تحفۀ درود: رساله‌ای در ابزار خوشنویسی و اصول و قواعد خط نستعلیق (تألیف در 1120 هجری) به انضمام رسالۀ خوشنویسی از محمد امین: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURتحفۀ درودJ1.jpg | عنوان = | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = صدیقی، محمدمنعم (نویسنده) امین، محمد (محقق) |زبان | زبان = | کد کنگره =‏ | موضوع = |ناشر | ناشر =بنیاد موقوفات دکتر افشار با همکاری نشر سخن | مکان ن...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۶: خط ۲۶:
| پیش از =
| پیش از =
}}
}}
'''تحفۀ درود: رساله‌ای در ابزار خوشنویسی و اصول و قواعد خط نستعلیق (تألیف در 1120 هجری) به انضمام رسالۀ خوشنویسی از محمد امین''' تألیف محمدمنعم صدیقی و محمد امین؛ این کتاب دربرگیرندۀ دو رساله در خوشنویسی است. نخست «تحفۀ درود» از محمدمنعم خوشنویس و شاعر هندی که تألیف آن پس از چند سال در سال 1120 قمری به پایان رسیده و طولانی‌ترین رسالۀ آموزشی خوشنویسی است که یک هندی پارسی‌گو نوشته است. دیگر رسالۀ مختصر در شناخت نستعلیق، احوال خوشنویسان و ابزار و رنگ‌ها از محمدامین که در سال 1139 قمری در هند تألیف شده است.
'''تحفۀ درود: رساله‌ای در ابزار خوشنویسی و اصول و قواعد خط نستعلیق (تألیف در 1120 هجری) به انضمام رسالۀ خوشنویسی از محمد امین''' تألیف [[صدیقی، محمدمنعم|محمدمنعم صدیقی]] و [[امین، محمد|محمد امین]]؛ این کتاب دربرگیرندۀ دو رساله در خوشنویسی است. نخست «تحفۀ درود» از محمدمنعم خوشنویس و شاعر هندی که تألیف آن پس از چند سال در سال 1120 قمری به پایان رسیده و طولانی‌ترین رسالۀ آموزشی خوشنویسی است که یک هندی پارسی‌گو نوشته است. دیگر رسالۀ مختصر در شناخت نستعلیق، احوال خوشنویسان و ابزار و رنگ‌ها از محمدامین که در سال 1139 قمری در هند تألیف شده است.


==ساختار==
==ساختار==
خط ۳۶: خط ۳۶:
رسالۀ «تحفۀ درود» مفصل‌ترین متنی است که تاکنون یک خوشنویس هندی دربارۀ خوشنویسی و اصولش تألیف کرده و به‌تفصیل از ابزار و ادوات کتابت و اصول و قواعد مفردات و مرکبات خط نستعلیق سخن رانده است؛ از این‌رو منبعی منحصربه‌فرد برای مطالعۀ چگونگی شکل‌گیری نستعلیق هندی به شمار می‌رود.
رسالۀ «تحفۀ درود» مفصل‌ترین متنی است که تاکنون یک خوشنویس هندی دربارۀ خوشنویسی و اصولش تألیف کرده و به‌تفصیل از ابزار و ادوات کتابت و اصول و قواعد مفردات و مرکبات خط نستعلیق سخن رانده است؛ از این‌رو منبعی منحصربه‌فرد برای مطالعۀ چگونگی شکل‌گیری نستعلیق هندی به شمار می‌رود.


از نویسندۀ این رساله اطلاعات تاریخی چندان موجود نیست و آگاه‌ها به آنچه خود در بینابین رساله‌اش یاد کرده، محدود می‌شود. محمدمنعم فرزند شیخ عبدالحی ارولی بهاری خوشنویس و شاعری است با تخلص «منعم» که در انجامۀ نسخه از او این‌گونه یاد شده است: «محمدمنعم صدیقی ولی شیخ عبدالحی ابن شیخ شهاب‌الدین ارولی بهاری». او در صفر 1055 قمری در روستای پنج‌زعفران در نزدیکی ارول زاده شده و تألیف این رساله را در حدود 115 آغاز کرده و در رمضان 1120 قمری به پایان برده است. او در متن کتاب ده بار به نام اثر «تحفۀ درود» و هفت بار به نام خودش «محمدمنعم» اشاره می‌کند.
از نویسندۀ این رساله اطلاعات تاریخی چندان موجود نیست و آگاه‌ها به آنچه خود در بینابین رساله‌اش یاد کرده، محدود می‌شود. محمدمنعم فرزند شیخ عبدالحی ارولی بهاری خوشنویس و شاعری است با تخلص «منعم» که در انجامۀ نسخه از او این‌گونه یاد شده است: «[[صدیقی، محمدمنعم|محمدمنعم صدیقی]] ولی شیخ عبدالحی ابن شیخ شهاب‌الدین ارولی بهاری». او در صفر 1055 قمری در روستای پنج‌زعفران در نزدیکی ارول زاده شده و تألیف این رساله را در حدود 115 آغاز کرده و در رمضان 1120 قمری به پایان برده است. او در متن کتاب ده بار به نام اثر «تحفۀ درود» و هفت بار به نام خودش «محمدمنعم» اشاره می‌کند.


این رساله در مجموعه‌ای در کتابخانۀ دانشگاه کمبریج نگه‌داری می‌شود و شامل متن دو رساله در خوشنویسی است.
این رساله در مجموعه‌ای در کتابخانۀ دانشگاه کمبریج نگه‌داری می‌شود و شامل متن دو رساله در خوشنویسی است.