مناهج الطالبين و مسالك الصادقين: تفاوت میان نسخه‌ها

برگرفته از «https://fa.wikinoor.ir/wiki/مناهج_الطالبين_و_مسالك_الصادقين»

@@ خط ۳۱: / خط ۳۱: @@
 یکی از دقایقی که در بیشترین آثار صوفیه، مطرح است، مطالبی است عصری که نویسنده به‌مناسباتی، پاره‌ای از مشهودات خود را یاد کرده است؛ به‌‌‎طوری‌که آن دقایق را نمی‌توان در دیگر آثار بازمانده آن دوره، جستجو کرد. از جمله ویژگی‌های کتاب حاضر، آن است که نکته‌های عصری در زمینه آداب صوفیه و پسندهای آنان در آن کم نیست. افزون بر این، مطالبی اجتماعی نیز در این کتاب آمده که قابل توجه است و ازآنجاکه مؤلف در کوهستانات کردستان اقامت داشته و طالبان و مریدان وی نیز در آنجا کم نبوده‌اند و بر اثر ماندگاری و آمدوشدی که به آن منطقه داشته، مسایلی در میان مردم آنجا رایج و شایع دیده که با اعتقاد او و نیز عقاید اسلامی کافه مسلمانان تعارض داشته، ازاین‌رو به نقد و بررسی آنها پرداخته و در مرتفع کردن آن، مردم آن نواحی را تنبیه کرده است<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص20- 21</ref>.
-یکی از اموری که باعث اهمیت کتاب می‌شود، توجه به این نکته می‌باشد که از مباحث پراهمیتی که در تاریخ تصوف اسلامی تاکنون جدی گرفته نشده، تقابل و تشاکل و ضدیت و موافقت تصوف است در دوران‌های عدیده تاریخ با سیاست. در این زمینه، خاورشناسانی چونان زاخودر، پطروشفکی و...، تأملاتی بسیار ناقص و گذرا بر تقابل تصوف و سیاست داشته‌اند، لکن نه برونیان و نه درونیان، به این امر آن‌چنان‌که سزاوا است و درخورد آن، نپرداخته‌اند. این در حالی است که نویسنده اثر حاضر، از دیرباز بر تصوف، از این نظرگاه نگریسته و بیش از هشتادواندی مکتوب از مشایخ صوفیه فراهم آورده است که به سلاطین عصر خویش نوشته و در آن نامه‌ها، راه عدل را از ظلم باز نموده‌اند و آیین کشورداری را با قوانین اسلامی و انسانی آن، به آنان بازگفته‌اند<ref>ر.ک: همان، ص21</ref>.
+یکی از اموری که باعث اهمیت کتاب می‌شود، توجه به این نکته می‌باشد که از مباحث پراهمیتی که در تاریخ تصوف اسلامی تاکنون جدی گرفته نشده، تقابل و تشاکل و ضدیت و موافقت تصوف است در دوران‌های عدیده تاریخ با سیاست. در این زمینه، خاورشناسانی چونان [[زاخودر]]، [[پطروشفکی]] و...، تأملاتی بسیار ناقص و گذرا بر تقابل تصوف و سیاست داشته‌اند، لکن نه برونیان و نه درونیان، به این امر آن‌چنان‌که سزاوا است و درخورد آن، نپرداخته‌اند. این در حالی است که نویسنده اثر حاضر، از دیرباز بر تصوف، از این نظرگاه نگریسته و بیش از هشتادواندی مکتوب از مشایخ صوفیه فراهم آورده است که به سلاطین عصر خویش نوشته و در آن نامه‌ها، راه عدل را از ظلم باز نموده‌اند و آیین کشورداری را با قوانین اسلامی و انسانی آن، به آنان بازگفته‌اند<ref>ر.ک: همان، ص21</ref>.
 از مطالب کتاب، چنین برمی‌آید که نویسنده نیز با دربار و حکام، مخالف بوده و از تقرب به حاکمان و سلاطین، دوری می‌کرده است<ref>ر.ک: همان، ص25</ref>.