۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - '|data-type='language'|عربي' به '|data-type='language'|عربی') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
نویسنده در این کتاب، متعرض اصولی شده است که برای اهل تجوید مفید است. در کل، مطالب ذیل در کتاب مورد بحث قرار می‌گیرد؛ تصنیف حرکات و تحریر مقدارهای معلوم آن، تحریر سکون و تعیین آن، تفصیل اصول مد و لین و فروع آن دو و تبیین مقادیر و مراتب هرکدام از آن‌ها، تبیین احکام نون ساکنه و تنوین، بحث فتحه و إماله بین دو لفظ و مباحث مربوط به وقف و... .<ref>ر.ک: همان</ref> | نویسنده در این کتاب، متعرض اصولی شده است که برای اهل تجوید مفید است. در کل، مطالب ذیل در کتاب مورد بحث قرار می‌گیرد؛ تصنیف حرکات و تحریر مقدارهای معلوم آن، تحریر سکون و تعیین آن، تفصیل اصول مد و لین و فروع آن دو و تبیین مقادیر و مراتب هرکدام از آن‌ها، تبیین احکام نون ساکنه و تنوین، بحث فتحه و إماله بین دو لفظ و مباحث مربوط به وقف و... .<ref>ر.ک: همان</ref> | ||
ازجمله مباحث جالب‌توجه در کتاب می‌توان به برخی از موارد ذیل اشاره کرد؛ مثلاً این‌که ابن طحان اولین کسی است که تفخیم را به سه مرتبه تقسیم می‌کند و [[جزری، محمد بن محمد|ابن جزری]] | ازجمله مباحث جالب‌توجه در کتاب می‌توان به برخی از موارد ذیل اشاره کرد؛ مثلاً این‌که ابن طحان اولین کسی است که تفخیم را به سه مرتبه تقسیم می‌کند و [[جزری، محمد بن محمد|ابن جزری]] این روش او را می‌پذیرد. یا این‌که وی هنگام مطرح کردن بحث إقلاب و إخفای شفوی قائل به فاصله بین دو لب نشده است یا این‌که نرم ادا کردن غین و خاء زیر عنوان تفخیم نسبی از وی مطرح نشده است. همچنین او نگفته که غُنّه مفخمه، به‌حسب حرکات مابعدش تفخیم می‌یابد. | ||
از دیگر نکات قابل ذکر و جالب توجه در این کتاب مباحث سکون در آن و تقسیم آن به سکون حیّ (زنده) و میّت (مرده) است، گویا ابن طحان این مطلب را از کتاب سیبویه نقل کرده باشد و احتمالاً حموی در «القواعد الإشارات» و قسطلانی در «لطائف الإشارات» از او تبعیت کرده باشند. در کل، این کتاب مقدار وسیعی از مباحث تجویدی را در حجمی کم ارائه کرده است و کلام نویسنده آن مقید به تواتر و توقیف بر شیوه عالمان حدیث است؛ یعنی شیوه نویسنده این کتاب متفاوت از روش علمای تجوید معاصر است که غالب در ضابطه‌مند سازی قواعدشان نظیرآوری‌هایی است که در نوشته‌های این علم یافت نمی‌شود.<ref>ر.ک: همان، ص70</ref> | از دیگر نکات قابل ذکر و جالب توجه در این کتاب مباحث سکون در آن و تقسیم آن به سکون حیّ (زنده) و میّت (مرده) است، گویا ابن طحان این مطلب را از کتاب سیبویه نقل کرده باشد و احتمالاً حموی در «القواعد الإشارات» و قسطلانی در «لطائف الإشارات» از او تبعیت کرده باشند. در کل، این کتاب مقدار وسیعی از مباحث تجویدی را در حجمی کم ارائه کرده است و کلام نویسنده آن مقید به تواتر و توقیف بر شیوه عالمان حدیث است؛ یعنی شیوه نویسنده این کتاب متفاوت از روش علمای تجوید معاصر است که غالب در ضابطه‌مند سازی قواعدشان نظیرآوری‌هایی است که در نوشته‌های این علم یافت نمی‌شود.<ref>ر.ک: همان، ص70</ref> | ||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
محقق کتاب، آن را به شش تن از علمای تجوید اندلس تقدیم کرده است.<ref>ر.ک: تقدیمیه، ص3</ref> | محقق کتاب، آن را به شش تن از علمای تجوید اندلس تقدیم کرده است.<ref>ر.ک: تقدیمیه، ص3</ref> | ||
رونوشت تصویر صفحات اول و آخر نسخه خطی کتاب در صفحه‌های 71 و 72 ارائه شده است. فرغلی عرباوی، مخارج حروف نزد [[جزری، محمد بن محمد|ابن جزری]] | رونوشت تصویر صفحات اول و آخر نسخه خطی کتاب در صفحه‌های 71 و 72 ارائه شده است. فرغلی عرباوی، مخارج حروف نزد [[جزری، محمد بن محمد|ابن جزری]] را به‌صورت تصویری در صفحات 58 تا 66 نشان داده است. او در ارائه این تصاویر به سایت استادش دکتر یحیی غوثانی اعتماد کرده است.<ref>ر.ک: پاورقی کتاب، ص66</ref> | ||
ارجاعات در پاورقی‌ها ذکر شده. همچنین پاورقی‌ها شامل توضیحات مفیدی در معرفی شخصیت‌ها، و شرح برخی مطالب کتاب است. | ارجاعات در پاورقی‌ها ذکر شده. همچنین پاورقی‌ها شامل توضیحات مفیدی در معرفی شخصیت‌ها، و شرح برخی مطالب کتاب است. | ||