تحفة العراقین: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =PIR۴۸۷۶/خ۲ ۱۳۸۷ | ||
| موضوع =شعر فارسی - قرن 6ق. | | موضوع =شعر فارسی - قرن 6ق. | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
[[خاقانی، بدیل بن علی|خاقانی]] در این مثنوی، شرح مسافرت خویش را به عراق عجم و عراق عرب بیان کرده و بعضی از علما و بزرگان این نواحی را ستوده و به مدح آنان پرداخته و ضمنا آداب و رسوم و اخلاق مردم بعضی از این ممالک را بیان کرده و در اواخر کتاب، اطلاعاتی از زندگانی خود و پدر و مادر و عمو و پسرعم خود داده و به‌طوری‌که در اشعار ذیل بیان می‌کند، این مثنوی را در مدت چهل روز، به رشته نظم کشیده و آن را به نام جمال‌الدین محمد موصلی کرده است: | [[خاقانی، بدیل بن علی|خاقانی]] در این مثنوی، شرح مسافرت خویش را به عراق عجم و عراق عرب بیان کرده و بعضی از علما و بزرگان این نواحی را ستوده و به مدح آنان پرداخته و ضمنا آداب و رسوم و اخلاق مردم بعضی از این ممالک را بیان کرده و در اواخر کتاب، اطلاعاتی از زندگانی خود و پدر و مادر و عمو و پسرعم خود داده و به‌طوری‌که در اشعار ذیل بیان می‌کند، این مثنوی را در مدت چهل روز، به رشته نظم کشیده و آن را به نام جمال‌الدین محمد موصلی کرده است: | ||
راندم به چهل صبا در سلک | {{شعر}} | ||
{{ب|''من این‌همه گوهر از سر کلک''|2=''راندم به چهل صبا در سلک''}} | |||
از وی گهر و ز من نظامش | {{ب|''این عقد چو ختم شد به نامش ''|2=''از وی گهر و ز من نظامش''<ref>ر.ک: همان، صفحه مه</ref>}} | ||
{{پایان شعر}} | |||
نام این مثنوی را عموم تذکره‌نویسان و ارباب تواریخ، «تحفة العراقين» ضبط کرده‌اند، ولی [[خاقانی، بدیل بن علی|خاقانی]] خود در آخر دیباچه نام این مثنوی را چنین بیان می‌کند: «و هذه تحفة الخواطر و زبدة الضمائر» و در ضمن اشعار این مثنوی نیز هیچ جا کلمه «تحفة العراقين» دیده نمی‌شود و شاید به‌مناسبت اینکه آن را در شرح مسافرت خود به عراقین سروده، دیگران این نام را بر این کتاب، گذاشته باشند<ref>ر.ک: همان، صفحه مه - مو</ref>. | نام این مثنوی را عموم تذکره‌نویسان و ارباب تواریخ، «تحفة العراقين» ضبط کرده‌اند، ولی [[خاقانی، بدیل بن علی|خاقانی]] خود در آخر دیباچه نام این مثنوی را چنین بیان می‌کند: «و هذه تحفة الخواطر و زبدة الضمائر» و در ضمن اشعار این مثنوی نیز هیچ جا کلمه «تحفة العراقين» دیده نمی‌شود و شاید به‌مناسبت اینکه آن را در شرح مسافرت خود به عراقین سروده، دیگران این نام را بر این کتاب، گذاشته باشند<ref>ر.ک: همان، صفحه مه - مو</ref>. | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۲: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 اسفند 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۳۸
| تحفة العراقین | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | خاقانی، بدیل بن علی (نويسنده) ق‍ری‍ب، ی‍ح‍ی‍ی (مصحح) |
| ناشر | [بی نا] |
| مکان نشر | [بی جا] - [بی جا] |
| سال نشر | 13سده |
| چاپ | 1 |
| موضوع | شعر فارسی - قرن 6ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | PIR۴۸۷۶/خ۲ ۱۳۸۷ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تحفة العراقين، اثر افضل‌الدین بدیل بن علی نجار خاقانی شروانی، معروف به حکیم خاقانی، شاعر قرن ششم هجری، ابیاتی است در قالب مثنوی که شرح مسافرت شاعر می‌باشد.
برخی معتقدند که خاقانی این مثنوی را در ضمن مسافرتی که به مکه کرده، سروده و در بین راه گفته، ولی آنچه از بعض اشعار کتاب برمی‌آید، این است که ظاهرا باید وی بعد از سفر مکه و در شروان، به سرودن آن پرداخته باشد[۱].
به‌طوری‌که خاقانی در دیباچه این مثنوی می‌گوید، مدتی قبل از آنکه این کتاب را تقدیم جمال‌الدین محمد موصلی کند، آن را منتشر ساخته و به عراق و خراسان فرستاده و دست‌به‌دست می‌گشته است[۲].
خاقانی در این مثنوی، شرح مسافرت خویش را به عراق عجم و عراق عرب بیان کرده و بعضی از علما و بزرگان این نواحی را ستوده و به مدح آنان پرداخته و ضمنا آداب و رسوم و اخلاق مردم بعضی از این ممالک را بیان کرده و در اواخر کتاب، اطلاعاتی از زندگانی خود و پدر و مادر و عمو و پسرعم خود داده و به‌طوری‌که در اشعار ذیل بیان می‌کند، این مثنوی را در مدت چهل روز، به رشته نظم کشیده و آن را به نام جمال‌الدین محمد موصلی کرده است:
| من این‌همه گوهر از سر کلک | راندم به چهل صبا در سلک | |
| این عقد چو ختم شد به نامش | از وی گهر و ز من نظامش[۳] |
نام این مثنوی را عموم تذکره‌نویسان و ارباب تواریخ، «تحفة العراقين» ضبط کرده‌اند، ولی خاقانی خود در آخر دیباچه نام این مثنوی را چنین بیان می‌کند: «و هذه تحفة الخواطر و زبدة الضمائر» و در ضمن اشعار این مثنوی نیز هیچ جا کلمه «تحفة العراقين» دیده نمی‌شود و شاید به‌مناسبت اینکه آن را در شرح مسافرت خود به عراقین سروده، دیگران این نام را بر این کتاب، گذاشته باشند[۴].
این مثنوی در بحر هزج مسدس اخرب مقبوض مقصور یا محذوف است و عده ابیات آن، به انضمام اشعاری که در نسخه‌های دیگر موجود بوده و در نسخه مورد تصحیح کتاب نبوده، بالغ بر 3158 بیت است. خاقانی اغلب مضامین و تعبیراتی را که در این کتاب آورده، در دیوان خود نیز آن‌ها را بیان کرده است[۵].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.