دیوان اشعار فارسی مولانا حکیم ملامحمد فضولی بیاتلی: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
}} | }} | ||
'''دیوان اشعار فارسی مولانا حکیم ملا محمد فضولی بیاتلی،''' مجموعه اشعار [[فضولی بغدادی، محمد بن سلیمان|حکیم ملا محمد بن سلیمان فضولی بغدادی]] (متوفی 990ق) شاعر سه‌زبانه‌ای است که تأثیر عمیقی در تاریخ ادبیات ترکی، عربی و فارسی برجای گذاشته و با مقدمه، تصحیح و تحشیه [[حسین محمدزاده صدیق]]، به چاپ رسیده است. | '''دیوان اشعار فارسی مولانا حکیم ملا محمد فضولی بیاتلی،''' مجموعه اشعار [[فضولی بغدادی، محمد بن سلیمان|حکیم ملا محمد بن سلیمان فضولی بغدادی]] (متوفی 990ق) شاعر سه‌زبانه‌ای است که تأثیر عمیقی در تاریخ ادبیات ترکی، عربی و فارسی برجای گذاشته و با مقدمه، تصحیح و تحشیه [[محمدزاده صدیق، حسین|حسین محمدزاده صدیق]]، به چاپ رسیده است. | ||
اهمیت دیوان فضولی در آن است که زمینه و گستره مساعدی برای ظهور [[صائب، محمدعلی|صائب تبریزی]] و پیدایش سبک معروف به هندی، داشته است<ref>مقدمه، ص45</ref>. | اهمیت دیوان فضولی در آن است که زمینه و گستره مساعدی برای ظهور [[صائب، محمدعلی|صائب تبریزی]] و پیدایش سبک معروف به هندی، داشته است<ref>مقدمه، ص45</ref>. | ||
دیوان فارسی فضولی، در میان دواوین فارسی، از بلیغ‌ترین آن‌ها بشمار می‌رود و در تاریخ شعر فارسی، در واقع پلی میان سبک عراقی و سبک معروف به هندی شناخته می‌شود. وی پیش از صائب تبریزی، به این سبک روی آورده و در وی تأثیر گذاشته و در واقع آن شیوه را از [[امیر علیشیر نوایی]] اخذ کرده و به [[میرزا محمدعلی صائب]] دل سپرده است<ref>همان</ref>. | دیوان فارسی فضولی، در میان دواوین فارسی، از بلیغ‌ترین آن‌ها بشمار می‌رود و در تاریخ شعر فارسی، در واقع پلی میان سبک عراقی و سبک معروف به هندی شناخته می‌شود. وی پیش از صائب تبریزی، به این سبک روی آورده و در وی تأثیر گذاشته و در واقع آن شیوه را از [[امیر‌علیشیر نوایی، علیشیر بن کیچکنه|امیر علیشیر نوایی]] اخذ کرده و به [[صائب، محمدعلی|میرزا محمدعلی صائب]] دل سپرده است<ref>همان</ref>. | ||
از جمله ویژگی‌های دیوان فضولی آن است که مضامین فلسفی عمیق در سراسر آن یافت می‌شود. وی در رباعیات، این مضامین را به‌صورت بسیار لطیفی می‌پرورد<ref>همان، ص46</ref>. | از جمله ویژگی‌های دیوان فضولی آن است که مضامین فلسفی عمیق در سراسر آن یافت می‌شود. وی در رباعیات، این مضامین را به‌صورت بسیار لطیفی می‌پرورد<ref>همان، ص46</ref>. | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
فضولی مانند [[جامی، عبدالرحمن|جامی]] و دیگر شاعران فارسی‌سرای پیش از خود، مضامین اندیشگی فلسفی را به‌طور تصادفی وارد شعر نکرده است. او یک شاعر صددرصد مذهبی است، اما مذهبی اندیشمند که عقاید کلامی و فلسفی عمیقی دارد. | فضولی مانند [[جامی، عبدالرحمن|جامی]] و دیگر شاعران فارسی‌سرای پیش از خود، مضامین اندیشگی فلسفی را به‌طور تصادفی وارد شعر نکرده است. او یک شاعر صددرصد مذهبی است، اما مذهبی اندیشمند که عقاید کلامی و فلسفی عمیقی دارد. | ||
ویژگی دیگر این دیوان، آن است که فضولی در علم طب ید طولایی داشته است و احتمالا در روزگار خود به طبابت مشغول بوده و یا در عطاری و دارالشفاء کار می‌کرده است. در قصیده دوم به مطلع: | ویژگی دیگر این دیوان، آن است که [[فضولی بغدادی، محمد بن سلیمان|فضولی]] در علم طب ید طولایی داشته است و احتمالا در روزگار خود به طبابت مشغول بوده و یا در عطاری و دارالشفاء کار می‌کرده است. در قصیده دوم به مطلع: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|''نیست اهل درد را جز درگهت دارالشفاء''|2=''بی‌دوا در وی کز این درگه نمی‌یابد شفا''}} | {{ب|''نیست اهل درد را جز درگهت دارالشفاء''|2=''بی‌دوا در وی کز این درگه نمی‌یابد شفا''}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}}از اشاره‌های ضمنی می‌توان دریافت که سراینده، مطلع از دقایق علم طب است<ref>همان، ص47</ref>. | ||
از اشاره‌های ضمنی می‌توان دریافت که سراینده، مطلع از دقایق علم طب است<ref>همان، ص47</ref>. | |||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references /> | <references /> | ||