ابن قاضی شهبه، ابوبکر بن احمد: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۰۷

ابن قاضی شهبه، ابوبکر بن احمد

نام	ابن قاضی شهبه، ابوبکر بن احمد
نام‌های دیگر	ابن قاضی شهبه، تقی‌الدین ابوبکر بن احمد
نام پدر	محمد
متولد	779ق
محل تولد	دمشق
رحلت	851 ق یا 1448 م
اساتید	ابن حجى شرفان شريشى جمال طيمانى بدر بن مكتوم ابوهريرۀ بن ذهبى علاء بن ابوالمجد
برخی آثار	تاريخ ابن قاضي شهبة مناقب الإمام الشافعي و طبقات أصحابه تراجم طبقات النحاة و اللغویین و المفسرین و الفقهاء
کد مؤلف	AUTHORCODE04215AUTHORCODE

برای دیگر کاربردها، ابن قاضی (ابهام‌زدایی) را ببینید.

برای دیگر کاربردها، ابن قاضی شهبه (ابهام‌زدایی) را ببینید.

ابوبكر بن احمد بن محمد بن عمر (779-11 ذيقعدۀ 851ق1377/-19 ژانویۀ 1448م)، ملقب به تقى‌الدين، فقيه، قاضى القضاة و مورخ نویسنده تاريخ ابن قاضي شهبة

تحصیلات

وى در كودكى، صحيح بخارى را نزد پدر خویش آموخت. در 11 سالگى پدر را از دست داد و آن‌گاه در محضر درس عالمان زمان خویش چون ابن حجى، شرفان شريشى، جمال طيمانى، بدر بن مكتوم، ابوهريرۀ بن ذهبى، علاء بن ابوالمجد و ديگران به كسب علم پرداخت. او سرانجام فقيهى برجسته شد و رياست مذهب شافعى به او رسيد ‎و متصدى فتوا و مرجع عموم گرديد. شهرت علمى وى باعث شد كه از اَطراف و اكناف، طالبان علم به نزد او شتافته، از درس وى استفاده كنند. او در دمشق و نيز در بيت‌المقدس، به نقل حديث پرداخت. سخاوى تصريح كرده كه از او اجازۀ نقل حديث دريافت داشته است. وى نخست در مدارس مجاهديه و عذراویه به عنوان معيدِ درس مشغول بوده است، اما چنان‌كه خود او تصريح كرده، در 797ق در مدارس طبريه و امینيه به تدريس پرداخته است. همچنين در مدارس مختلف ديگرى چون: اقباليه، تقویه و جز آن تدريس كرده و جمع بسيارى از اعيان و بزرگان شام در جلسۀ درس وى شركت جسته‌اند. او در 842ق مستقلاً به عنوان قاضى القضاة دمشق انتخاب گرديد، اما چون در واقعۀ اينال جَكَمى، بر منبر جامع اموى، خطبه به نام ملك عزيز يوسف بن اشرف برسباى خواند، در حالى كه آن زمان در دمشق خطبه به نام ملك ظاهر جَقمق خوانده مى‌شد، از اين‌رو جقمق او را از مقام قضا بركنار كرد؛ اما بار ديگر در 843ق به این مقام منصوب گرديد. در همین سال وى از مقام خطیبى جامع اموى بركنار شد و در 844ق مقام قاضى القضاتى را از او گرفتند و از آن پس او یکسره به اشتغالات علمى روى آورد.

وفات

وى سرانجام در دمشق درگذشت. او را در مقبرۀ خانوادگى در باب الصغير به خاک سپردند.

آثار

به او آثار و تأليفات بسيارى نسبت داده‌اند كه بيشتر آن‌ها تلخيص، ذيل و شرح آثار ديگران است. وى در آثار خود از تأليفات ابن حجر عسقلانى بهره برده و گاهى آراء او را نقد كرده است، او بر تاريخ ابن حجى ذيلى نوشته كه حوادث تا سال 840ق را در آن آورده است و ذيلى نيز بر تاريخ‌هاى ذهبى، برزالى، ابن رافع، ابن كثير و ديگران نوشته كه در 8 جلد و شامل حوادث 741ق تا 820 و اندى مى‌شده و بعد آن را در دو جلد و سپس در یک جلد خلاصه كرده است. برخى از آثار وى به این شرح است:

تاريخ؛
طبقات الشافعية؛
طبقات النجاة و اللغویين؛
الاعلام بتاريخ اهل الاسلام، كه شامل حوادث سال‌هاى 200 تا 792ق است.
تاريخ بناءِ مدينة دمشق و من بنا مِن المتقدّمین، كه با عنوان‌هاى: تاريخ دمشق و من بناها من المتقدمین و تاريخ بناء دمشق و معرفة من بناها و طرف من اخبارها و تلخيص ابن قاضى شهبة لمقدمة تاريخ دمشق از ابن عساكر و المنتقى من تاريخ ابن عساكر نيز معرفى شده است.
تراجم الفقهاء الشافعية من ذيل الروضتين از ابوشامه؛
فتاوى شيخ الاسلام ابن قاضى شهبۀ؛
مناقب الشافعى. ظاهراً بخشى از تاريخ الاسلام ذهبى است؛
مجموعۀ احاديث (اربعون) در خزائن كتب الاوقاف؛
منتخب مِن درة الاسلاك ابن حبيب؛
منتقى العبر؛
المنتقى من تاريخ ابن دقماق به نام نزهة الانام في تاريخ الاسلام؛
المنتقى من تاريخ ابن فرات.^[۱].

پانویس

↑ علامرودشتی، علی رفیعی، ج4، ص442

منابع مقاله

علامرودشتی، علی رفیعی، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1378

وابسته‌ها

تاريخ ابن قاضي شهبة

مناقب الإمام الشافعي و طبقات أصحابه

تراجم طبقات النحاة و اللغویین و المفسرین و الفقهاء

طبقات الشافعیه (دمشقی)

[1] علامرودشتی، علی رفیعی، ج4، ص442

[۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-<div class='wikiInfo'>
+<div class="wikiInfo">
 [[پرونده:NUR04215.jpg|بندانگشتی|ابن قاضی شهبه، ابوبکر بن احمد]]
 {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
 |-
-! نام!! data-type='authorName'|ابن قاضی شهبه، ابوبکر بن احمد
+! نام!! data-type="authorName" |ابن قاضی شهبه، ابوبکر بن احمد
 |-
-|نام های دیگر
+|نام‌های دیگر
-|data-type='authorOtherNames'| ابن قاضی شهبه، تقی الدین ابوبکر بن احمد
+| data-type="authorOtherNames" | ابن قاضی شهبه، تقی‌الدین ابوبکر بن احمد
 |-
 |نام پدر
-|data-type='authorfatherName'|
+| data-type="authorfatherName" |محمد
 |-
 |متولد
-|data-type='authorbirthDate'|1377 م
+| data-type="authorbirthDate" |779ق
 |-
 |محل تولد
-|data-type='authorBirthPlace'|
+| data-type="authorBirthPlace" |دمشق
 |-
 |رحلت
-|data-type='authorDeathDate'|851 هـ.ق یا 1448 م
+| data-type="authorDeathDate" |851 ق یا 1448 م
 |-
 |اساتید
-|data-type='authorTeachers'|
+| data-type="authorTeachers" |ابن حجى
-|-
-|برخی آثار
-|data-type='authorWritings'|
-|-class='articleCode'
-|کد مولف
-|data-type='authorCode'|AUTHORCODE4215AUTHORCODE
-|}
-</div>
+شرفان شريشى
-«ابوبكر بن احمد بن محمد بن عمر»، ملقب به تقى‌الدين، (779-11 ذيقعدۀ 851ق1377/-19 ژانويۀ 1448م)، فقيه، قاضى القضاة و مورخ بود. وى در كودكى، [[صحيح بخارى]] را نزد پدر خويش آموخت. در 11 سالگى پدر را از دست داد و آن‌گاه در محضر درس عالمان زمان خويش چون ابن حجى، شرفان شريشى، جمال طيمانى، بدر بن مكتوم، ابوهريرۀ بن ذهبى، علاء بن ابوالمجد و ديگران به كسب علم پرداخت. او سرانجام فقيهى برجسته شد و رياست مذهب شافعى به او رسيد و متصدى فتوا و مرجع عموم گرديد. شهرت علمى وى باعث شد كه از اَطراف و اكناف، طالبان علم به نزد او شتافته، از درس وى استفاده كنند. او در دمشق و نيز در بيت‌المقدس، به نقل حديث پرداخت. سخاوى تصريح كرده كه از او اجازۀ نقل حديث دريافت داشته است. وى نخست در مدارس مجاهديه و عذراويه به عنوان معيدِ درس مشغول بوده است، اما چنان‌كه خود او تصريح كرده، در 797ق در مدارس طبريه و امينيه به تدريس پرداخته است. همچنين در مدارس مختلف ديگرى چون: اقباليه، تقويه و جز آن تدريس كرده و جمع بسيارى از اعيان و بزرگان شام در جلسۀ درس وى شركت جسته‌اند. او در 842ق مستقلاً به عنوان قاضى القضاة دمشق انتخاب گرديد، اما چون در واقعۀ اينال جَكَمى، بر منبر جامع اموى، خطبه به نام ملك عزيز يوسف بن اشرف برسباى خواند، در حالى كه آن زمان در دمشق خطبه به نام ملك ظاهر جَقمق خوانده مى‌شد، از اين‌رو جقمق او را از مقام قضا بركنار كرد؛ اما بار ديگر در 843ق به اين مقام منصوب گرديد. در همين سال وى از مقام خطيبى جامع اموى بركنار شد و در 844ق مقام قاضى القضاتى را از او گرفتند و از آن پس او يكسره به اشتغالات علمى روى آورد.
+جمال طيمانى
-وى سرانجام در دمشق درگذشت. او را در مقبرۀ خانوادگى در باب الصغير به خاك سپردند.
+بدر بن مكتوم
-== آثار:==
+ابوهريرۀ بن ذهبى
+علاء بن ابوالمجد
+|-
+|برخی آثار
+| data-type="authorWritings" |تاريخ ابن قاضي شهبة
-به او آثار و تأليفات بسيارى نسبت داده‌اند كه بيشتر آن‌ها تلخيص، ذيل و شرح آثار ديگران است. وى در آثار خود از تأليفات [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] عسقلانى بهره برده و گاهى آراء او را نقد كرده است، او بر تاريخ ابن حجى ذيلى نوشته كه حوادث تا سال 840ق را در آن آورده است و ذيلى نيز بر تاريخ‌هاى ذهبى، برزالى، ابن رافع، [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] و ديگران نوشته كه در 8 جلد و شامل حوادث 741ق تا 820 و اندى مى‌شده و بعد آن را در دو جلد و سپس در يك جلد خلاصه كرده است. برخى از آثار وى به اين شرح است:
+[[مناقب الإمام الشافعي و طبقات أصحابه]]
-. تاريخ؛
+[[تراجم طبقات النحاة و اللغویین و المفسرین و الفقهاء]]
+|- class="articleCode"
+|کد مؤلف
+| data-type="authorCode" |AUTHORCODE04215AUTHORCODE
+|}
+</div>
+{{کاربردهای دیگر|ابن قاضی (ابهام‌زدایی)}}
+{{کاربردهای دیگر|ابن قاضی شهبه (ابهام‌زدایی)}}
+'''ابوبكر بن احمد بن محمد بن عمر''' (779-11 ذيقعدۀ 851ق1377/-19 ژانویۀ 1448م)، ملقب به تقى‌الدين، فقيه، قاضى القضاة و مورخ نویسنده [[تاريخ ابن قاضي شهبة]]
-. طبقات الشافعية؛
+== تحصیلات ==
+وى در كودكى، [[صحيح بخارى]] را نزد پدر خویش آموخت. در 11 سالگى پدر را از دست داد و آن‌گاه در محضر درس عالمان زمان خویش چون ابن حجى، شرفان شريشى، جمال طيمانى، بدر بن مكتوم، ابوهريرۀ بن ذهبى، علاء بن ابوالمجد و ديگران به كسب علم پرداخت. او سرانجام فقيهى برجسته شد و رياست مذهب شافعى به او رسيد ‎و متصدى فتوا و مرجع عموم گرديد. شهرت علمى وى باعث شد كه از اَطراف و اكناف، طالبان علم به نزد او شتافته، از درس وى استفاده كنند. او در دمشق و نيز در بيت‌المقدس، به نقل حديث پرداخت. سخاوى تصريح كرده كه از او اجازۀ نقل حديث دريافت داشته است. وى نخست در مدارس مجاهديه و عذراویه به عنوان معيدِ درس مشغول بوده است، اما چنان‌كه خود او تصريح كرده، در 797ق در مدارس طبريه و امینيه به تدريس پرداخته است. همچنين در مدارس مختلف ديگرى چون: اقباليه، تقویه و جز آن تدريس كرده و جمع بسيارى از اعيان و بزرگان شام در جلسۀ درس وى شركت جسته‌اند. او در 842ق مستقلاً به عنوان قاضى القضاة دمشق انتخاب گرديد، اما چون در واقعۀ اينال جَكَمى، بر منبر جامع اموى، خطبه به نام ملك عزيز يوسف بن اشرف برسباى خواند، در حالى كه آن زمان در دمشق خطبه به نام ملك ظاهر جَقمق خوانده مى‌شد، از اين‌رو جقمق او را از مقام قضا بركنار كرد؛ اما بار ديگر در 843ق به این مقام منصوب گرديد. در همین سال وى از مقام خطیبى جامع اموى بركنار شد و در 844ق مقام قاضى القضاتى را از او گرفتند و از آن پس او یکسره به اشتغالات علمى روى آورد.
-. طبقات النجاة و اللغويين؛
+==وفات==
-. الاعلام بتاريخ اهل الاسلام، كه شامل حوادث سال‌هاى 200 تا 792ق است.
+وى سرانجام در دمشق درگذشت. او را در مقبرۀ خانوادگى در باب الصغير به خاک سپردند.
-. تاريخ بناءِ مدينة دمشق و من بنا مِن المتقدّمين، كه با عنوان‌هاى: [[تاریخ مدینة دمشق |تاريخ دمشق]] و من بناها من المتقدمين و تاريخ بناء دمشق و معرفة من بناها و طرف من اخبارها و تلخيص ابن قاضى شهبة لمقدمة [[تاریخ مدینة دمشق |تاريخ دمشق]] از [[ابن عساکر، علی بن حسن|ابن عساكر]] و المنتقى من تاريخ [[ابن عساکر، علی بن حسن|ابن عساكر]] نيز معرفى شده است.
+==آثار==
+به او آثار و تأليفات بسيارى نسبت داده‌اند كه بيشتر آن‌ها تلخيص، ذيل و شرح آثار ديگران است. وى در آثار خود از تأليفات [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] عسقلانى بهره برده و گاهى آراء او را نقد كرده است، او بر تاريخ ابن حجى ذيلى نوشته كه حوادث تا سال 840ق را در آن آورده است و ذيلى نيز بر تاريخ‌هاى ذهبى، برزالى، ابن رافع، [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] و ديگران نوشته كه در 8 جلد و شامل حوادث 741ق تا 820 و اندى مى‌شده و بعد آن را در دو جلد و سپس در یک جلد خلاصه كرده است. برخى از آثار وى به این شرح است:
-. تراجم الفقهاء الشافعية من ذيل الروضتين از ابوشامه؛
+#تاريخ؛
+#طبقات الشافعية؛
+#طبقات النجاة و اللغویين؛
+#الاعلام بتاريخ اهل الاسلام، كه شامل حوادث سال‌هاى 200 تا 792ق است.
+#تاريخ بناءِ مدينة دمشق و من بنا مِن المتقدّمین، كه با عنوان‌هاى: [[تاریخ مدینة دمشق |تاريخ دمشق]] و من بناها من المتقدمین و تاريخ بناء دمشق و معرفة من بناها و طرف من اخبارها و تلخيص ابن قاضى شهبة لمقدمة [[تاریخ مدینة دمشق |تاريخ دمشق]] از [[ابن عساکر، علی بن حسن|ابن عساكر]] و المنتقى من تاريخ [[ابن عساکر، علی بن حسن|ابن عساكر]] نيز معرفى شده است.
+#تراجم الفقهاء الشافعية من ذيل الروضتين از ابوشامه؛
+#فتاوى شيخ الاسلام ابن قاضى شهبۀ؛
+#مناقب الشافعى. ظاهراً بخشى از [[تاريخ الإسلام و وفيات المشاهير و الأعلام|تاريخ الاسلام]] ذهبى است؛
+#مجموعۀ احاديث (اربعون) در خزائن كتب الاوقاف؛
+#منتخب مِن درة الاسلاك ابن حبيب؛
+#منتقى العبر؛
+#المنتقى من تاريخ ابن دقماق به نام نزهة الانام في [[تاريخ الإسلام و وفيات المشاهير و الأعلام|تاريخ الاسلام]]؛
+#المنتقى من تاريخ ابن فرات.<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/2731 علامرودشتی، علی رفیعی، ج4، ص442]</ref>.
-. فتاوى شيخ الاسلام ابن قاضى شهبۀ؛
+==پانویس==
+<references/>
-. مناقب الشافعى. ظاهراً بخشى از تاريخ الاسلام ذهبى است؛
+==منابع مقاله==
-. مجموعۀ احاديث (اربعون) در خزائن كتب الاوقاف؛
-..  منتخب مِن درة الاسلاك ابن حبيب؛
+[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/2731 علامرودشتی، علی رفیعی، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1378]
-. منتقى العبر؛
-. المنتقى من تاريخ ابن دقماق به نام نزهة الانام فى تاريخ الاسلام؛
+==وابسته‌ها==
+{{وابسته‌ها}}
-. المنتقى من تاريخ ابن فرات.
-== منابع:==
+[[تاريخ ابن قاضي شهبة]]
-دائرة المعارف بزرگ اسلامى ج4، ص442.
+[[مناقب الإمام الشافعي و طبقات أصحابه]]
-== وابسته‌ها ==
-{{وابسته‌ها}}
-[[تاريخ ابن قاضي شهبة]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
-[[مناقب الإمام الشافعي و طبقات أصحابه]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
-[[تراجم طبقات النحاة و اللغویین و المفسرین و الفقهاء]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
+[[تراجم طبقات النحاة و اللغویین و المفسرین و الفقهاء]]
-[[طبقات الشافعیه (دمشقی)]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
+[[طبقات الشافعیه (دمشقی)]]
 [[رده:زندگی‌نامه]]
+[[رده:قاضیان]]