الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="boxTitle"><big>'''[[ | <div class="boxTitle"><big>'''[[انصاری، مرتضی بن محمدامین]]'''</big></div> | ||
[[پرونده: | [[پرونده:NUR00012.jpg |بندانگشتی|تصویر منسوب به شیخ مرتضی انصاری|175px]] | ||
''' | '''مرتضى انصارى'''، '''شیخ اعظم مرتضی انصاری شوشتری''' ملقب به '''شيخ الفقهاء و المجتهدين''' | ||
از بزرگترین فقیهان شیعه قرن سیزدهم(۱۲۱۴ ه. ق، دزفول - ۱۲۸۱ ه. ق، نجف) | |||
در | در روز عيد غدير سال 1214ق در شهر دزفول در خانواده علم و ادب، متولد شد. نسبش به جابر بن عبدالله انصارى (م 78ق) صحابى بزرگ پيامبر (ص) مى‌رسيد و بيشتر اعضاى خاندانش نيز عالمان دين بودند. | ||
مرتضى مقدمات علوم را در زادگاهش نزد پدر و عمويش شيخ حسين انصارى فراگرفت. در سال 1232ق براى ادامه تحصيلات به همراه پدرش به عراق مهاجرت كرد و در كربلا به مدت چهار سال از محضر [[طباطبایی، محمد بن علی|سيدمحمد مجاهد]](م 1242ق) و [[شریف‌العلماء مازندرانی، محمدشریف بن حسنعلی|شريف‌العلماى مازندرانى]](م 1245ق) بهره‌مند گرديد. | |||
در | در سال چهارم، عده‌اى از مردم دزفول كه به زيارت كربلا آمده بودند، به وى گفتند: پدرت شوق ديدار تو را دارد. شيخ به دزفول بازگشت اما بيش از يكسال نتوانست در دزفول بماند و مجدداً به كربلا بازگشت. پس از گذشت يك سال عازم نجف گرديد و در مجلس درس شيخ موسى فرزند [[کاشف‌الغطاء، جعفر بن خضر|شيخ جعفر كاشف‌الغطاء]] شركت كرد. | ||
وى از برجسته‌ترين نوابغ فقهى شيعه و مبتكر علم اصول جديد به شمار ميرود. دانش شيخ در علوم چندان گسترده بود كه او را «خاتم الفقهاء و المجتهدين» لقب داده‌اند. به زبان عربى تسلطى استادانه داشت و آثار خود را ساده و روان مى‌نوشت و همين سادگى زبان سبب گرديد كه نوشته‌هاى وى در مدارس دينى در شمار كتب درسى درآيند. وى علم اصول و فقه را وارد مرحله تازه‌اى كرد و در هر دو زمينه ابتكارات بی‌سابقه‌اى دارد. | |||
مكتب علمى [[شيخ انصارى]] پرورش‌دهنده دانشوران و انديشمندان معروف شيعه است، در مجلس درس شيخ قريب به 400 طالب علم حاضر مى‌شدند و بسيارى از شاگردان او كه شمار آنها را تا پانصد تن هم دانسته‌اند، بعدها خود عالمى بزرگ و مجتهدى مسلم گرديده‌اند. | |||
<div class="mw-ui-button">[[انصاری، مرتضی بن محمدامین|'''ادامه''']]</div> | |||
<div class="mw-ui-button">[[ | |||
نسخهٔ ۱۲ مارس ۲۰۱۷، ساعت ۱۵:۵۱
مرتضى انصارى، شیخ اعظم مرتضی انصاری شوشتری ملقب به شيخ الفقهاء و المجتهدين از بزرگترین فقیهان شیعه قرن سیزدهم(۱۲۱۴ ه. ق، دزفول - ۱۲۸۱ ه. ق، نجف)
در روز عيد غدير سال 1214ق در شهر دزفول در خانواده علم و ادب، متولد شد. نسبش به جابر بن عبدالله انصارى (م 78ق) صحابى بزرگ پيامبر (ص) مى‌رسيد و بيشتر اعضاى خاندانش نيز عالمان دين بودند.
مرتضى مقدمات علوم را در زادگاهش نزد پدر و عمويش شيخ حسين انصارى فراگرفت. در سال 1232ق براى ادامه تحصيلات به همراه پدرش به عراق مهاجرت كرد و در كربلا به مدت چهار سال از محضر سيدمحمد مجاهد(م 1242ق) و شريف‌العلماى مازندرانى(م 1245ق) بهره‌مند گرديد. در سال چهارم، عده‌اى از مردم دزفول كه به زيارت كربلا آمده بودند، به وى گفتند: پدرت شوق ديدار تو را دارد. شيخ به دزفول بازگشت اما بيش از يكسال نتوانست در دزفول بماند و مجدداً به كربلا بازگشت. پس از گذشت يك سال عازم نجف گرديد و در مجلس درس شيخ موسى فرزند شيخ جعفر كاشف‌الغطاء شركت كرد.
وى از برجسته‌ترين نوابغ فقهى شيعه و مبتكر علم اصول جديد به شمار ميرود. دانش شيخ در علوم چندان گسترده بود كه او را «خاتم الفقهاء و المجتهدين» لقب داده‌اند. به زبان عربى تسلطى استادانه داشت و آثار خود را ساده و روان مى‌نوشت و همين سادگى زبان سبب گرديد كه نوشته‌هاى وى در مدارس دينى در شمار كتب درسى درآيند. وى علم اصول و فقه را وارد مرحله تازه‌اى كرد و در هر دو زمينه ابتكارات بی‌سابقه‌اى دارد.
مكتب علمى شيخ انصارى پرورش‌دهنده دانشوران و انديشمندان معروف شيعه است، در مجلس درس شيخ قريب به 400 طالب علم حاضر مى‌شدند و بسيارى از شاگردان او كه شمار آنها را تا پانصد تن هم دانسته‌اند، بعدها خود عالمى بزرگ و مجتهدى مسلم گرديده‌اند.