مجالس عارفان: تفاوت میان نسخهها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR118565J1.jpg | عنوان = مجالس عارفان | عنوانهای دیگر = بیست و دو مجلس نو یافته از ابو سعید ابو الخیر، خواجه یوسف همدانی و عارفی ناشناخته | پدیدآورندگان | پدیدآوران = راشدی نیا، اکبر (نويسنده) ابوسعید ابوالخ...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'هها' به 'هها') |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ | [[راشدینیا، اکبر]] (محقق و مصحح) | ||
[[ | [[ابوسعید ابوالخیر]] (نويسنده) | ||
[[همدانی، یوسف بن ایوب]] ( نويسنده) | [[همدانی، یوسف بن ایوب]] (نويسنده) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره = 3م4ر 285 BP | | کد کنگره = 3م4ر 285 BP | ||
| موضوع =نثر فارسی - | | موضوع =نثر فارسی - مجموعهها - عرفان - متون قدیمی تا قرن 14 - اخلاق عرفانی - متون قدیمی تا قرن 14 | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = فرهنگ معاصر | | ناشر = فرهنگ معاصر | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''مجالس عارفان'''، مجموعهای از مطالب 22 مجلس موعظه و یادآوری است که صوفی مشهور، [[ابوسعید ابوالخیر]] (357-440ق)، عارف و بنیانگذار طریقت نقشبندى، [[یوسف بن ایوب همدانی]] (متوفای 535ق) و شخصی ناشناس، بیان کردهاند. پژوهشگر معاصر، [[اکبر راشدینیا]] (متولد 1356ش)، این کتاب را تصحیح و تحقیق کرده و برای آن مقدمهای سودمند نوشته و عارفان مذکور را بااختصار شناسانده و درباره مجالس مذکور و ویژگیهای نسخه خطی توضیحاتی ارائه کرده است. | '''مجالس عارفان'''، مجموعهای از مطالب 22 مجلس موعظه و یادآوری است که صوفی مشهور، [[ابوسعید ابوالخیر]] (357-440ق)، عارف و بنیانگذار طریقت نقشبندى، [[همدانی، یوسف بن ایوب|یوسف بن ایوب همدانی]] (متوفای 535ق) و شخصی ناشناس، بیان کردهاند. پژوهشگر معاصر، [[راشدینیا، اکبر|اکبر راشدینیا]] (متولد 1356ش)، این کتاب را تصحیح و تحقیق کرده و برای آن مقدمهای سودمند نوشته و عارفان مذکور را بااختصار شناسانده و درباره مجالس مذکور و ویژگیهای نسخه خطی توضیحاتی ارائه کرده است. | ||
==هدف و روش== | ==هدف و روش== | ||
* [[اکبر راشدینیا]]، با تأکید بر اینکه: | * [[راشدینیا، اکبر|اکبر راشدینیا]]، با تأکید بر اینکه: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|''گر عشق نبودى و غم عشق نبودى''|2=''چندین سخن نغز که گفتى که شنودى؟''}} | {{ب|''گر عشق نبودى و غم عشق نبودى''|2=''چندین سخن نغز که گفتى که شنودى؟''}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
افزوده است: | افزوده است: | ||
* مجالس عارفان، یکى از کهنترین و لطیفترین متون ادبیات پارسى است که از یکسو ما را در شناخت بهتر ادبیات و فرهنگ ایران اسلامى یارى مىرساند و از سوى دیگر با دغدغهها و آموزههاى معرفتى و طریقتى بزرگانى همچون [[ابوسعید ابوالخیر]] و [[خواجه یوسف همدانى]] آشنا مىسازد که پیش از این ما آنها را بیشتر از زبان دیگران شناخته بودیم<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص13</ref>. | * مجالس عارفان، یکى از کهنترین و لطیفترین متون ادبیات پارسى است که از یکسو ما را در شناخت بهتر ادبیات و فرهنگ ایران اسلامى یارى مىرساند و از سوى دیگر با دغدغهها و آموزههاى معرفتى و طریقتى بزرگانى همچون [[ابوسعید ابوالخیر]] و [[همدانی، یوسف بن ایوب|خواجه یوسف همدانى]] آشنا مىسازد که پیش از این ما آنها را بیشتر از زبان دیگران شناخته بودیم<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص13</ref>. | ||
* در کلمات ابوسعید عبارات زیادى هست که در آنها تصوّف رسمى مورد انتقاد قرار گرفته است و احتمالاً همین مسئله باعث شده بود که بزرگان تصوّف، همچون [[ابوالقاسم قشیری]] و [[خواجه عبدالله انصارى]] میانه خوبى با او نداشته باشند. وى از تصوّف گاه به حیلهگرى و شیادى تعبیر کرده و سخن [[محمّد بن على قصاب]] را تکرار مىکرد که گفته بود: | * در کلمات [[ابوسعید ابوالخیر|ابوسعید]] عبارات زیادى هست که در آنها تصوّف رسمى مورد انتقاد قرار گرفته است و احتمالاً همین مسئله باعث شده بود که بزرگان تصوّف، همچون [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|ابوالقاسم قشیری]] و [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبدالله انصارى]] میانه خوبى با او نداشته باشند. وى از تصوّف گاه به حیلهگرى و شیادى تعبیر کرده و سخن [[محمّد بن على قصاب]] را تکرار مىکرد که گفته بود: «تصوّف اولش «حال» بود، بعد به «قال و قیل» تبدیل شد و امروزه هم «حال» از میان رفته و هم «قال» و جز «شیادى» چیزى برجاى نمانده است»<ref>ر.ک: همان، ص26</ref>. | ||
==ساختار و محتوا== | ==ساختار و محتوا== | ||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
[[رده:آثار کلی تصوف و عرفان]] | [[رده:آثار کلی تصوف و عرفان]] | ||
[[رده:آثار کلی تصوف و عرفان مجالس - مقالات. ملفوظات، مکاتیب عرفانی، کلمات قصار، شطحیات]] | [[رده:آثار کلی تصوف و عرفان مجالس - مقالات. ملفوظات، مکاتیب عرفانی، کلمات قصار، شطحیات]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1403]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مرداد 1403 توسط محمد خردمند]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مرداد 1403 توسط محمد خردمند]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مرداد 1403 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مرداد 1403 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۱۵
مجالس عارفان، مجموعهای از مطالب 22 مجلس موعظه و یادآوری است که صوفی مشهور، ابوسعید ابوالخیر (357-440ق)، عارف و بنیانگذار طریقت نقشبندى، یوسف بن ایوب همدانی (متوفای 535ق) و شخصی ناشناس، بیان کردهاند. پژوهشگر معاصر، اکبر راشدینیا (متولد 1356ش)، این کتاب را تصحیح و تحقیق کرده و برای آن مقدمهای سودمند نوشته و عارفان مذکور را بااختصار شناسانده و درباره مجالس مذکور و ویژگیهای نسخه خطی توضیحاتی ارائه کرده است.
| مجالس عارفان | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | راشدینیا، اکبر (محقق و مصحح)
ابوسعید ابوالخیر (نويسنده) همدانی، یوسف بن ایوب (نويسنده) |
| عنوانهای دیگر | بیست و دو مجلس نو یافته از ابو سعید ابو الخیر، خواجه یوسف همدانی و عارفی ناشناخته |
| ناشر | فرهنگ معاصر |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1394ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-600-105-095-4 |
| موضوع | نثر فارسی - مجموعهها - عرفان - متون قدیمی تا قرن 14 - اخلاق عرفانی - متون قدیمی تا قرن 14 |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 3م4ر 285 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
هدف و روش
- اکبر راشدینیا، با تأکید بر اینکه:
| گر عشق نبودى و غم عشق نبودى | چندین سخن نغز که گفتى که شنودى؟ |
افزوده است:
- مجالس عارفان، یکى از کهنترین و لطیفترین متون ادبیات پارسى است که از یکسو ما را در شناخت بهتر ادبیات و فرهنگ ایران اسلامى یارى مىرساند و از سوى دیگر با دغدغهها و آموزههاى معرفتى و طریقتى بزرگانى همچون ابوسعید ابوالخیر و خواجه یوسف همدانى آشنا مىسازد که پیش از این ما آنها را بیشتر از زبان دیگران شناخته بودیم[۱].
- در کلمات ابوسعید عبارات زیادى هست که در آنها تصوّف رسمى مورد انتقاد قرار گرفته است و احتمالاً همین مسئله باعث شده بود که بزرگان تصوّف، همچون ابوالقاسم قشیری و خواجه عبدالله انصارى میانه خوبى با او نداشته باشند. وى از تصوّف گاه به حیلهگرى و شیادى تعبیر کرده و سخن محمّد بن على قصاب را تکرار مىکرد که گفته بود: «تصوّف اولش «حال» بود، بعد به «قال و قیل» تبدیل شد و امروزه هم «حال» از میان رفته و هم «قال» و جز «شیادى» چیزى برجاى نمانده است»[۲].
ساختار و محتوا
- این اثر، از مجالسی بهترتیب ذیل تشکیل شده است:
- مجالس ابوسعید ابوالخیر (8 مجلس).
- مجالس یوسف بن ایوب همدانی (8 مجلس).
- مجالس عارفی ناشناخته (6 مجلس).
نمونه مباحث
- شیخ گفت - قدّساللهروحه -: رزقِ خداوند بهتر وَ رِزْقُ رَبِّك خَيرٌ وَ أَبْقىٰ (طه: 131) و رزق خداوند دیدار اوست دوستان او را اینجا و آنجا... [۳].
- «نیت»، عماد عبودیت است و مُعظَمِ خلق، إلّا ما شاء الله، آنند که از نیت جز نام ندانند. نیت سپاهسالار عالَم اخلاص است و عالم اخلاص عرش دین است. بارخداى به نعتِ سلطنت بر عرشِ اخلاص فروآمد، سپاهسالار نیت را به خلق فرستاد[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.