گازرگاهی، کمالالدین حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | عنوان = گازرگاهی، کمالالدین حسین | تصویر = NUR103537.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = | نام‌های دیگر = | لقب = | تخلص = | نسب = | نام پدر = | ولادت = | محل تولد = | کشور تولد = | محل زندگی = | رحل...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'شرح منازل السائرين (ابهام زدایی)' به 'شرح منازل السائرين (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام کامل = | | نام کامل =کمالالدین حسین گازرگاهی | ||
| نام‌های دیگر = | | نام‌های دیگر = | ||
| لقب = | | لقب = | ||
| تخلص = | | تخلص = | ||
| نسب = | | نسب = | ||
| نام پدر = | | نام پدر =شهاب‌الدین اسماعیل | ||
| ولادت = | | ولادت = | ||
| محل تولد = | | محل تولد = | ||
| کشور تولد = | | کشور تولد = | ||
| محل زندگی = | | محل زندگی =هرات | ||
| رحلت = | | رحلت =زنده در 908ق | ||
| شهادت = | | شهادت = | ||
| مدفن = | | مدفن = | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
| دین = | | دین = | ||
| مذهب = | | مذهب = | ||
| پیشه = | | پیشه =شاعر، صوفی | ||
| منصب = | | منصب = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
| علایق پژوهشی = | | علایق پژوهشی = | ||
| سبک نوشتاری = | | سبک نوشتاری = | ||
| آثار = | | آثار =[[مجالس العشاق (تذکره عرفا)]] | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
| امضا = | | امضا = | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
گازرگاهی از جمله شاعران صوفی‌مسلکی است که در هرات، در دستگاه امیر علیشیر نوایی (906-844ق) وزیر دانشمند سلطان حسین بایقرا، زندگی آسوده و راحتی داشته است<ref>ر.ک: طباطبایی مجد، غلامرضا، ص7</ref>. | گازرگاهی از جمله شاعران صوفی‌مسلکی است که در هرات، در دستگاه [[امیر‌علیشیر نوایی، علیشیر بن کیچکنه|امیر علیشیر نوایی]] (906-844ق) وزیر دانشمند سلطان حسین بایقرا، زندگی آسوده و راحتی داشته است<ref>ر.ک: طباطبایی مجد، غلامرضا، ص7</ref>. | ||
==مؤلف در آثار دیگران== | ==مؤلف در آثار دیگران== | ||
خواندمیر در ترجمه حال وی می‌نویسد: «امیر کمالالدین حسین، پدرش مولانا شهاب‌الدین اسماعیل طبسی الاصل بود و مادرش در سلک بنات سادات نیشابور انتظام داشت و آن جناب از فنون علوم متداوله محظوظ و بهره‌مند بود و در علم جفر و تصوف دعوی مهارت می‌نمود و به نظم اشعار کماهی مشغول می‌گردید و در ابداع مؤلفات لوازم فصاحت به‌جا می‌آورد و در ایام سلطنت سلطان یعقوب‌میرزا از ولایت طبس به آذربایجان چندگاه در ظل تربیت آن پادشاه عالی‌جاه گذرانیده، چون از آن مملکت به هرات آمد خاقان منصور امور شیخی و تولیت موقوفات مزار مقرب حضرت باری خواجه عبدالله انصاری را به آن جناب تفویض گردانید. در سنه اربع و تسعمائة (904ق) منصب صدارت و پرسیدن مهم دادخواهان را نیز به رأی صواب‌نمای او تفویض فرمود... شرح منازل السائرين و مجالس العشاق در سلک مؤلفات امیر کمالالدین حسین انتظام دارد...»<ref>ر.ک: همان</ref>. | [[خواندمیر، غیاث‌الدین بن همام‌الدین|خواندمیر]] در ترجمه حال وی می‌نویسد: «امیر کمالالدین حسین، پدرش مولانا شهاب‌الدین اسماعیل طبسی الاصل بود و مادرش در سلک بنات سادات نیشابور انتظام داشت و آن جناب از فنون علوم متداوله محظوظ و بهره‌مند بود و در علم جفر و تصوف دعوی مهارت می‌نمود و به نظم اشعار کماهی مشغول می‌گردید و در ابداع مؤلفات لوازم فصاحت به‌جا می‌آورد و در ایام سلطنت سلطان یعقوب‌میرزا از ولایت طبس به آذربایجان چندگاه در ظل تربیت آن پادشاه عالی‌جاه گذرانیده، چون از آن مملکت به هرات آمد خاقان منصور امور شیخی و تولیت موقوفات مزار مقرب حضرت باری [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبدالله انصاری]] را به آن جناب تفویض گردانید. در سنه اربع و تسعمائة (904ق) منصب صدارت و پرسیدن مهم دادخواهان را نیز به رأی صواب‌نمای او تفویض فرمود... [[شرح منازل السائرين (ابهام‌زدایی)|شرح منازل السائرين]] و [[مجالس العشاق]] در سلک مؤلفات امیر کمالالدین حسین انتظام دارد...»<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
==استادان== | ==استادان== | ||
گازرگاهی شاگرد مکتب جامی است و در جای‌جای کتاب از اشعار و آثار جامی و نیز عطار، عراقی، حافظ، قاسم | گازرگاهی شاگرد مکتب [[جامی، عبدالرحمن|جامی]] است و در جای‌جای کتاب از اشعار و آثار جامی و نیز [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]]، [[عراقی، ابراهیم بن بزرگمهر|عراقی]]، [[حافظ، شمس‌الدین محمد|حافظ]]، [[قاسم الانوار]]، [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] و [[شبستری، محمود|شبستری]] استفاده می‌کند، اما بیش از آنکه بر نظریه وحدت وجودی [[جامی، عبدالرحمن|جامی]] (و در واقع [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربی]]) تأکید داشته باشد، نظرش به اندیشه عارفانه - شاعرانه مکتب [[غزالی، احمد بن محمد|احمد غزالی]] معطوف است و آنجا که قضایای حسن و عشق و حزن را به‌تفصیل می‌نگارد، گویی نوشته‌های [[غزالی، احمد بن محمد| خواجه احمد غزالی]]را می‌خوانیم<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
وی در زیر چتر حمایت امیر علیشیر | وی در زیر چتر حمایت [[امیر‌علیشیر نوایی، علیشیر بن کیچکنه|امیر علیشیر نوایی]]، شرحی بر کتاب «منازل السائرين» [[انصاری، عبدالله بن محمد|شیخ عبدالله انصاری]] و رساله‌ای چند در تصوف نوشته و در سال 908ق، از تألیف «مجالس العشاق» فارغ شده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
«مجالس العشاق» که کتاب معروف اوست را نمی‌توان از جهت تاریخ - به معنای وقایع‌نگاری - مورد بررسی قرار داد و بر آن ارزش و اعتباری قائل شد؛ تنها وجهی که می‌شود بر آن داد، این است که نویسنده سعی کرده ضمن سود بردن از شایعات سائره در باب آثار ادبی، چاشنی زیباشناختی را بر آن بیفزاید<ref>ر.ک: همان، ص8</ref>. | «مجالس العشاق» که کتاب معروف اوست را نمی‌توان از جهت تاریخ - به معنای وقایع‌نگاری - مورد بررسی قرار داد و بر آن ارزش و اعتباری قائل شد؛ تنها وجهی که می‌شود بر آن داد، این است که نویسنده سعی کرده ضمن سود بردن از شایعات سائره در باب آثار ادبی، چاشنی زیباشناختی را بر آن بیفزاید<ref>ر.ک: همان، ص8</ref>. | ||
| خط ۶۹: | خط ۷۰: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1403]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مرداد 1403 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مرداد 1403 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مرداد 1403 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مرداد 1403 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۱۱
| گازرگاهی، کمالالدین حسین | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | کمالالدین حسین گازرگاهی |
| نام پدر | شهاب‌الدین اسماعیل |
| محل زندگی | هرات |
| رحلت | زنده در 908ق |
| پیشه | شاعر، صوفی |
| اطلاعات علمی | |
| برخی آثار | مجالس العشاق (تذکره عرفا) |
کمالالدین حسین گازرگاهی (زنده در 908ق)، از عارفان، صوفیان و شاعران درجه دوم قرن نهم هجری و صاحب کتاب «مجالس العشاق» است.
معرفی
گازرگاهی از جمله شاعران صوفی‌مسلکی است که در هرات، در دستگاه امیر علیشیر نوایی (906-844ق) وزیر دانشمند سلطان حسین بایقرا، زندگی آسوده و راحتی داشته است[۱].
مؤلف در آثار دیگران
خواندمیر در ترجمه حال وی می‌نویسد: «امیر کمالالدین حسین، پدرش مولانا شهاب‌الدین اسماعیل طبسی الاصل بود و مادرش در سلک بنات سادات نیشابور انتظام داشت و آن جناب از فنون علوم متداوله محظوظ و بهره‌مند بود و در علم جفر و تصوف دعوی مهارت می‌نمود و به نظم اشعار کماهی مشغول می‌گردید و در ابداع مؤلفات لوازم فصاحت به‌جا می‌آورد و در ایام سلطنت سلطان یعقوب‌میرزا از ولایت طبس به آذربایجان چندگاه در ظل تربیت آن پادشاه عالی‌جاه گذرانیده، چون از آن مملکت به هرات آمد خاقان منصور امور شیخی و تولیت موقوفات مزار مقرب حضرت باری خواجه عبدالله انصاری را به آن جناب تفویض گردانید. در سنه اربع و تسعمائة (904ق) منصب صدارت و پرسیدن مهم دادخواهان را نیز به رأی صواب‌نمای او تفویض فرمود... شرح منازل السائرين و مجالس العشاق در سلک مؤلفات امیر کمالالدین حسین انتظام دارد...»[۲].
استادان
گازرگاهی شاگرد مکتب جامی است و در جای‌جای کتاب از اشعار و آثار جامی و نیز عطار، عراقی، حافظ، قاسم الانوار، مولوی و شبستری استفاده می‌کند، اما بیش از آنکه بر نظریه وحدت وجودی جامی (و در واقع ابن عربی) تأکید داشته باشد، نظرش به اندیشه عارفانه - شاعرانه مکتب احمد غزالی معطوف است و آنجا که قضایای حسن و عشق و حزن را به‌تفصیل می‌نگارد، گویی نوشته‌های خواجه احمد غزالیرا می‌خوانیم[۳].
آثار
وی در زیر چتر حمایت امیر علیشیر نوایی، شرحی بر کتاب «منازل السائرين» شیخ عبدالله انصاری و رساله‌ای چند در تصوف نوشته و در سال 908ق، از تألیف «مجالس العشاق» فارغ شده است[۴].
«مجالس العشاق» که کتاب معروف اوست را نمی‌توان از جهت تاریخ - به معنای وقایع‌نگاری - مورد بررسی قرار داد و بر آن ارزش و اعتباری قائل شد؛ تنها وجهی که می‌شود بر آن داد، این است که نویسنده سعی کرده ضمن سود بردن از شایعات سائره در باب آثار ادبی، چاشنی زیباشناختی را بر آن بیفزاید[۵].
پانویس
منابع مقاله
طباطبایی مجد، غلامرضا، مقدمه کتاب «مجالس العشاق»، کمالالدین حسین گازرگاهی، با اهتمام غلامرضا طباطبایی مجد، تهران، زرین، چاپ دوم، 1376.