌بكر بن حسن بن محمد بن حمويه بن محمد» كه به جهت انتساب به جدش (سعد الدين حمويه)، به حمويه يا حموى يا حموئى شهرت يافته است، از عارفان قرن هفتم است. وى از مشايخ شيخ عزيز نسفى و از خلفا و مريدان شيخ [[نجم‌الدین کبری، احمد بن عمر|نجم الدين كبرى]] و شهاب الدين عمر سهروردى مى‌باشد. در جوانى، چندى در جبل قاسيون دمشق كه در آن اوان از مراكز تصوف بود زيست و با [[صدرالدین قونیوی، محمد بن اسحاق|صدرالدين قونوى]] ملاقات كرده و ارتباط محبت پيدا نمود. مدت بيست و پنج سال در ديار شام و عراق و خوارزم مسافرت‌ها كرد، سرانجام به خراسان كه موطن اصلى او بود برگشت و شهرت بسيار يافت و از عارفان و مشايخ تصوف وقت گرديد و كرامات زياد به او منسوب داشتند. | ||
== آثار== | == آثار== | ||
نسخهٔ ۱۵ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۰۹:۰۰
| نام | سعد الدین حمویه، محمد بن موید |
|---|---|
| نام های دیگر | ح‍م‍وی، سعد الدین
حمویه، سعد الدین |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 650 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE3419AUTHORCODE |
«سعد الدين محمد بن مؤيد بن ابى‌بكر بن حسن بن محمد بن حمويه بن محمد» كه به جهت انتساب به جدش (سعد الدين حمويه)، به حمويه يا حموى يا حموئى شهرت يافته است، از عارفان قرن هفتم است. وى از مشايخ شيخ عزيز نسفى و از خلفا و مريدان شيخ نجم الدين كبرى و شهاب الدين عمر سهروردى مى‌باشد. در جوانى، چندى در جبل قاسيون دمشق كه در آن اوان از مراكز تصوف بود زيست و با صدرالدين قونوى ملاقات كرده و ارتباط محبت پيدا نمود. مدت بيست و پنج سال در ديار شام و عراق و خوارزم مسافرت‌ها كرد، سرانجام به خراسان كه موطن اصلى او بود برگشت و شهرت بسيار يافت و از عارفان و مشايخ تصوف وقت گرديد و كرامات زياد به او منسوب داشتند.
آثار
1. سجنجل الارواح و نقوش الالواح؛
2. سكينة الصالحين؛
3. قلب المنقلب؛
4. كشف المحجوب؛
5. محبوب المحبين و مطلوب الواصلين.
سعد الدين حموى در نظم و نثر فارسى و عربى دست داشته و رباعيات او بيشتر از ديگر انواع شعرى نقل شده است. وفات سعد الدين حموى در روز عيد قربان سال 650ق اتفاق افتاده است.