۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده'
جز (جایگزینی متن - 'ايران' به 'ایران') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
[[اشراقی، احسان]] (به کوشش) | [[اشراقی، احسان]] (به کوشش) | ||
[[حسینی استرآبادی، حسن بن مرتضی]] ( | [[حسینی استرآبادی، حسن بن مرتضی]] (نویسنده) | ||
| زبان =فارسی | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره =DSR 1176 /ح5ت2 | | کد کنگره =DSR 1176 /ح5ت2 | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
== موضوع كتاب و انگيزه تأليف آن== | == موضوع كتاب و انگيزه تأليف آن== | ||
نویسنده در ديباچه چنين آورده است: | |||
«سبب تأليف اين كتاب صريح شريف و خطاب فصيح منيف كه قوى‌ئيل سال تركى مصادف هزار و يكصد و پانزده هجرى، سال دهم جلوس ميمنت مأنوس نوّاب كامياب سپهر ركاب نقاوه مصطفوى، تازه نهال بوستان مرتضوى، خلاصه سلاطين صفوى...{{شعر}}{{ب|''شاه سلطان حسین آن كه ببست''|2=''چرخ را عدلش از تعدى دست''}}{{پایان شعر}} | «سبب تأليف اين كتاب صريح شريف و خطاب فصيح منيف كه قوى‌ئيل سال تركى مصادف هزار و يكصد و پانزده هجرى، سال دهم جلوس ميمنت مأنوس نوّاب كامياب سپهر ركاب نقاوه مصطفوى، تازه نهال بوستان مرتضوى، خلاصه سلاطين صفوى...{{شعر}}{{ب|''شاه سلطان حسین آن كه ببست''|2=''چرخ را عدلش از تعدى دست''}}{{پایان شعر}} | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
مؤلف در اين كتاب انساب سلاطين صفوى را با ذكر القاب يادآور مى‌شود. وى از شاه سلطان حسین آغاز مى‌كند و سلسله نسب سلاطين صفوى را به امام موسى كاظم(ع) مى‌رساند و در شأن هر سلطان شمه‌اى سخن مى‌گويد، سپس به شرح احوال سلاطين صفويه از شاه اسماعيل (894-930ق) تا شاه صفى (1021-1051ق) مى‌پردازد و شمار فرزندان و نقش سكه و مهر و تاريخ وفات و مدفن يكايك آنان را گزارش مى‌كند. | مؤلف در اين كتاب انساب سلاطين صفوى را با ذكر القاب يادآور مى‌شود. وى از شاه سلطان حسین آغاز مى‌كند و سلسله نسب سلاطين صفوى را به امام موسى كاظم(ع) مى‌رساند و در شأن هر سلطان شمه‌اى سخن مى‌گويد، سپس به شرح احوال سلاطين صفويه از شاه اسماعيل (894-930ق) تا شاه صفى (1021-1051ق) مى‌پردازد و شمار فرزندان و نقش سكه و مهر و تاريخ وفات و مدفن يكايك آنان را گزارش مى‌كند. | ||
نویسنده در باب اختلافات و رقابت دسته‌هاى قزلباش و نفوذ آن‌ها در دستگاه‌هاى حكومتى خصوصا در دوره شاه طهماسب(919-984ق) و سلطان محمد خدابنده (985-996ق) به تفصيل مى‌گرايد و صفحات بسيارى از اثر را به وقايع دوره سلطنت شاه عباس اول (1096-1038ق) و توصيف بناهايى كه در زمان وى احداث گشته، اختصاص مى‌دهد و كتاب را با مرگ شاه صفى (1021-1051ق) به پايان مى‌رساند. | |||
مؤلف كوشيده است، تاريخ حدود چهار قرن از صفويه را از كتب معتبر تاريخ و انساب استخراج و...به اختصار عرضه كند. مؤلف در ديباچه به منابع خود اشاره كرده كه اهم آن‌ها به شرح زير است: فتوحات امينى، صفوه الصفا، بحر الفوائد، عالم آراى عباسى، احسن التواريخ، حبيب السير، لب التواريخ، تاريخ گزيده، بحر الانساب و تاريخ سلاطين تركمان. مؤلف در بيان مطالب، از كاربرد عبارات پيچيده و متكلف پرهيز و زبانى ساده و همه فهم را اختيار كرده و از آوردن اشعار مفصل و عارى از لطف ادبى كه در متون تاريخى آن زمان به وفور يافت مى‌شود، خوددارى كرده است. | مؤلف كوشيده است، تاريخ حدود چهار قرن از صفويه را از كتب معتبر تاريخ و انساب استخراج و...به اختصار عرضه كند. مؤلف در ديباچه به منابع خود اشاره كرده كه اهم آن‌ها به شرح زير است: فتوحات امينى، صفوه الصفا، بحر الفوائد، عالم آراى عباسى، احسن التواريخ، حبيب السير، لب التواريخ، تاريخ گزيده، بحر الانساب و تاريخ سلاطين تركمان. مؤلف در بيان مطالب، از كاربرد عبارات پيچيده و متكلف پرهيز و زبانى ساده و همه فهم را اختيار كرده و از آوردن اشعار مفصل و عارى از لطف ادبى كه در متون تاريخى آن زمان به وفور يافت مى‌شود، خوددارى كرده است. | ||