مخلص کاشانی، محمد: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'مخلص کاشاني، محمد' به 'مخلص کاشانی، محمد') |
||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات زندگینامه | {{جعبه اطلاعات زندگینامه | ||
| عنوان = مخلص | | عنوان = مخلص کاشانی، محمد | ||
| تصویر = NUR18543.jpg | | تصویر = NUR18543.jpg | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام کامل = | | نام کامل =میرزا محمد مخلص کاشانی | ||
| نامهای دیگر = | | نامهای دیگر = | ||
| لقب = | | لقب = | ||
| تخلص = | | تخلص =مخلص | ||
| نسب = | | نسب = | ||
| نام پدر = | | نام پدر = | ||
| ولادت = | | ولادت =اواخر قرن یازدهم و نیمه اول قرن دوازدهم هجری | ||
| محل تولد = | | محل تولد = | ||
| کشور تولد = | | کشور تولد = | ||
| محل زندگی = | | محل زندگی =کاشان- اصفهان | ||
| رحلت = | | رحلت =1150ق | ||
| شهادت = | | شهادت = | ||
| مدفن = | | مدفن =اصفهان در مقبره جامع عتیق | ||
| طول عمر = | | طول عمر =60سالگی | ||
| نام همسر = | | نام همسر = | ||
| فرزندان = | | فرزندان = | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
| حوزه = | | حوزه = | ||
| علایق پژوهشی = | | علایق پژوهشی = | ||
| سبک نوشتاری = | | سبک نوشتاری =سبک هندی | ||
| آثار = | | آثار =[[دیوان مخلص کاشانی]] | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
| امضا = | | امضا = | ||
| کد مؤلف = AUTHORCODE18543AUTHORCODE | | کد مؤلف = AUTHORCODE18543AUTHORCODE | ||
}} | }} | ||
'''میرزا محمد مخلص کاشانی'''، از شعرای اواخر قرن یازدهم و نیمه اول قرن دوازدهم هجری است. | '''میرزا محمد مخلص کاشانی''' (متوفای 1150ق)، متخلص به مخلص، از شعرای اواخر قرن یازدهم و نیمه اول قرن دوازدهم هجری است. پیرو سبک هندی است. | ||
==سرگذشت مخلص== | ==سرگذشت مخلص== | ||
مخلص نخست در کاشان میزیست و در روزگار جوانی در این شهر به کسب دانش پرداخت و به فنون شاعری آگاهی یافت و ظاهرا در سنین بالای عمر بود که شهرتش موجب شد تا مورد توجه رجال پایتخت، اصفهان، واقع شود و او را به اصفهان فراخوانند. مخلص از کاشان رهسپار اصفهان شد و تا پایان عمر در آنجا بود و به سال 1150ق، در آن دیار وفات یافت. از زندگی خصوصی او اطلاع چندانی در دست نیست و در اشعار خود نیز سخنی از زندگی شخصی و دوستان و یاران خود به میان نیاورده است؛ تنها اشارهای به مسافرت خود به تبریز و عتبات و زیارت خانه خدا و دیگر وقایع جزیی دارد<ref>ر.ک: عاطفی، حسن، ص21</ref>. | مخلص نخست در کاشان میزیست و در روزگار جوانی در این شهر به کسب دانش پرداخت و به فنون شاعری آگاهی یافت و ظاهرا در سنین بالای عمر بود که شهرتش موجب شد تا مورد توجه رجال پایتخت، اصفهان، واقع شود و او را به اصفهان فراخوانند. مخلص از کاشان رهسپار اصفهان شد و تا پایان عمر در آنجا بود و به سال 1150ق، در آن دیار وفات یافت. از زندگی خصوصی او اطلاع چندانی در دست نیست و در اشعار خود نیز سخنی از زندگی شخصی و دوستان و یاران خود به میان نیاورده است؛ تنها اشارهای به مسافرت خود به تبریز و عتبات و زیارت خانه خدا و دیگر وقایع جزیی دارد<ref>ر.ک: عاطفی، حسن، ص21</ref>. | ||
در سرگذشت وی در تاریخ ادبیات ایران ذبیحالله صفا چنین آمده است: «مخلص کاشانی، میرزا محمد، متخلص به مخلص و معروف به «مخلصای کاشی» از شاعران نیمه نخستین از سده دوازدهم هجری است. در دوران پادشاهی شاه سلطان حسین (1105-1135ق)، اعتمادالدوله محمدمؤمن خان شاملو او را از کاشان به اصفهان خواند و او در پایتخت مدتی از رعایت و نگاهداشت اعتمادالدوله برخوردار و با حزین لاهیجی معاشر و انیس بود و حزین در شرح حالش گفته است که مخلص در مراحل شصتسالگی در اصفهان بدرود حیات گفت و در مقبره جامع عتیق آن شهر به خاک سپرده شد»<ref>ر.ک: همان، ص27-28</ref>. | در سرگذشت وی در [[تاریخ ادبیات در ایران و در قلمرو زبان پارسی (صفا)|تاریخ ادبیات ایران]] [[صفا، ذبیحالله|ذبیحالله صفا]] چنین آمده است: «مخلص کاشانی، میرزا محمد، متخلص به مخلص و معروف به «مخلصای کاشی» از شاعران نیمه نخستین از سده دوازدهم هجری است. در دوران پادشاهی شاه سلطان حسین (1105-1135ق)، اعتمادالدوله محمدمؤمن خان شاملو او را از کاشان به اصفهان خواند و او در پایتخت مدتی از رعایت و نگاهداشت اعتمادالدوله برخوردار و با [[حزین لاهیجی، محمدعلی بن ابیطالب|حزین لاهیجی]] معاشر و انیس بود و [[حزین لاهیجی، محمدعلی بن ابیطالب|حزین]] در شرح حالش گفته است که مخلص در مراحل شصتسالگی در اصفهان بدرود حیات گفت و در مقبره جامع عتیق آن شهر به خاک سپرده شد»<ref>ر.ک: همان، ص27-28</ref>. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
[[رده:زندگینامه]] | [[رده:زندگینامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 فروردین 1403]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۲۰
میرزا محمد مخلص کاشانی (متوفای 1150ق)، متخلص به مخلص، از شعرای اواخر قرن یازدهم و نیمه اول قرن دوازدهم هجری است. پیرو سبک هندی است.
| مخلص کاشانی، محمد | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | میرزا محمد مخلص کاشانی |
| تخلص | مخلص |
| ولادت | اواخر قرن یازدهم و نیمه اول قرن دوازدهم هجری |
| محل زندگی | کاشان- اصفهان |
| رحلت | 1150ق |
| مدفن | اصفهان در مقبره جامع عتیق |
| طول عمر | 60سالگی |
| اطلاعات علمی | |
| سبک نوشتاری | سبک هندی |
| برخی آثار | دیوان مخلص کاشانی |
سرگذشت مخلص
مخلص نخست در کاشان میزیست و در روزگار جوانی در این شهر به کسب دانش پرداخت و به فنون شاعری آگاهی یافت و ظاهرا در سنین بالای عمر بود که شهرتش موجب شد تا مورد توجه رجال پایتخت، اصفهان، واقع شود و او را به اصفهان فراخوانند. مخلص از کاشان رهسپار اصفهان شد و تا پایان عمر در آنجا بود و به سال 1150ق، در آن دیار وفات یافت. از زندگی خصوصی او اطلاع چندانی در دست نیست و در اشعار خود نیز سخنی از زندگی شخصی و دوستان و یاران خود به میان نیاورده است؛ تنها اشارهای به مسافرت خود به تبریز و عتبات و زیارت خانه خدا و دیگر وقایع جزیی دارد[۱].
در سرگذشت وی در تاریخ ادبیات ایران ذبیحالله صفا چنین آمده است: «مخلص کاشانی، میرزا محمد، متخلص به مخلص و معروف به «مخلصای کاشی» از شاعران نیمه نخستین از سده دوازدهم هجری است. در دوران پادشاهی شاه سلطان حسین (1105-1135ق)، اعتمادالدوله محمدمؤمن خان شاملو او را از کاشان به اصفهان خواند و او در پایتخت مدتی از رعایت و نگاهداشت اعتمادالدوله برخوردار و با حزین لاهیجی معاشر و انیس بود و حزین در شرح حالش گفته است که مخلص در مراحل شصتسالگی در اصفهان بدرود حیات گفت و در مقبره جامع عتیق آن شهر به خاک سپرده شد»[۲].
آثار
دیوان اشعار او با مقدمه و تصحیح حسن عاطفی منتشر شده است.
پانویس
منابع مقاله
عاطفی، حسن، مقدمه بر «دیوان مخلص کاشانی»، تألیف میرزا محمد مخلص کاشانی، تهران، میراث مکتوب، چاپ اول، 1379.