ظهیر فاریابی، طاهر بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

مدت ده سال نیز در مازندران اقامت داشت تا قزل ارسلان به تخت سلطنت جلوس کرد. حکیم نیز از مازندران به آذربایجان رفت و قزل ارسلان او را محترم داشت؛ ولی پس از دو سال از وی گریخته به اتابک ابوبکر نصرت‎الدین بن محمد بن ایلدگز پیوست‎. چهارده سال که بقیه عمر او بود در تبریز به سر برد و مداحی ابوبکر را می‎نمود تا در تبریز وفات نمود ولیکن مشهور است که در اواخر عمر عزلت اختیار کرده به طاعت و عبادت پرداخته است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/7646/96 ر.ک: همان، ص97-96]</ref>‏.

تاریخ وفات او را تمام تذکره‎ها 598ق نوشته‎اند. در جلد دوم ‎نامه خسروان خطی تألیف جلال‎الدین میرزا تاریخ وفات این گوینده را سال چهاردهم سلطنت اتابک ابوبکر نصرت‎الدین بن محمد بن ایلدگز می‎نویسد که مطابق می‌شود با 598ق زیرا که ابوبکر در 584ق به سلطنت رسیده است. مقبره او در محله سرخاب تبریز در محلی معروف به مقبرة الشعرا است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/7646/97 ر.ک: همان، ص97]</ref>‏.

معلوم نیست که اول ممدوح فاریابی که بوده ولی از قرائن معلوم می‌شود که طغرل شاه باشد که از سنه 590-571ق سلطنت کرده و آخرین پادشاه سلجوقی است. دیگر از ممدوحین استاد اتابک محمد بن ایلدگز معروف به جهان‎پهلوان دوم اتابک آذربایجان است که از حدود سنه 568 تا 583ق فرمانفرمایی داشته؛ ولی فقط دو سال بیشتر حکیم در عراق نبود و در این مدت هم بیشتر مدح خواجه صدرالدین وزیر اتابک محمد را می‎نمود و بیشتر قصاید حکیم در مدح خواجه است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/7646/98 ر.ک: همان، ص98]</ref>‏.