۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'مجتبى مينوى' به 'مجتبى مينوى') |
جز (جایگزینی متن - 'كتاب' به 'کتاب') |
||
خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
پدرش تاجر بازار و مشروطهخواه بود و آرام مدتى نزد وى تحصيل كرد. سپس در مدرسههاى ترقى، علميه و دارالفنون به تحصيلات خود ادامه داد و با زبانهاى عربى، فرانسوى و انگليسى آشنا شد. | پدرش تاجر بازار و مشروطهخواه بود و آرام مدتى نزد وى تحصيل كرد. سپس در مدرسههاى ترقى، علميه و دارالفنون به تحصيلات خود ادامه داد و با زبانهاى عربى، فرانسوى و انگليسى آشنا شد. | ||
در دانشگاه، همزمان در دو رشته حقوق و طب به تحصيل پرداخت، اما هيچكدام را به پايان نرساند و معلمى را بر حقوقدان، يا طبيب شدن ترجيح داد. در دبيرستانهاى تهران، اصفهان، شيراز، مدرسه فلاحت در كرج و مدرسه عالى بازرگانى در تهران، بهويژه به تدريس در مباحث علوم پرداخت و سالها مدرس فيزيك بود. چندين سال در اصفهان، شيراز و عراق اقامت داشت و از نخستين كسانى بود كه براى سروسامان بخشيدن به وضع نامطلوب منابع درسى، با همكارى چند تن ديگر، نخستين | در دانشگاه، همزمان در دو رشته حقوق و طب به تحصيل پرداخت، اما هيچكدام را به پايان نرساند و معلمى را بر حقوقدان، يا طبيب شدن ترجيح داد. در دبيرستانهاى تهران، اصفهان، شيراز، مدرسه فلاحت در كرج و مدرسه عالى بازرگانى در تهران، بهويژه به تدريس در مباحث علوم پرداخت و سالها مدرس فيزيك بود. چندين سال در اصفهان، شيراز و عراق اقامت داشت و از نخستين كسانى بود كه براى سروسامان بخشيدن به وضع نامطلوب منابع درسى، با همكارى چند تن ديگر، نخستين کتابهاى علوم را براى تدريس در دبيرستانها تدوين و به انتشار آنها كمك كرد. وى تا 1335ش در خدمت وزارت فرهنگ (آموزش و پرورش) بود و به تدريس و تصدى مشاغل مختلف اشتغال داشت. بازرسى آموزشى، مديريت كل و نيز مدت كوتاهى معاونت وزير، از جمله سمتهاى او بود. | ||
وى در نيمه دهه 1320ش به حزب توده ايران پيوست و به فعاليت سياسى پرداخت، اما پس از وقايع آذربايجان، همراه با انشعابيون به رهبرى خليل ملكى از آن حزب جدا شد و در دىماه 1326 ظاهرا بر اثر اختلاف نظرى در باب اتخاذ روش انشعابيون در برابر سياستهاى اتحاد شوروى و حزب توده، از همكارى با گروههاى چپ كلا كناره گرفت و تا پايان عمر در سياست مداخله نكرد. وى طرفدار سياست و روش مستقل از حزب كمونيست شوروى بود. با گذشت زمان، گرايشهاى مذهبىاش تقويت و تشديد يافت، به گونهاى كه بخش درخور توجهى از ترجمههايش در زمينه معتقدات دينى و اسلامى گرديد. | وى در نيمه دهه 1320ش به حزب توده ايران پيوست و به فعاليت سياسى پرداخت، اما پس از وقايع آذربايجان، همراه با انشعابيون به رهبرى خليل ملكى از آن حزب جدا شد و در دىماه 1326 ظاهرا بر اثر اختلاف نظرى در باب اتخاذ روش انشعابيون در برابر سياستهاى اتحاد شوروى و حزب توده، از همكارى با گروههاى چپ كلا كناره گرفت و تا پايان عمر در سياست مداخله نكرد. وى طرفدار سياست و روش مستقل از حزب كمونيست شوروى بود. با گذشت زمان، گرايشهاى مذهبىاش تقويت و تشديد يافت، به گونهاى كه بخش درخور توجهى از ترجمههايش در زمينه معتقدات دينى و اسلامى گرديد. | ||
خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
او در ترجمه به مراعات اصل دقت و واژهيابى و واژهسازى در برابر اصطلاحات پاىبند بود. واژهها و تركيبات بسيارى ساخته كه شمارى از آنها كاربرد يافته، و به غناى زبان فارسى افزوده است. وى همچنين در نوشتن املاى كلمات هم سليقه خاصى داشت و به سرهمنويسى معتقد بود. | او در ترجمه به مراعات اصل دقت و واژهيابى و واژهسازى در برابر اصطلاحات پاىبند بود. واژهها و تركيبات بسيارى ساخته كه شمارى از آنها كاربرد يافته، و به غناى زبان فارسى افزوده است. وى همچنين در نوشتن املاى كلمات هم سليقه خاصى داشت و به سرهمنويسى معتقد بود. | ||
او جز ترجمه، چند | او جز ترجمه، چند کتاب را هم تصحيح كرده كه مهمترين آنها، كيمياى سعادت، اثر غزالى است. وى در مجامع و فعاليتهاى علمى- فرهنگى بسيارى عضويت و شركت داشت، از جمله از اعضاى فرهنگستان زبان و ادبيات فارسى بود. | ||
براى بزرگداشت خدمات او تاكنون مراسمى چند برگزار شده است. آرامنامه، مجموعه مقالههايى است به قلم شمارى از دوستان، همكاران قديم و دوستداران او كه به پيشنهاد [[مینوی، مجتبی|مجتبى مينوى]] و به كوشش مهدى محقق گردآمده و طى مراسمى در خرداد 1362 در دانشگاه تهران به خود او تقديم شده است. گوهر عمر، حاوى پرسشهاى پيروز سيّار و پاسخهاى احمد آرام در زمينههاى مختلف زندگى فرهنگى و اجتماعى و اثرى مهم و از برخى جهات منحصر به فرد در شناخت جنبههاى مختلف فعاليت اين مترجم پر اثر است. | براى بزرگداشت خدمات او تاكنون مراسمى چند برگزار شده است. آرامنامه، مجموعه مقالههايى است به قلم شمارى از دوستان، همكاران قديم و دوستداران او كه به پيشنهاد [[مینوی، مجتبی|مجتبى مينوى]] و به كوشش مهدى محقق گردآمده و طى مراسمى در خرداد 1362 در دانشگاه تهران به خود او تقديم شده است. گوهر عمر، حاوى پرسشهاى پيروز سيّار و پاسخهاى احمد آرام در زمينههاى مختلف زندگى فرهنگى و اجتماعى و اثرى مهم و از برخى جهات منحصر به فرد در شناخت جنبههاى مختلف فعاليت اين مترجم پر اثر است. |
ویرایش