۸۵٬۲۳۸
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'حقیقی ترکمان، ج‍ه‍ان‍ش‍اه‌ب‍ن قرا یوسف' به 'حقیقی ترکمان، جهانشاه بن ق‍رای‍وس‍ف'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'درباره ی ' به 'درباره‌ی ') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'حقیقی ترکمان، ج‍ه‍ان‍ش‍اه‌ب‍ن قرا یوسف' به 'حقیقی ترکمان، جهانشاه بن ق‍رای‍وس‍ف') |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[حقیقی ترکمان، | [[حقیقی ترکمان، جهانشاه بن ق‍رای‍وس‍ف]] (نويسنده) | ||
[[رفاهی، ف‍ی‍روز]] (سایر) | [[رفاهی، ف‍ی‍روز]] (سایر) | ||
|زبان | |زبان | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''دیوان میرزا جهانشاه حقیقی: فارسی- ترکی''' مجموعه اشعار [[حقیقی ترکمان، | '''دیوان میرزا جهانشاه حقیقی: فارسی- ترکی''' مجموعه اشعار [[حقیقی ترکمان، جهانشاه بن ق‍رای‍وس‍ف|میرزا جهانشاه بن قرا یوسف حقیقی ترکمان]] (احتمالا 1405م- 1467م)، آخرین پادشاه خاندان قراقویونلوهاست. اشعار وی که به زبان فارسی و ترکی است به کوشش فروز رفاهی علمداری منتشر شده است. | ||
این اثر که اولین نشر دیوان فارسی و ترکی [[حقیقی ترکمان، | این اثر که اولین نشر دیوان فارسی و ترکی [[حقیقی ترکمان، جهانشاه بن ق‍رای‍وس‍ف|میرزا جهانشاه حقیقی]] به حساب می‌آید، حاوی 90 مثنوی، 108 غزل و یک مستزاد به فارسی و 94 غزل و 35 رباعی به ترکی است<ref>ر.ک: تمیزال، علی، ص35</ref>. | ||
اشعار ترکی و فارسی که میرزا جهانشاه در دوره اضمحلال شعر عربی و به قهقرا رفتن شعر فارسی سروده است، در ادبیات شرق اهمیت ویژه‌ای دارد<ref>همان، ص32</ref>. | اشعار ترکی و فارسی که میرزا جهانشاه در دوره اضمحلال شعر عربی و به قهقرا رفتن شعر فارسی سروده است، در ادبیات شرق اهمیت ویژه‌ای دارد<ref>همان، ص32</ref>. | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
در دیوان وی، نمونه‌های ادبی بسیار جالب و اشعار کلاسیک آذربایجانی قابل مشاهده است و در ادبیات آذربایجانی، از ایشان با عنوان «مولانا جلال‌‌الدین ثانی» یاد می‌شود؛ اما علی‌رغم اینکه همانند قاضی برهان‌الدین و شاه اسماعیل ختایی، از شاعران مطرح ادبیات آذربایجان به شمار می‌رود، یکی از شخصیت‌های فراموش شده در تاریخ ادبیات است<ref>همان، ص33</ref>. | در دیوان وی، نمونه‌های ادبی بسیار جالب و اشعار کلاسیک آذربایجانی قابل مشاهده است و در ادبیات آذربایجانی، از ایشان با عنوان «مولانا جلال‌‌الدین ثانی» یاد می‌شود؛ اما علی‌رغم اینکه همانند قاضی برهان‌الدین و شاه اسماعیل ختایی، از شاعران مطرح ادبیات آذربایجان به شمار می‌رود، یکی از شخصیت‌های فراموش شده در تاریخ ادبیات است<ref>همان، ص33</ref>. | ||
دیوان [[حقیقی ترکمان، | دیوان [[حقیقی ترکمان، جهانشاه بن ق‍رای‍وس‍ف|میرزا جهانشاه]] نشان‌دهنده فرایند پیشرفت زبان ترکی آذربایجانی در قرون وسطی است. اشعار او با وجود سنگینی مضامین، بسیار سلیس و از طرفی نشان‌دهنده زبان محاوره‌ای عصر خویش می‌باشد؛ بنابراین از اهمیت والایی برخوردار است. در افکارش، آرزوی وصال مجدد با آفریدگار به‌چشم می‌خورد، چنانکه تمایلات معنوی خویش را به‌صورت عطف پنهانی با پروردگار به زیبایی‌های جهان نسبت داده است<ref>همان</ref>. | ||
در اشعار ترکی او از لحاظ زبان، مضمون و اصطلاحات خاص عرفانی، تأثیر شاعرانی چون نسیمی به وضوح دیده می‌شود؛ ازاین‌رو بسیاری از اشعار او با این گمان که سروده نسیمی است، در «دیوان نسیمی» جای گرفته است و محقق، در قسمت اشعار ترکی، در پاورقی‌ها، به این‌گونه اشعار اشاره کرده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | در اشعار ترکی او از لحاظ زبان، مضمون و اصطلاحات خاص عرفانی، تأثیر شاعرانی چون نسیمی به وضوح دیده می‌شود؛ ازاین‌رو بسیاری از اشعار او با این گمان که سروده نسیمی است، در «دیوان نسیمی» جای گرفته است و محقق، در قسمت اشعار ترکی، در پاورقی‌ها، به این‌گونه اشعار اشاره کرده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||