خواند‌میر، غیاث‌الدین بن همام‌الدین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف ') |
جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده' به '') |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type='authorWritings'|[[تاریخ حبیب السیر فی اخبار افراد بشر]] | |data-type='authorWritings'|[[تاریخ حبیب السیر فی اخبار افراد بشر]] | ||
[[دستور الوزراء: شامل احوال وزرای اسلام تا انقراض تیموریان 914]] | [[دستور الوزراء: شامل احوال وزرای اسلام تا انقراض تیموریان 914]] | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
== وابسته‌ها == | == وابسته‌ها == | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[مآثر الملوک؛ به ضمیمه خاتمه خلاصة الاخبار و قانون همایونی]] | [[مآثر الملوک؛ به ضمیمه خاتمه خلاصة الاخبار و قانون همایونی]] | ||
[[تاریخ حبیب السیر فی اخبار افراد بشر]] | [[تاریخ حبیب السیر فی اخبار افراد بشر]] | ||
[[دستور الوزراء]] | [[دستور الوزراء]] | ||
[[رجال کتاب حبیب السیر]] | [[رجال کتاب حبیب السیر]] | ||
[[مكارم الاخلاق، شرح احوال و زندگاني امير علي شير نوايي]] | [[مكارم الاخلاق، شرح احوال و زندگاني امير علي شير نوايي]] | ||
[[دستور الوزراء]] | [[دستور الوزراء]] | ||
[[تاریخ حبیب السیر]] | [[تاریخ حبیب السیر]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ ۳۰ آوریل ۲۰۱۷، ساعت ۱۱:۳۲
| نام | خواند میر، غیاث‌الدین بن همام‌الدین |
|---|---|
| نام های دیگر | خواجه غایث‌الدین
خواجه غیاث‌الدین خوندمیر غیاث‌الدین خوندمیر خواند امیر، غیاث‌الدین شیرازی، غیاث‌الدین بن همام‌الدین خوند میر، غیاث‌الدین |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 942 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | تاریخ حبیب السیر فی اخبار افراد بشر
دستور الوزراء: شامل احوال وزرای اسلام تا انقراض تیموریان 914 |
| کد مؤلف | AUTHORCODE3237AUTHORCODE |
«غياث الدين بن همام الدين»، ملقب به خواندمير، تاريخ‌نگار ايرانى قرن دهم هجرى است.
وى در سال 880 / 881ق در شهر هرات ولادت يافت و در همان شهر به تحصيل علوم متداول زمان؛ يعنى طب، تفسير، شعر، ادب، لغت و تاريخ پرداخت. غياث الدين نواده‌ى دخترى ميرخواند، صاحب «روضة الصفا» است كه در بيشتر آثارش از وى ياد مى‌كند.
او در جوانى به دربار سلطان حسين بايقرا راه يافت و مورد توجه و محبت امير على شيرنوايى قرار گرفت و مدتى عهده‌دار وزارت بديع الزمان، پسر سلطان حسين بود.
وى در اوايل سال 927ق، تأليف مهم‌ترين كتابش، «حبيب السير فى اخبار افراد البشر» را براى غياث الدين محمد بن يوسف حسينى، از رجال معروف هرات، آغاز كرد، ولى مدتى آشفتگى در اوضاع روزگار به وجود آمد و در تأليف وقفه افتاد. بعدها به دستور حبيب الله ساوجى آن را در سال 930ق، به نام وى به پايان رسانيد.
وى در سال 935ق، به هندوستان سفر كرد و در آنجا مدتى خدمت بابرشاه و همايون‌شاه كرد.
او در هندوستان درگذشت و بنا به وصيتش، در دهلى، نزديك قبر نظام الدين اولياء و امير خسرو دفن شد. در تاريخ وفات وى اختلاف نظر است؛ عده‌اى مثل خان‌بابا مشار و صاحب «تاريخ فرشته»، سال مرگ وى را 937ق و 941ق دانسته‌اند، ولى استاد سعيد نفيسى نوشته كه خواندمير در سال 942ق، براى شاعرى ماده‌ى تاريخ سروده، پس سال فوتش بايد اواخر سال 942 باشد.
تأليفات
1. حبيب السير فى اخبار افراد البشر؛
2. آثار الملوك و الانبياء (خلاصه‌ى حبيب السير)؛
3. دستور الوزراء (در ذكر احوال وزراى اسلام تا عهد مؤلف)؛
4. خلاصة الاخبار فى بيان احوال الاخيار (تاريخ عمومى از زمان خلقت تا سال 905ق)؛
5. مآثر الملوك (كلام پادشاهان و پيشوايان دين و حكيمان)؛
6. نامه‌ى نامى (مجموعه‌اى از منشآت ديوانى وى)؛
7. منتخب تاريخ وصاف؛
8. تكمله روضة الصفا.