النور المبين في قصص الأنبياء و المرسلين: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۵ نوامبر ۲۰۱۸
جز
جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده'
جز (جایگزینی متن - '== ساختار ==' به '==ساختار==')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده')
خط ۴: خط ۴:
| عنوان‌های دیگر =
| عنوان‌های دیگر =
| پدیدآوران =  
| پدیدآوران =  
[[جزایری، نعمت‌الله بن عبدالله]] (نويسنده)
[[جزایری، نعمت‌الله بن عبدالله]] (نویسنده)


[[عرفانیان یزدی، غلامرضا]] (محقق)
[[عرفانیان یزدی، غلامرضا]] (محقق)
خط ۲۲: خط ۲۲:
| سال نشر = 1404 ق  
| سال نشر = 1404 ق  


| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE1523AUTOMATIONCODE
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE01523AUTOMATIONCODE
| چاپ =1
| چاپ =1
| تعداد جلد =1
| تعداد جلد =1
خط ۳۷: خط ۳۷:


==گزارش محتوا==
==گزارش محتوا==
نويسنده، در مقدمه، علت و سبب نوشتن اين كتاب را بيان مى‌دارد؛ مبنى بر اينكه كتاب‌خانه تشيع، نيازمند كتابى مختصر و مستند به روايات وارده از ائمه اطهار در موضوع تاريخ پيامبران(ع) مى‌باشد.
نویسنده، در مقدمه، علت و سبب نوشتن اين كتاب را بيان مى‌دارد؛ مبنى بر اينكه كتاب‌خانه تشيع، نيازمند كتابى مختصر و مستند به روايات وارده از ائمه اطهار در موضوع تاريخ پيامبران(ع) مى‌باشد.


سپس، ايشان، به نقد كتاب‌هاى تاريخى نوشته شده در اين باب، پرداخته و مى‌نويسد: امكان اعتماد به تواريخ عامه و روايات آنها، همچون كتاب وهب بن منبه وجود ندارد، بلكه از اين كتاب و مانند آن، به‌عنوان شاهد بر مدعا مى‌توان استفاده نمود.
سپس، ايشان، به نقد كتاب‌هاى تاريخى نوشته شده در اين باب، پرداخته و مى‌نويسد: امكان اعتماد به تواريخ عامه و روايات آنها، همچون كتاب وهب بن منبه وجود ندارد، بلكه از اين كتاب و مانند آن، به‌عنوان شاهد بر مدعا مى‌توان استفاده نمود.
خط ۴۵: خط ۴۵:
نقد ديگر ايشان نسبت به جلد پنجم «[[بحارالانوار|بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام]]» است كه در آن، تواريخ انبيا(ع) ذكر شده است؛ [[جزایری، نعمت‌الله|سيد‌‎نعمت‌الله جزائرى]]، در اين باره اين‌گونه توضيح مى‌دهد كه علامه مجلسى، در اين كتاب، به‌طور مفصلى گزارش‌هاى تاريخى انبيا(ع) را با توجه به آيات قرآنى و منابع حديثى دو مذهب تشيع و اهل سنت، ذكر نموده است كه براى خواننده مى‌تواند ملال‌آور باشد، ازاين‌رو، ايشان، با توجه به نقايصى كه در كتاب‌هاى فوق بيان شد، كتاب «النور المبين في قصص الانبياء و المرسلين» را به رشته تحرير درآورده است.
نقد ديگر ايشان نسبت به جلد پنجم «[[بحارالانوار|بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام]]» است كه در آن، تواريخ انبيا(ع) ذكر شده است؛ [[جزایری، نعمت‌الله|سيد‌‎نعمت‌الله جزائرى]]، در اين باره اين‌گونه توضيح مى‌دهد كه علامه مجلسى، در اين كتاب، به‌طور مفصلى گزارش‌هاى تاريخى انبيا(ع) را با توجه به آيات قرآنى و منابع حديثى دو مذهب تشيع و اهل سنت، ذكر نموده است كه براى خواننده مى‌تواند ملال‌آور باشد، ازاين‌رو، ايشان، با توجه به نقايصى كه در كتاب‌هاى فوق بيان شد، كتاب «النور المبين في قصص الانبياء و المرسلين» را به رشته تحرير درآورده است.


نويسنده، در مقدمه كتاب و با توجه به روايات معصومين(ع)، به بيان امورى همچون تعداد انبياى الهى(ع) و تعيين پيامبران اولو العزم، بيان فرق موجود بين نبى و امام(ع)، عصمت انبيا و... مى‌پردازد.
نویسنده، در مقدمه كتاب و با توجه به روايات معصومين(ع)، به بيان امورى همچون تعداد انبياى الهى(ع) و تعيين پيامبران اولو العزم، بيان فرق موجود بين نبى و امام(ع)، عصمت انبيا و... مى‌پردازد.


ايشان، با ذكر روايتى صحيح السند از على بن ابراهيم قمى در ذيل آيه شريفه'''وَ إِذْ أَخَذَ اللَّهُ ميثاقَ النَّبِيِّينَ لَما آتَيْتُكُمْ مِنْ كِتابٍ وَ حِكْمَة ثُمَّ جاءَكُمْ رَسُولٌ مُصَدِّقٌ لِما مَعَكُمْ لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَ لَتَنْصُرُنَّهُ قالَ أَ أَقْرَرْتُمْ وَ أَخَذْتُمْ عَلى ذلِكُمْ إِصْرى قالُوا أَقْرَرْنا قالَ فَاشْهَدُوا وَ أَنَا مَعَكُمْ مِنَ الشَّاهِدين'''، بيان مى‌دارد كه خداوند متعال از همه پيامبران (و امت‌هايشان)، پيمان يارى و نصرت حضرت رسول اكرم(ص) را گرفت و اينكه در زمان رجعت، همه پيامبران و پيروان راستين آنها ديگربار زنده شده و به يارى حضرت صاحب الامر(ع) همراه با حضرت ختمى مرتبت(ص) و اميرمؤمنان(ع)، خواهند شتافت و به خون‌خواهى حضرت سيد‌‎الشهدا(ع) مى‌پردازند.
ايشان، با ذكر روايتى صحيح السند از على بن ابراهيم قمى در ذيل آيه شريفه'''وَ إِذْ أَخَذَ اللَّهُ ميثاقَ النَّبِيِّينَ لَما آتَيْتُكُمْ مِنْ كِتابٍ وَ حِكْمَة ثُمَّ جاءَكُمْ رَسُولٌ مُصَدِّقٌ لِما مَعَكُمْ لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَ لَتَنْصُرُنَّهُ قالَ أَ أَقْرَرْتُمْ وَ أَخَذْتُمْ عَلى ذلِكُمْ إِصْرى قالُوا أَقْرَرْنا قالَ فَاشْهَدُوا وَ أَنَا مَعَكُمْ مِنَ الشَّاهِدين'''، بيان مى‌دارد كه خداوند متعال از همه پيامبران (و امت‌هايشان)، پيمان يارى و نصرت حضرت رسول اكرم(ص) را گرفت و اينكه در زمان رجعت، همه پيامبران و پيروان راستين آنها ديگربار زنده شده و به يارى حضرت صاحب الامر(ع) همراه با حضرت ختمى مرتبت(ص) و اميرمؤمنان(ع)، خواهند شتافت و به خون‌خواهى حضرت سيد‌‎الشهدا(ع) مى‌پردازند.
خط ۵۱: خط ۵۱:
ايشان، انبياى الهى، امامان و ملائكه(ع) را معصوم از هر گونه پليدى و گناه معرفى مى-نمايد و آياتى را كه در نگاه اول، اين وجودات مقدس را گناه‌كار معرفى مى‌كند، با ذكر حديثى از [[امام رضا(ع)]] در بيان عصمت انبيا(ع)، پاسخ مى‌دهد و ساحت آنها را از ارتكاب هر گونه خطا و لغزش مبرا معرفى مى‌نمايد.
ايشان، انبياى الهى، امامان و ملائكه(ع) را معصوم از هر گونه پليدى و گناه معرفى مى-نمايد و آياتى را كه در نگاه اول، اين وجودات مقدس را گناه‌كار معرفى مى‌كند، با ذكر حديثى از [[امام رضا(ع)]] در بيان عصمت انبيا(ع)، پاسخ مى‌دهد و ساحت آنها را از ارتكاب هر گونه خطا و لغزش مبرا معرفى مى‌نمايد.


نويسنده، فصل اول كتاب را با ذكر خلقت حضرت آدم ابوالبشر(ع) و همسر ايشان آغاز مى‌نمايد و داستانى را كه در طى آن، اتفاقات مختلفى، همچون سؤال نمودن ملائكه از خداوند متعال از علت خلق آدم(ع)، امر نمودن ملائكه به سجده در برابر حضرت آدم(ع) و امتناع ابليس از آن، منتقل شدن به زمين، توبه حضرت آدم(ع) و قبول آن از جانب خداوند متعال و... رخ داده است، با استناد به آيات قرآن مجيد نقل مى‌كند.
نویسنده، فصل اول كتاب را با ذكر خلقت حضرت آدم ابوالبشر(ع) و همسر ايشان آغاز مى‌نمايد و داستانى را كه در طى آن، اتفاقات مختلفى، همچون سؤال نمودن ملائكه از خداوند متعال از علت خلق آدم(ع)، امر نمودن ملائكه به سجده در برابر حضرت آدم(ع) و امتناع ابليس از آن، منتقل شدن به زمين، توبه حضرت آدم(ع) و قبول آن از جانب خداوند متعال و... رخ داده است، با استناد به آيات قرآن مجيد نقل مى‌كند.


نويسنده، در بيان سجده ملائكه براى حضرت آدم(ع) و جواز آن، به حديثى از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] كه در پاسخ مسائل زنديق بيان فرمودند، استناد مى‌نمايد؛ در اين حديث، از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] سؤال شد كه آيا سجده نمودن براى غير خداوند متعال جايز است؟ فرمودند: خير. سائل پرسيد: پس چگونه است كه خداوند متعال ملائكه را امر به سجود براى حضرت آدم(ع) نمود؟ ايشان، فرمودند: اگر كسى به امر خداوند براى شخص ديگرى سجده نمايد، سجود او همان اطاعت از فرمان خداوند متعال است.
نویسنده، در بيان سجده ملائكه براى حضرت آدم(ع) و جواز آن، به حديثى از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] كه در پاسخ مسائل زنديق بيان فرمودند، استناد مى‌نمايد؛ در اين حديث، از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] سؤال شد كه آيا سجده نمودن براى غير خداوند متعال جايز است؟ فرمودند: خير. سائل پرسيد: پس چگونه است كه خداوند متعال ملائكه را امر به سجود براى حضرت آدم(ع) نمود؟ ايشان، فرمودند: اگر كسى به امر خداوند براى شخص ديگرى سجده نمايد، سجود او همان اطاعت از فرمان خداوند متعال است.


در حديثى از امام هادى(ع) آمده است: سجده نمودن ملائكه براى حضرت آدم(ع) هم به‌عنوان اطاعت آنها از دستور خداوند متعال بود و هم به علت محبت آنها به حضرت آدم(ع).
در حديثى از امام هادى(ع) آمده است: سجده نمودن ملائكه براى حضرت آدم(ع) هم به‌عنوان اطاعت آنها از دستور خداوند متعال بود و هم به علت محبت آنها به حضرت آدم(ع).
۶۱٬۱۸۹

ویرایش