۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده' به '') |
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
||
خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
«غياثالدين بن همامالدين»، ملقب به خواندمير، تاريخنگار ايرانى قرن دهم هجرى است. | |||
وى در سال 880 / 881ق در شهر هرات ولادت يافت و در همان شهر به تحصيل علوم متداول زمان؛ يعنى طب، تفسير، شعر، ادب، لغت و تاريخ پرداخت. | وى در سال 880 / 881ق در شهر هرات ولادت يافت و در همان شهر به تحصيل علوم متداول زمان؛ يعنى طب، تفسير، شعر، ادب، لغت و تاريخ پرداخت. غياثالدين نوادهى دخترى ميرخواند، صاحب «روضة الصفا» است كه در بيشتر آثارش از وى ياد مىكند. | ||
او در جوانى به دربار سلطان حسين بايقرا راه يافت و مورد توجه و محبت امير على شيرنوايى قرار گرفت و مدتى عهدهدار وزارت بديع الزمان، پسر سلطان حسين بود. | او در جوانى به دربار سلطان حسين بايقرا راه يافت و مورد توجه و محبت امير على شيرنوايى قرار گرفت و مدتى عهدهدار وزارت بديع الزمان، پسر سلطان حسين بود. | ||
وى در اوايل سال 927ق، تأليف مهمترين كتابش، «حبيب السير فى اخبار افراد البشر» را براى | وى در اوايل سال 927ق، تأليف مهمترين كتابش، «حبيب السير فى اخبار افراد البشر» را براى غياثالدين محمد بن يوسف حسينى، از رجال معروف هرات، آغاز كرد، ولى مدتى آشفتگى در اوضاع روزگار به وجود آمد و در تأليف وقفه افتاد. بعدها به دستور حبيب الله ساوجى آن را در سال 930ق، به نام وى به پايان رسانيد. | ||
وى در سال 935ق، به هندوستان سفر كرد و در آنجا مدتى خدمت بابرشاه و همايونشاه كرد. | وى در سال 935ق، به هندوستان سفر كرد و در آنجا مدتى خدمت بابرشاه و همايونشاه كرد. | ||
او در هندوستان درگذشت و بنا به وصيتش، در دهلى، نزديك قبر | او در هندوستان درگذشت و بنا به وصيتش، در دهلى، نزديك قبر نظامالدين اولياء و امير خسرو دفن شد. در تاريخ وفات وى اختلاف نظر است؛ عدهاى مثل خانبابا مشار و صاحب «تاريخ فرشته»، سال مرگ وى را 937ق و 941ق دانستهاند، ولى استاد [[نفیسی، سعید|سعيد نفيسى]] نوشته كه خواندمير در سال 942ق، براى شاعرى مادهى تاريخ سروده، پس سال فوتش بايد اواخر سال 942 باشد. | ||
== تأليفات == | == تأليفات == |
ویرایش