۱۴۴٬۸۸۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''موسیقی و شعر: تفاوت و طبقهبندی''' تألیف محسن حجاریان (متولد ۱۳۲۵ش)، موسیقیشناس و پژوهشگر؛ موضوع اصلی این کتاب ناموسیقاییبودن شعر است، موضوعی که به دریافت نادرست موسیقیبودن شعر میپردازد. نویسنده کتاب معتقد است صوت موسیقی به ذات هنری صوتی قائم است که آن را موسیقی میکند و شعر هرگز در آن جایی ندارد. این کتاب براساس تعاریف «موسیقیپژوهی» و «رابطه زبان و موسیقی» و از زاویه تفاوت حسآمیزی در شعر و موسیقی و از دید زیباییشناسی فلسفه تفاوت شعر و موسیقی را نشان میدهد. | '''موسیقی و شعر: تفاوت و طبقهبندی''' تألیف [[حجاریان، محسن|محسن حجاریان]] (متولد ۱۳۲۵ش)، موسیقیشناس و پژوهشگر؛ موضوع اصلی این کتاب ناموسیقاییبودن شعر است، موضوعی که به دریافت نادرست موسیقیبودن شعر میپردازد. نویسنده کتاب معتقد است صوت موسیقی به ذات هنری صوتی قائم است که آن را موسیقی میکند و شعر هرگز در آن جایی ندارد. این کتاب براساس تعاریف «موسیقیپژوهی» و «رابطه زبان و موسیقی» و از زاویه تفاوت حسآمیزی در شعر و موسیقی و از دید زیباییشناسی فلسفه تفاوت شعر و موسیقی را نشان میدهد. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
کتاب «موسیقی و شعر: تفاوت و طبقهبندی» تألیف محسن | کتاب «موسیقی و شعر: تفاوت و طبقهبندی» تألیف [[حجاریان، محسن|محسن حجاریان]]، در سال ۱۳۹۲ توسط انتشارات رشد آموزش در تهران منتشر شده است. این اثر پژوهشی عمیق به بررسی رابطه پیچیده میان موسیقی و شعر در فرهنگ ایران میپردازد و با نگاهی انتقادی، دیدگاه رایج درباره موسیقایی بودن شعر را به چالش میکشد. | ||
نویسنده در این کتاب استدلال میکند که شعر و موسیقی اگرچه هر دو از نمودهای پرارج فرهنگ ایران هستند، اما دارای ماهیت و ویژگیهای بنیادین متفاوتی میباشند. حجاریان با اشاره به این که در نوشتههای شعرشناسان و موسیقیشناسان ایرانی بر موسیقیایی بودن شعر تأکید شده است، این دیدگاه را به نقد میکشد و معتقد است صوت موسیقی به ذات هنری صوتی قائم است و شعر هرگز در آن دایره جایی ندارد. | نویسنده در این کتاب استدلال میکند که شعر و موسیقی اگرچه هر دو از نمودهای پرارج فرهنگ ایران هستند، اما دارای ماهیت و ویژگیهای بنیادین متفاوتی میباشند. حجاریان با اشاره به این که در نوشتههای شعرشناسان و موسیقیشناسان ایرانی بر موسیقیایی بودن شعر تأکید شده است، این دیدگاه را به نقد میکشد و معتقد است صوت موسیقی به ذات هنری صوتی قائم است و شعر هرگز در آن دایره جایی ندارد. | ||