میمونی، عبدالملک بن عبدالحمید: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
    خط ۴۲: خط ۴۲:
    | کد مؤلف = AUTHORCODE23665AUTHORCODE
    | کد مؤلف = AUTHORCODE23665AUTHORCODE
    }}
    }}
    {{کاربردهای دیگر|میمونی (ابهام‌زدایی)}}
    '''عبدالملک بن عبدالحمید میمونی''' (متوفی۲۷۴ق)، حافظ، محدث و فقیه حنبلی قرن سوم هجری قمری، است که ارتباطی مستحکم با پیشوای حنبلیان، [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] (164-241ق) داشت و دیدگاه‌های حدیثی و رجالی او را گزارش کرده است.
    '''عبدالملک بن عبدالحمید میمونی''' (متوفی۲۷۴ق)، حافظ، محدث و فقیه حنبلی قرن سوم هجری قمری، است که ارتباطی مستحکم با پیشوای حنبلیان، [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] (164-241ق) داشت و دیدگاه‌های حدیثی و رجالی او را گزارش کرده است.



    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۱

    میمونی، عبد الملک بن عبد الحمید
    NUR23665.jpg
    نام کاملعبدالملک بن عبدالحمید میمونی
    نام پدرعبدالحمید
    رحلتربیع‌الاوّل سال ۲۷۴ق
    اطلاعات علمی
    اساتید
    برخی آثارالجامع في العلل و معرفة الرجال

    عبدالملک بن عبدالحمید میمونی (متوفی۲۷۴ق)، حافظ، محدث و فقیه حنبلی قرن سوم هجری قمری، است که ارتباطی مستحکم با پیشوای حنبلیان، احمد بن حنبل (164-241ق) داشت و دیدگاه‌های حدیثی و رجالی او را گزارش کرده است.

    نسب و ولادت

    • ابوالحسن عبدالملک بن عبدالحمید بن میمون بن مهران میمونی رَقّی جزری از اصحاب احمد بن حنبل[۱] و از فقیهان و محدثان بزرگ بود[۲].

    استادان و شاگردان

    • عبدالملک بن عبدالحمید میمونی از کسان بسیاری حدیث شنید؛ مانند ابْن علیه، ابومُعَاوِیه، یزِید بن هَارُون، اسحاق ازرق، محمد بن عبید طنافسی، روح بن عباده، مکی بن ابراهیم، حجّاج بن محمد اعور و قعنبی‌. او 22 سال (از 205 تا 227ق) ملازم احمد بن حنبل بود. او گوید: شنیدم که احمد بن حنبل بعد از سلام نماز می‌گفت: «سُبْحَانَ رَبك رب الْعِزَّة عَمَّا يصفونَ». گفته شده است: احمد بن حنبل به «عبدالملک بن عبدالحمید میمونی» احترام ویژه‌ای می‌گذاشت که برای دیگران مراعات نمی‌کرد. میمونی و جماعتی از احمد بن حنبل و پدرش روایاتی را نقل کرده‌اند[۳].
    • تعدادی از راویان نیز از میمونی روایت نقل کرده‌اند؛ مثل ابوعوانه، ابوبکر بن زیاد نیشابوری‌، ابوعلی‌ محمد بن سعید حرّانی، محمد بن منذر شکر و ابراهیم بن محمد بن متّویه[۴].

    صفات

    وفات

    • سرانجام ابوالحسن میمونی در ربیع‌الاوّل سال ۲۷۴ق، به دیار باقی شتافت؛ درحالی‌که کمتر از صد سال داشت و شیخ و مفتی دیار خودش بود[۶].

    آثار

    نمونه روایت

    • ابوالحسن میمونی گفته است: از احمد بن حنبل پرسیدم: آیا بین اسلام و ایمان، جدایی می‌افکنی؟ گفت: بله. گفتم حجت تو بر این مطلب چیست؟ گفت: عموم روایات بر این مطلب دلالت دارد... [۷].

    پانویس

    1. ر.ک: السيوطي، ج1، ص267
    2. ر.ک: الذهبي، ج20، ص390
    3. ر.ک: السيوطي، ج1، ص267
    4. ر.ک: الذهبي، ج20، ص390
    5. ر.ک: السيوطي، ج1، ص267
    6. ر.ک: همان؛ الذهبي، ج20، ص391
    7. ر.ک: موقع «جامع الكتب الإسلامية»

    منابع مقاله

    وابسته‌ها