ازهری، محمد بن احمد: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'مشهور به'''' به 'مشهور به '''') برچسب‌ها: واگردانی دستی ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ازهری (ابهام زدایی)' به 'ازهری (ابهام‌زدایی)') |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|ازهری ( | {{کاربردهای دیگر|ازهری (ابهام‌زدایی)}} | ||
'''ابومنصور محمد بن احمد بن طلحة بن نوح بن الازهر''' (282-370ق)، مشهور به '''الازهرى'''، لغت‌شناس، محدث، اديب، نحوی، فقيه و مفسر شافعى | '''ابومنصور محمد بن احمد بن طلحة بن نوح بن الازهر''' (282-370ق)، مشهور به '''الازهرى'''، لغت‌شناس، محدث، اديب، نحوی، فقيه و مفسر شافعى | ||
| خط ۱۰۵: | خط ۱۰۵: | ||
[[معاني القراءات]] | [[معاني القراءات]] | ||
[[الزاهر في غريب ألفاظ الإمام الشافعي]] | |||
[[معجم تهذیب اللغة]] | [[معجم تهذیب اللغة]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۰۵
| نام | ازهری، محمد بن احمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | احمد |
| متولد | 282ق |
| محل تولد | هرات |
| رحلت | 370 ق |
| اساتید | ابراهیم بن محمد بن عرفة نفطویه
عبدالله بن محمد بن عبدالعزيز بغوى |
| برخی آثار | تهذیب اللغة |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00331AUTHORCODE |
ابومنصور محمد بن احمد بن طلحة بن نوح بن الازهر (282-370ق)، مشهور به الازهرى، لغت‌شناس، محدث، اديب، نحوی، فقيه و مفسر شافعى
ولادت
در سال 282ق در هرات زاده شد.
تحصیلات
وى نزد مشاهير علم و ادب آن شهر دانش آموخت. با آنكه منابع كهن او را شافعى مذهب مى‌خوانند، ولى برخى از محققان معاصر بدليل پاره‌اى از عبارات او در تهذيب، از جمله دشنامى را كه وى به عبيدالله بن زياد داده است، دال بر تشيع يا گرايش او به تشيع دانسته‌اند. اگرچه در فقه و تفسير تبحر داشت، ولى آنچه مايه‌ى اصلى شهرت اوست، گردآورى و تدوین یکى از مهم‌ترين قاموسهاى زبان عربى «تهذيب اللغة» است.
ازهرى در سال 312ق به قصد زيارت خانه خدا راهى مكه مكرمه شد. گروهى از قرمطيان در ريگزار هبير واقع در عربستان بر كاروانى از حجاج كه از مكه باز مى‌گشت، تاختند. بسيارى از كاروانيان را كشتند، يا اسير كردند و جمعى از آنان نيز بر اثر تشنگى و گرسنگى از میان رفتند. ازهرى نيز كه در میان كاروانيان بود، اسير شد و چندى در میان گروه‌هایى از مهاجمان كه از طوايف هوازن و تمیم و اسد بودند، به‌سر برد. خود در مقدمه تهذيب این مطالب را ذكر كرده است، و گفته است كه پس از حمله و تقسيم غنايم، به دست گروهى از عرب‌هاى باديه‌نشين افتاده كه ذوق و قريحه‌ى بدوى داشته‌اند و به‌ندرت در كلامشان لحن يا خطاى فاحشى راه يافته بود و از لهجه سالم و دست نخورده‌اى برخودار بودند، لذا معاشرت با آنها را غنيمت شمرده و از آنها در انتخاب كلمات فصيح و صحيح بهره برده است.
به درستى نمى‌دانيم كه او كى و چگونه از اسارت رهایى يافته است. آنچه منابع دراين‌باره آورده‌اند، تنها شامل اشاره‌هایى مبهم است به اينكه چگونه وى در جستجوى لغت به سرزمینهاى عرب سفر كرده، يا چگونه به بغداد رفته است؛ ولى در نقل این روايات، هيچ‌گاه ترتيب تاريخ مراعات نشده است. به هر حال، وى ظاهراً اندكى پيش يا پس از اسارت به بغداد سفر و با ابن دريد نيز ديدار كرد. ولى رفتار ابن دريد مايه ناخشنودى و سپس انتقاد شديد ازهرى از او شد و اقامت او در بغداد ظاهراً به درازا نكشيد و چندى بعد به هرات بازگشته و به تدوین لغت‌نامه‌ى خود پرداخته است.
اساتید
اساتيد او در بغداد
- ابراهیم بن محمد بن عرفة نفطویه
- ابوبكر محمد بن سرى بن سهل، معروف به ابن سراج
- عبدالله بن محمد بن عبدالعزيز بغوى
اساتيد او در هرات
- ابوالفضل محمد بن ابى جعفر منذرى هروى
- ابومحمد مزنى
- ابومحمد عبدالله بن محمد بن هاجك.
- ابومحمد عبدالله بن عبدالوهاب بغوى.
شاگردان
او شاگردان بسيارى داشت كه برخى از آنها در تألیف کتاب تهذيب اللغة او را كمك رساندند:
- ابوعبيد احمد بن محمد هروى
- الشار ابونصر
- امیر غرشستان
- ابواسامة جنادة بن محمد بن حسین ازدى هروى
- ابوذر عبدبن حمید
- ابوعثمان سعيد قرشى
- حسین باشانى
وفات
او تا پایان عمر در هرات زيسته و در همان شهر در سال 370ق درگذشته است.
آثار
- تهذيب اللغة
آثار يافت نشده
- الأدوات
- تفسير الفاظ مختصر المزنى
- التقريب في التفسير
- تفسير أسماء الله عزوجل
- تفسير اصلاح المنطق
- تفسير السبع الطوال
- تفسير شعر ابى تمام
- تفسير شواهد غريب الحديث
- الرد على الليث
- علل القراءات
- معرفة الصبح
- ناسخ القرآن و منسوخه