الذخیرة (قرافی): تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR65401J1.jpg | عنوان = الذخیرة | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = قرافی، احمد بن ادریس (نويسنده) حجی، محمد (محقق) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = 1373 /ق4ذ3 178/6 BP | موضوع = |ناشر | ناشر = دار الغرب الإسلامي | م...» ایجاد کرد)
     
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
    خط ۲۵: خط ۲۵:
    | پیش از =  
    | پیش از =  
    }}
    }}
    '''الذخيرة'''، تألیف احمد بن ادریس قرافی (متوفی 684ق)، از مهم‌ترین تصنیفات در فقه مالکی در قرن هفتم هجری است. تحقیق و مقدمه اثر به قلم محمد حجی است.
    '''الذخيرة'''، تألیف [[قرافی، احمد بن ادریس|احمد بن ادریس قرافی]] (متوفی 684ق)، از مهم‌ترین تصنیفات در فقه مالکی در قرن هفتم هجری است. تحقیق و مقدمه اثر به قلم [[حجی، محمد|محمد حجی]] است.


    این کتاب از مهم‌ترین تألیفات در فقه مالکی در قرن هفتم هجری و آخرین منابع مهم و اصلی نوشته‌شده در این مذهب است؛ زیرا بزرگان فقهای مالکی مغرب و مشرق که معاصر قرافی بوده یا بعد از او آمده‌اند، جز نوشته‌های مختصری که فارغ از محتوای مناسب و ادله اجتهادی پویا هستند، ننوشته‌اند<ref>ر.ک: مقدمه، ج1، ص5</ref>‏.
    این کتاب از مهم‌ترین تألیفات در فقه مالکی در قرن هفتم هجری و آخرین منابع مهم و اصلی نوشته‌شده در این مذهب است؛ زیرا بزرگان فقهای مالکی مغرب و مشرق که معاصر قرافی بوده یا بعد از او آمده‌اند، جز نوشته‌های مختصری که فارغ از محتوای مناسب و ادله اجتهادی پویا هستند، ننوشته‌اند<ref>ر.ک: مقدمه، ج1، ص5</ref>‏.


    قرافی در نگارش الذخيرة، از قریب به چهل تألیف مذهب مالکی استفاده کرده که پنج مورد از آنها را به‌منزله مصادر اصلی دانسته و دائماً به آنها مراجعه کرده و آنها را باهم مطابقت داده و مورد مناقشه قرار داده است. این آثار عبارتند از: «مدونه» سحنون قیروانی، «التفريع» عبیدالله بن جلاب بصری (متوفی 378ق)، «رساله» ابن ابی‌زید قیروانی، «التلقين» قاضی عبدالوهاب بغدادی (متوفی 422ق) و «الجواهر الثمينة في مذهب عالم المدينة» عبدالله بن شاس مصری (متوفی 610ق)<ref>ر.ک: همان، ص6</ref>‏.
    [[قرافی، احمد بن ادریس|قرافی]] در نگارش الذخيرة، از قریب به چهل تألیف مذهب مالکی استفاده کرده که پنج مورد از آنها را به‌منزله مصادر اصلی دانسته و دائماً به آنها مراجعه کرده و آنها را باهم مطابقت داده و مورد مناقشه قرار داده است. این آثار عبارتند از: «مدونه» [[ابن سحنون، محمد بن عبدالسلام|سحنون قیروانی]]، «التفريع» [[ابن جلاب بصري، عبید الله بن حسین|عبیدالله بن جلاب بصری]] (متوفی 378ق)، «[[رسالة ابن أبي‌زيد القيرواني (مالک الصغیر)|رساله]]» [[ابن ابی‌زید، عبدالله بن عبدالرحمن|ابن ابی‌زید قیروانی]]، «التلقين» [[قاضی عبدالوهاب بغدادی]] (متوفی 422ق) و «[[الجواهر الثمينة في مذهب عالم المدينة]]» [[ابن‌ شاس‌، عبدالله‌ بن‌ محمد|عبدالله بن شاس مصری]] (متوفی 610ق)<ref>ر.ک: همان، ص6</ref>‏.


    از ویژگی‌های این اثر دقت در تعابیر، وسعت دید و روانی اسلوب و تقسیم و تبویب خوب است. قرافی در این اثر خود بین فقه و اصول و لغت و قواعد آن، منطق و فلسفه و حساب و جبر مزج نموده است. وی برای کاهش حجم کتاب از مصطلحات دقیق و رموز واضحی در اسامی اشخاص و کتبی که فراوان در کتاب تکرار شده، استفاده کرده است؛ به‌عنوان مثال از لفظ «الأئمة»، منظورش شافعی و ابوحنیفه و ابن حنبل است و یا «ش» را رمز برای شافعی قرار داده و منظورش از «الصحاح»، الموطأ و دو صحیح بخاری و مسلم است<ref>ر.ک: همان، ص6-7</ref>‏.
    از ویژگی‌های این اثر دقت در تعابیر، وسعت دید و روانی اسلوب و تقسیم و تبویب خوب است. قرافی در این اثر خود بین فقه و اصول و لغت و قواعد آن، منطق و فلسفه و حساب و جبر مزج نموده است. وی برای کاهش حجم کتاب از مصطلحات دقیق و رموز واضحی در اسامی اشخاص و کتبی که فراوان در کتاب تکرار شده، استفاده کرده است؛ به‌عنوان مثال از لفظ «الأئمة»، منظورش [[شافعی، محمد بن ادریس|شافعی]] و [[ابوحنیفه، نعمان بن ثابت|ابوحنیفه]] و [[ابن حنبل، احمد بن محمد|ابن حنبل]] است و یا «ش» را رمز برای شافعی قرار داده و منظورش از «الصحاح»، الموطأ و دو صحیح بخاری و مسلم است<ref>ر.ک: همان، ص6-7</ref>‏.


    در الذخيرة، در ابواب و فصول، عناوین فرعی چون تمهید، تحقیق، تفریع، تنقیح، تحریر، تذییل و... وجود دارد که مشتمل بر معلومات اضافی و محدود کردن و یا برجسته کردن مطالب است<ref>ر.ک: همان، ص7</ref>‏.
    در الذخيرة، در ابواب و فصول، عناوین فرعی چون تمهید، تحقیق، تفریع، تنقیح، تحریر، تذییل و... وجود دارد که مشتمل بر معلومات اضافی و محدود کردن و یا برجسته کردن مطالب است<ref>ر.ک: همان، ص7</ref>‏.
    خط ۴۷: خط ۴۷:


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
     
    [[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:فقه و اصول]]
    [[رده:فقه مذاهب]]
    [[رده:فقه اهل سنت]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1403]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مرداد 1403 توسط سید محمد رضا موسوی]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مرداد 1403 توسط سید محمد رضا موسوی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مرداد 1403 توسط محسن عزیزی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مرداد 1403 توسط محسن عزیزی]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۶ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۲

    الذخیرة
    الذخیرة (قرافی)
    پدیدآورانقرافی، احمد بن ادریس (نويسنده) حجی، محمد (محقق)
    ناشردار الغرب الإسلامي
    مکان نشرلبنان - بیروت
    سال نشر1994م
    چاپ1
    زبانعربی
    تعداد جلد14
    کد کنگره
    1373 /ق4ذ3 178/6 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    الذخيرة، تألیف احمد بن ادریس قرافی (متوفی 684ق)، از مهم‌ترین تصنیفات در فقه مالکی در قرن هفتم هجری است. تحقیق و مقدمه اثر به قلم محمد حجی است.

    این کتاب از مهم‌ترین تألیفات در فقه مالکی در قرن هفتم هجری و آخرین منابع مهم و اصلی نوشته‌شده در این مذهب است؛ زیرا بزرگان فقهای مالکی مغرب و مشرق که معاصر قرافی بوده یا بعد از او آمده‌اند، جز نوشته‌های مختصری که فارغ از محتوای مناسب و ادله اجتهادی پویا هستند، ننوشته‌اند[۱]‏.

    قرافی در نگارش الذخيرة، از قریب به چهل تألیف مذهب مالکی استفاده کرده که پنج مورد از آنها را به‌منزله مصادر اصلی دانسته و دائماً به آنها مراجعه کرده و آنها را باهم مطابقت داده و مورد مناقشه قرار داده است. این آثار عبارتند از: «مدونه» سحنون قیروانی، «التفريع» عبیدالله بن جلاب بصری (متوفی 378ق)، «رساله» ابن ابی‌زید قیروانی، «التلقين» قاضی عبدالوهاب بغدادی (متوفی 422ق) و «الجواهر الثمينة في مذهب عالم المدينة» عبدالله بن شاس مصری (متوفی 610ق)[۲]‏.

    از ویژگی‌های این اثر دقت در تعابیر، وسعت دید و روانی اسلوب و تقسیم و تبویب خوب است. قرافی در این اثر خود بین فقه و اصول و لغت و قواعد آن، منطق و فلسفه و حساب و جبر مزج نموده است. وی برای کاهش حجم کتاب از مصطلحات دقیق و رموز واضحی در اسامی اشخاص و کتبی که فراوان در کتاب تکرار شده، استفاده کرده است؛ به‌عنوان مثال از لفظ «الأئمة»، منظورش شافعی و ابوحنیفه و ابن حنبل است و یا «ش» را رمز برای شافعی قرار داده و منظورش از «الصحاح»، الموطأ و دو صحیح بخاری و مسلم است[۳]‏.

    در الذخيرة، در ابواب و فصول، عناوین فرعی چون تمهید، تحقیق، تفریع، تنقیح، تحریر، تذییل و... وجود دارد که مشتمل بر معلومات اضافی و محدود کردن و یا برجسته کردن مطالب است[۴]‏.

    مباحث کتاب، مشتمل بر دو مقدمه است: مقدمه اول، در آداب فقه و مقدمه دوم، در آنچه فقیه از اصول فقه و قواعد شرع و مانند آن باید بداند. پس از آن مباحث اصول فقه مالکی در 20 باب و فصول متعدد مطرح شده است. سپس مباحث فقهی به شیوه کتب فقهی ارائه شده است.

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه، ج1، ص5
    2. ر.ک: همان، ص6
    3. ر.ک: همان، ص6-7
    4. ر.ک: همان، ص7

    منابع مقاله

    مقدمه کتاب.

    وابسته‌ها