استرآبادی، محمدتقی بن محمداسماعیل: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'استرآبادی (ابهام زدایی)' به 'استرآبادی (ابهام‌زدایی)') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| data-type="authorDeathDate" | | | data-type="authorDeathDate" | 24 محرم 1272ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|استرآبادی ( | {{کاربردهای دیگر|استرآبادی (ابهام‌زدایی)}} | ||
'''ملا محمدتقی بن محمد اسماعیل''' (وفات:1271ق- استرآباد)، از مشاهیر علمای شیعه است. وی از [[ایوان کیفی، محمدتقی بن عبدالرحیم|محمدتقی بن محمدرحیم تهرانی اصفهانی]] معروف به صاحب «[[هداية المسترشدين في شرح أصول معالم‌الدين|هداية المُسْتَرشِدين]]»، اجازه‌ی اجتهاد گرفت و به مدت چهارده سال در محضر علمای نجف و کربلا تلمذ کرد. | '''ملا محمدتقی بن محمد اسماعیل''' (وفات:1271ق- استرآباد)، از مشاهیر علمای شیعه است. وی از [[ایوان کیفی، محمدتقی بن عبدالرحیم|محمدتقی بن محمدرحیم تهرانی اصفهانی]] معروف به صاحب «[[هداية المسترشدين في شرح أصول معالم‌الدين|هداية المُسْتَرشِدين]]»، اجازه‌ی اجتهاد گرفت و به مدت چهارده سال در محضر علمای نجف و کربلا تلمذ کرد. | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
در عنفوان جوانی در زادگاهش به تحصیل علم و دانش پرداخت، به جهت دوری از نزدیکان و خویشان به جانب ارض قدس شتافت و در آن‌جا به مدت سه سال اشتغال به علم مقدمات، ریاضی، هیئت، حساب، تنجیم و اسطرلاب، مجسطی و هندسه داشت.<ref> ر.ک: بایزیدی، علی، ص88</ref> | در عنفوان جوانی در زادگاهش به تحصیل علم و دانش پرداخت، به جهت دوری از نزدیکان و خویشان به جانب ارض قدس شتافت و در آن‌جا به مدت سه سال اشتغال به علم مقدمات، ریاضی، هیئت، حساب، تنجیم و اسطرلاب، مجسطی و هندسه داشت.<ref> ر.ک: بایزیدی، علی، ص88</ref> | ||
همچنین گفته شده او | همچنین گفته شده او به مدت چهارده سال از محضر علمای در نجف اشرف و کربلا علم آموخت. از اساتید او در نجف اشرف [[صاحب جواهر، محمدحسن|شیخ محمدحسن]] صاحب ([[جواهر الكلام في شرح شرائع الإسلام|الجواهر]]) و [[قزوینی، سید ابراهیم بن محمدباقر|علامه سید ابراهیم قزوینى]] صاحب ([[ضوابط الأصول|الضوابط]]) بوده است.<ref>[http://rasekhoon.net/mashahir/show/591786/%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF%D8%AA%D9%82%DB%8C-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%B1%D8%A2%D8%A8%D8%A7%D8%AF%DB%8C/ پایگاه راسخون]</ref> | ||
پس از آن به دارالسلطنه اصفهان رفت و نزد شیخ محمدتقی صاحب هدایةالمسترشدین، بیش از سه سال به فراگیری فقه و اصول سرگرم گردید و از وی اجازه روایت و اجتهاد دریافت کرد.<ref> ر.ک: بایزیدی، علی، ص88</ref> | |||
ملا محمدتقی استرآبادی، در سال 1272ق، که در مرزهای استرآباد اغتشاشاتی بروز کرد، برای گزارش شرح واقعه به ناصرالدین شاه به تهران آمد<ref>[https://www.ziaossalehin.ir/fa/content/12559 ر.ک: ضیاءالصالحین]</ref> اما پیش از بیان گزارش به دلیل نقاهتی که از پیش داشت، در منزل ملاعلی کنی در 24 محرم 1272ق درگذشت . | ملا محمدتقی استرآبادی، در سال 1272ق، که در مرزهای استرآباد اغتشاشاتی بروز کرد، برای گزارش شرح واقعه به ناصرالدین شاه به تهران آمد<ref>[https://www.ziaossalehin.ir/fa/content/12559 ر.ک: ضیاءالصالحین]</ref> اما پیش از بیان گزارش به دلیل نقاهتی که از پیش داشت، در منزل ملاعلی کنی در 24 محرم 1272ق درگذشت. | ||
به دستور ملاعلی جسد او را به نجف اشرف بردند و در وادی‌السلام به خاک سپردند. مرحوم میرزا حسین وفای استرآبادی ماده تاریخی برای درگذشت وی سرود که بر لوح مزارش منقوش گردید.<ref> ر.ک: بایزیدی، علی، ص88</ref> | به دستور ملاعلی جسد او را به نجف اشرف بردند و در وادی‌السلام به خاک سپردند. مرحوم میرزا حسین وفای استرآبادی ماده تاریخی برای درگذشت وی سرود که بر لوح مزارش منقوش گردید.<ref> ر.ک: بایزیدی، علی، ص88</ref> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۰۴
| نام | محمدتقی استرآبادی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | ملا محمد اسماعیل استرآبادى |
| متولد | استرآباد |
| محل تولد | |
| رحلت | 24 محرم 1272ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00000AUTHORCODE |
ملا محمدتقی بن محمد اسماعیل (وفات:1271ق- استرآباد)، از مشاهیر علمای شیعه است. وی از محمدتقی بن محمدرحیم تهرانی اصفهانی معروف به صاحب «هداية المُسْتَرشِدين»، اجازه‌ی اجتهاد گرفت و به مدت چهارده سال در محضر علمای نجف و کربلا تلمذ کرد.
ولادت
محمدتقی بن محمداسماعیل استرآبادی، پدر محمدصالح برهان استرآبادی، نویسنده مشهور تذکره شرح حال علماء و ادباء استرآباد، است. وی در استرآباد متولد گردید.[۱]
تحصیلات
در عنفوان جوانی در زادگاهش به تحصیل علم و دانش پرداخت، به جهت دوری از نزدیکان و خویشان به جانب ارض قدس شتافت و در آن‌جا به مدت سه سال اشتغال به علم مقدمات، ریاضی، هیئت، حساب، تنجیم و اسطرلاب، مجسطی و هندسه داشت.[۲]
همچنین گفته شده او به مدت چهارده سال از محضر علمای در نجف اشرف و کربلا علم آموخت. از اساتید او در نجف اشرف شیخ محمدحسن صاحب (الجواهر) و علامه سید ابراهیم قزوینى صاحب (الضوابط) بوده است.[۳]
پس از آن به دارالسلطنه اصفهان رفت و نزد شیخ محمدتقی صاحب هدایةالمسترشدین، بیش از سه سال به فراگیری فقه و اصول سرگرم گردید و از وی اجازه روایت و اجتهاد دریافت کرد.[۴]
ملا محمدتقی استرآبادی، در سال 1272ق، که در مرزهای استرآباد اغتشاشاتی بروز کرد، برای گزارش شرح واقعه به ناصرالدین شاه به تهران آمد[۵] اما پیش از بیان گزارش به دلیل نقاهتی که از پیش داشت، در منزل ملاعلی کنی در 24 محرم 1272ق درگذشت. به دستور ملاعلی جسد او را به نجف اشرف بردند و در وادی‌السلام به خاک سپردند. مرحوم میرزا حسین وفای استرآبادی ماده تاریخی برای درگذشت وی سرود که بر لوح مزارش منقوش گردید.[۶]
پانویس
- ↑ ر.ک: بایزیدی، علی، ص88
- ↑ ر.ک: بایزیدی، علی، ص88
- ↑ پایگاه راسخون
- ↑ ر.ک: بایزیدی، علی، ص88
- ↑ ر.ک: ضیاءالصالحین
- ↑ ر.ک: بایزیدی، علی، ص88
منابع مقاله
- بایزیدی، علی، نقد و بررسی کتاب فرهنگنامه مفاخر استرآباد و جرجان(شعراء) اثر میرتقی حسینی گرگانی؛ پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله میر داماد، فصل‌نامه اختصاصی مطالعات فرهنگی، سال چهارم، بهار 1398- شماره 14 (33 صفحه - از 64 تا 96).
- پایگاه ضیاءالصالحین
- پایگاه راسخون