رسالة فضل التصوف علی المذاهب: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ' به '')
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱۰: خط ۱۰:
|زبان
|زبان
| زبان = عربی
| زبان = عربی
| کد کنگره =   AP  
| کد کنگره =AP  
| موضوع =
| موضوع =
|ناشر  
|ناشر  
خط ۲۶: خط ۲۶:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''رسالة فضل التصوف علی المذاهب'''، منسوب به فقیه شافعی، زاهد و صوفی قرن چهارم هجری قمری و مؤسّس فرقه خفیفیه، [[شیرازی، ابن خفیف|ابوعبدالله محمد بن خفیف بن اسفکشاذ ضبی]]، مشهور به [[شیرازی، ابن خفیف|ابن خفیف]] و [[شیرازی، ابن خفیف|شیخ کبیر]] (269-۳۷۱ق)، صوفیان را برتر از محدّثان و فقیهان می‌شمارد. بانوی پژوهشگر معاصر، [[علاقه، فاطمه|فاطمه علاقه]] این رساله مختصر را تصحیح کرده و در نشریه «معارف»، دوره پانزدهم شماره 1 و 2، فروردین و آبان 1377ش، منتشر ساخته و برای آن مقدمه‌ای نوشته و [[شیرازی، ابن خفیف|محمد بن خفیف]] و اثر حاضر را معرفی کرده است.
'''رسالة فضل التصوف علی المذاهب'''، منسوب به فقیه شافعی، زاهد و صوفی قرن چهارم هجری قمری و مؤسّس فرقه خفیفیه، [[ابن خفیف شیرازی، محمد بن‌ خفیف|ابوعبدالله محمد بن خفیف بن اسفکشاذ ضبی]]، مشهور به [[ابن خفیف شیرازی، محمد بن‌ خفیف|ابن خفیف]] و [[ابن خفیف شیرازی، محمد بن‌ خفیف|شیخ کبیر]] (269-۳۷۱ق)، صوفیان را برتر از محدّثان و فقیهان می‌شمارد. بانوی پژوهشگر معاصر، [[علاقه، فاطمه|فاطمه علاقه]] این رساله مختصر را تصحیح کرده و در نشریه «معارف»، دوره پانزدهم شماره 1 و 2، فروردین و آبان 1377ش، منتشر ساخته و برای آن مقدمه‌ای نوشته و [[ابن خفیف شیرازی، محمد بن‌ خفیف|محمد بن خفیف]] و اثر حاضر را معرفی کرده است.


==صحت نسبت==
==صحت نسبت==
* [[علاقه، فاطمه|فاطمه علاقه]]، آمدن نام این اثر در مآخذی (مانند شرح ‌حال ابن خفیف نوشته شاگرد شیخ کبیر، دیلمی با ترجمه فارسی [[ابن جنید شیرازی، یحیی بن جنید|جنید شیرازی]] و [[دایرة‌المعارف اسلام]]، [[جستجو در تصوف ایران]] و [[سیرة الشیخ الكبیر أبي‌ عبداللّٰه محمد بن‌ خفیف الشیرازي|سیره ابن خفیف]]) را شاهدی بر صحت انتساب آن به [[شیرازی، ابن خفیف|شیخ کبیر]] شمرده است<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص53</ref>.
* [[علاقه، فاطمه|فاطمه علاقه]]، آمدن نام این اثر در مآخذی (مانند شرح ‌حال ابن خفیف نوشته شاگرد شیخ کبیر، دیلمی با ترجمه فارسی [[ابن جنید شیرازی، یحیی بن جنید|جنید شیرازی]] و [[دایرة‌المعارف اسلام]]، [[جستجو در تصوف ایران]] و [[سیرة الشیخ الكبیر أبي‌ عبداللّٰه محمد بن‌ خفیف الشیرازي|سیره ابن خفیف]]) را شاهدی بر صحت انتساب آن به [[ابن خفیف شیرازی، محمد بن‌ خفیف|شیخ کبیر]] شمرده است<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص53</ref>.


==انتقاد روشی==
==انتقاد روشی==

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۱۹

رسالة فضل التصوف علی المذاهب، منسوب به فقیه شافعی، زاهد و صوفی قرن چهارم هجری قمری و مؤسّس فرقه خفیفیه، ابوعبدالله محمد بن خفیف بن اسفکشاذ ضبی، مشهور به ابن خفیف و شیخ کبیر (269-۳۷۱ق)، صوفیان را برتر از محدّثان و فقیهان می‌شمارد. بانوی پژوهشگر معاصر، فاطمه علاقه این رساله مختصر را تصحیح کرده و در نشریه «معارف»، دوره پانزدهم شماره 1 و 2، فروردین و آبان 1377ش، منتشر ساخته و برای آن مقدمه‌ای نوشته و محمد بن خفیف و اثر حاضر را معرفی کرده است.

رسالة فضل التصوف علی المذاهب
رسالة فضل التصوف علی المذاهب
پدیدآورانابن خفیف شیرازی، محمد بن‌ خفیف (نويسنده)

علاقه، فاطمه (مصحح)

برگ‌نیسی، کاظم (مصحح)
ناشر[بی نا]
مکان نشر[بی جا] - [بی جا]
سال نشر13سده
چاپ1
زبانعربی
تعداد جلد1
کد کنگره
AP
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

صحت نسبت

انتقاد روشی

  • متأسفانه شواهد کافی بر دقت و صحت این تصحیح، مشاهده نمی‌شود و رساله منتشرشده، از این منظر چندان که باید و شاید ارزنده و قابل اعتنا نیست و بلکه فاطمه علاقه خودش نیز همین نقص را از دیدگاهی دیگر تأیید کرده و برخی قسمت‌های نسخه خطی را علی‌رغم کوشش‌های فراوان، ناخواندنی دانسته است[۲].

انتقاد محتوایی

  • نگارنده هرکسی که هست، مسلمانان را به 3 گروه (محدّثان، فقیهان و صوفیان) تقسیم می‌کند و برطبق دیدگاه خودش به توضیح برتری صوفیه بر دیگران می‌پردازد و بلکه افراط می‌ورزد و به کژراهه «خودستایی و غلوّ و مبالغه نسبت به صوفیه» و «مذمت و تحقیر نسبت به سنت و شریعت و حدیث‌شناسان و فقیهان و آگاهان به حلال و حرام الهی» نیز قدم می‌گذارد[۳].

نمونه مباحث

  • نویسنده روایتی با مضمون «ذخیره نکردن آذوقه برای فردا» را مطرح می‌کند و با استفهام انکاری می‌پرسد: آیا این حالت جز در نزد صوفیان یافت می‌شود؟! [۴].

یادآوری: افزون بر آنکه باید همه ادله مسئله بررسی شود و بررسی و تبیین معنای صحیح زهد و تقسیم آن به زهد مثبت و منفی از دیدگاه اسلام، لازم است، ولی در اینجا گفتنی است که: با نظر به آنکه پدیده زهد در اسلام، قبل از تصوّف، پدیدار شده است، چگونه می‌توان گفت: «هر شخصی که به ذخیره‌سازی برای فردا نپردازد، صوفی است»؟!

پانویس

  1. ر.ک: مقدمه مصحح، ص53
  2. ر.ک: همان، ص53
  3. مثلاً، ر.ک: متن کتاب، ص54-60
  4. ر.ک: همان، ص60

منابع مقاله

مقدمه و متن کتاب.


وابسته‌ها