زبان زنده: تفاوت میان نسخه‌ها

بعد از رفتن [[حافظ، شمس‌الدین محمد|حافظ]]، فارسی یتیم ماند و یکسره شد آلت دست منشیان فنی‌نویسی که به زور سجع و جناس و استعراب و قرینه‌سازی و .... معنی را به تصاعد، از نثر فارسی بیرون راندند و تعارف را در جای آن نشاندند. شش قرن طول کشید تا اینکه قائم‌مقام در منشآتش در معنی را دوباره به روی نثر فارسی باز کرد و دستور ازیادرفتۀ گفتار را به یادش آورد و ساختار موسیقایی آن را دوباره به کار گرفت. دیگرانی در پی او قدم‌های بلندتر برداشتند و به زبان و ساختار و موسیقی گفتار بیش از پیش بها دادند و از اینجا بود که فارسی دوباره کم‌کم جانی گرفت و برای امروزی‌ها راه باز شد که اگر نمی‌شد، معلوم نیست که بعد از «درۀ نادره» کار فارسی آفت‌زده به کجاها می‌کشید.