ترجمه کهن مقامات حریری: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR112629J1.jpg | عنوان = ترجمه کهن مقامات حریری | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = حریری، قاسم بن علی (نويسنده) افتخار جوادی، علاءالدین (مصحح) افتخار جوادی، علاءالدین ( م...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
| (۵ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[حریری، قاسم بن علی]] (نويسنده) | [[حریری، قاسم بن علی]] (نويسنده) | ||
[[افتخار جوادی، علاءالدین ]] (مصحح) | [[افتخار جوادی، علاءالدین]] (مصحح) | ||
[[افتخار جوادی، علاءالدین]] ( | [[افتخار جوادی، علاءالدین]] (مقدمه‌نويس) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''ترجمه کهن مقامات حریری'''، ترجمه‌ای است کهن، از | '''ترجمه کهن مقامات حریری'''، ترجمه‌ای است کهن، از «[[مقامات الحریری|المقامات الحريري]]»، نوشته [[حریری، قاسم بن علی|ابومحمد، قاسم بن على بن محمد بن عثمان حریرى]] (446-516ق) که به اهتمام و تصحیح [[افتخار جوادی، علاءالدین|علاءالدین افتخار جوادی]]، منتشر شده است. | ||
اساس کار در تهیه ترجمه حاضر، دو نسخه بوده است: یکی نسخه نور عثمانی و دیگری نسخه خطی با ترجمه فارسی از فضل‌الله بن | اساس کار در تهیه ترجمه حاضر، دو نسخه بوده است: یکی نسخه نور عثمانی و دیگری نسخه خطی با ترجمه فارسی از [[فضل‌الله بن عثمان]]، معروف به [[سراج کاتب]] که پس از بررسی ویژگی‌های لغوی، دستوری و سبکی این دو نسخه، نسخه نور عثمانی به جهت کامل بودن و ترجمه دقیق لفظ‌به‌لفظ، اساس کار قرار گرفته و از نسخه دیگری، برای جایگزینی معادل‌های عربی، استفاده شده است<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص10-11</ref>. | ||
هرچند این ترجمه، لفظ‌به‌لفظ بوده و با قواعد کلی و مدون دستور زبان فارسی، مطابقت ندارد، لیکن از نظر ویژگی‌های سبکی و لغوی و املایی، دنباله همان سبک قدیم فارسی است<ref>ر.ک: همان، ص12</ref>. | هرچند این ترجمه، لفظ‌به‌لفظ بوده و با قواعد کلی و مدون دستور زبان فارسی، مطابقت ندارد، لیکن از نظر ویژگی‌های سبکی و لغوی و املایی، دنباله همان سبک قدیم فارسی است<ref>ر.ک: همان، ص12</ref>. | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:زبان و ادبیات شرقی (مصری، قبطی، سامی، آشوری، سومری، عبری، آرامی، سریانی، عربی، حبشی)]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 اسفند 1402]] | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۳۱
| ترجمه کهن مقامات حریری | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حریری، قاسم بن علی (نويسنده)
افتخار جوادی، علاءالدین (مصحح) افتخار جوادی، علاءالدین (مقدمه‌نويس) |
| ناشر | جامعه الملک سعود، عمادة شوون المکتبات |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1363ش |
| چاپ | 1 |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ترجمه کهن مقامات حریری، ترجمه‌ای است کهن، از «المقامات الحريري»، نوشته ابومحمد، قاسم بن على بن محمد بن عثمان حریرى (446-516ق) که به اهتمام و تصحیح علاءالدین افتخار جوادی، منتشر شده است.
اساس کار در تهیه ترجمه حاضر، دو نسخه بوده است: یکی نسخه نور عثمانی و دیگری نسخه خطی با ترجمه فارسی از فضل‌الله بن عثمان، معروف به سراج کاتب که پس از بررسی ویژگی‌های لغوی، دستوری و سبکی این دو نسخه، نسخه نور عثمانی به جهت کامل بودن و ترجمه دقیق لفظ‌به‌لفظ، اساس کار قرار گرفته و از نسخه دیگری، برای جایگزینی معادل‌های عربی، استفاده شده است[۱].
هرچند این ترجمه، لفظ‌به‌لفظ بوده و با قواعد کلی و مدون دستور زبان فارسی، مطابقت ندارد، لیکن از نظر ویژگی‌های سبکی و لغوی و املایی، دنباله همان سبک قدیم فارسی است[۲].
علاوه بر لغات و ترکیبات کهنه که فهرست کاملی از آن در آخر کتاب آمده، تعداد قابل توجهی پیشاوندهای فعلی، در این ترجمه به‌کار رفته است که در بسیاری از موارد، مفهوم و معنای جدیدی به فعل بخشیده است. نکته قابل ذکر در این متن، نبودن شکل واحد برخی از کلمات و واژه‌هاست که از جنبه زبانی، قابل تأمل بوده و غالبا در نتیجه تبدیل، ادغام، حذف و تخفیف، به وجود آمده است[۳].
در این ترجمه، لغات و ترکیبات کهنه فراوانی به‌کار رفته است که تعدادی از این لغات، به علت کهنگی و عدم تکرار در متون فارسی، متروک گردیده‌اند، مانند: بازیانه: اسباب‌بازی؛ خوب‌کاری: احسان؛ پژوهان بردن: غبطه؛ روز انگیختن: روز قیامت؛ خوار: طعم، مزه؛ سول: ناخن پای شتر؛ سرگذار کردن: رها کردن؛ کاردو: شکوفه؛ شیدازبانی: فصاحت؛ یخنی: ذخیره؛ ویژه‌کار: مخلص و افسرده‌کف: بخیل[۴].
کتابت لغات در این ترجمه، تابع هیچ قاعده و قانون مشخصی نیست؛ لذا شکل‌ها و صورت‌های متفاوتی از یک کلمه را که نتیجه تبدیل، ادغام، حذف و تخفیف باشد، می‌توان در این متن، یافت که از جنبه تحقیقات زبان‌شناسی، دارای اهمیت ویژه‌ای است: بادوان: بادبان؛ بیاوان: بیابان؛ پاسوان: پاسبان؛ دروان: دربان؛ دروایست: دربایست؛ دریاونده: دریابنده؛ دشتوان: دشتبان؛ زفان: زبان؛ خوه: خفته؛ جوژه: جوجه؛ خوسبیدن: خسبیدن؛ خوفتن: خفتن؛ اوفتادن: افتادن؛ ناخون: ناخن؛ سخون: سخن و...[۵].
پانویس
منابع مقاله
پیشگفتار.