دیوان سنجر کاشانی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR104366J1.jpg | عنوان = دیوان سنجر کاشانی | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = س‍ن‍ج‍ر ک‍اش‍ان‍ی‌، م‍ح‍م‍ده‍اش‍م‌ب‍ن‌ ح‍ی‍در (نويسنده) عاطفی، حسن (مصحح) بهنیا، عباس ( مصحح) |زبان | زبان = فارسی | کد...» ایجاد کرد)
     
    جز (جایگزینی متن - '( ' به '(')
     
    (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
    خط ۶: خط ۶:
    | پدیدآوران =  
    | پدیدآوران =  
    [[س‍ن‍ج‍ر ک‍اش‍ان‍ی‌، م‍ح‍م‍ده‍اش‍م‌ب‍ن‌ ح‍ی‍در]] (نويسنده)
    [[س‍ن‍ج‍ر ک‍اش‍ان‍ی‌، م‍ح‍م‍ده‍اش‍م‌ب‍ن‌ ح‍ی‍در]] (نويسنده)
    [[عاطفی، حسن ]] (مصحح)
    [[عاطفی، حسن]] (مصحح)
    [[بهنیا، عباس]] ( مصحح)
    [[بهنیا، عباس]] (مصحح)
    |زبان
    |زبان
    | زبان = فارسی
    | زبان = فارسی
    | کد کنگره =    
    | کد کنگره =PIR۶۳۱۲/د۹     
    | موضوع =شعر فارسی - قرن 11ق.
    | موضوع =شعر فارسی - قرن 11ق.
    |ناشر  
    |ناشر  
    خط ۲۶: خط ۲۶:
    | پیش از =  
    | پیش از =  
    }}
    }}
    '''دیوان سنجر کاشانی''' مجموعه اشعار میرمحمد هاشم سنجر کاشانی (981- 1021ق) است که با تصحیح و تحقیق حسن عاطفی و عباس بهنیا منتشر شده است.
    '''دیوان سنجر کاشانی''' مجموعه اشعار [[س‍ن‍ج‍ر ک‍اش‍ان‍ی‌، م‍ح‍م‍ده‍اش‍م‌ب‍ن‌ ح‍ی‍در|میرمحمد هاشم سنجر کاشانی]] (981- 1021ق) است که با تصحیح و تحقیق [[عاطفی، حسن|حسن عاطفی]] و [[بهنیا، عباس|عباس بهنیا]] منتشر شده است.


    شیوه سخن سنجر در شاعری همان سبک روزگار صفوی است که از اوایل قرن دهم آغاز شد و در یازدهم در روزگار کلیم و صائب به اوج کمال خود رسید و تا نیمه اول سده دوازدهم در ایران ادامه یافت و امروز به سبک هندی شهرت دارد و برخی از ادیبان و شاعران به آن سبک «سپاهانی» یا «اصفهانی» می‌گویند<ref>مقدمه مصححان،ص48</ref>.
    شیوه سخن سنجر در شاعری همان سبک روزگار صفوی است که از اوایل قرن دهم آغاز شد و در یازدهم در روزگار کلیم و [[صائب، محمدعلی|صائب]] به اوج کمال خود رسید و تا نیمه اول سده دوازدهم در ایران ادامه یافت و امروز به سبک هندی شهرت دارد و برخی از ادیبان و شاعران به آن سبک «سپاهانی» یا «اصفهانی» می‌گویند<ref>مقدمه مصححان،ص48</ref>.


    سنجر در قصیده، به سخن بعضی از استادان متقدم چون انوری، رشید وطواط، خاقانی و در غزل بیشتر به حافظ توجه داشت. در توجه خود به حافظ می‌گوید:
    سنجر در قصیده، به سخن بعضی از استادان متقدم چون [[انوری، محمد بن محمد|انوری]]، [[رشید وطواط، محمد بن محمد|رشید وطواط]]، [[خاقانی شروانی|خاقانی]] و در غزل بیشتر به [[حافظ، شمس‌الدین محمد|حافظ]] توجه داشت. در توجه خود به حافظ می‌گوید:
    {{شعر}}
    {{شعر}}
    * {{ب|'' سنجر از تربت حافظ مددی می‌طلبد ''|2='' که هم آوازه شیراز کند کاشان را ''<ref>همان</ref>}}
    * {{ب|'' سنجر از تربت حافظ مددی می‌طلبد ''|2='' که هم آوازه شیراز کند کاشان را ''<ref>همان</ref>}}
    {{پایان شعر}}
    {{پایان شعر}}


    صائب، شاعر توانای عصر صفوی، توجهی به سخن سنجر دارد و برخی از غزلیات وی را استقبال کرده است؛
    [[صائب، محمدعلی|صائب]]، شاعر توانای عصر صفوی، توجهی به سخن سنجر دارد و برخی از غزلیات وی را استقبال کرده است؛
    صائب:
    صائب:
    {{شعر}}
    {{شعر}}
    خط ۶۰: خط ۶۰:
    ==منابع مقاله==
    ==منابع مقاله==
    # مقدمه مصححان.
    # مقدمه مصححان.
    # محمدی، احمد، «پژوهشی در سبک و محتوای اشعار سنجر کاشانی»،  سبک‌شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)، اردیبهشت 1400، شماره 60.
    #[[:noormags:1789559| محمدی، احمد، «پژوهشی در سبک و محتوای اشعار سنجر کاشانی»،  سبک‌شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)، اردیبهشت 1400، شماره 60]].
    https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1789559
     
     


    ==وابسته‌ها==
    ==وابسته‌ها==
    خط ۶۹: خط ۶۶:


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
     
    [[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]]
    [[رده:زبان و ادبیات فارسی]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1402]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط عباس مکرمی]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط عباس مکرمی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۵۴

    دیوان سنجر کاشانی
    دیوان سنجر کاشانی
    پدیدآورانس‍ن‍ج‍ر ک‍اش‍ان‍ی‌، م‍ح‍م‍ده‍اش‍م‌ب‍ن‌ ح‍ی‍در (نويسنده)

    عاطفی، حسن (مصحح)

    بهنیا، عباس (مصحح)
    ناشرمجلس شورای اسلامی. کتابخانه، موزه و مرکز اسناد
    مکان نشرایران - تهران
    سال نشر1387ش
    چاپ1
    موضوعشعر فارسی - قرن 11ق.
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    PIR۶۳۱۲/د۹
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    دیوان سنجر کاشانی مجموعه اشعار میرمحمد هاشم سنجر کاشانی (981- 1021ق) است که با تصحیح و تحقیق حسن عاطفی و عباس بهنیا منتشر شده است.

    شیوه سخن سنجر در شاعری همان سبک روزگار صفوی است که از اوایل قرن دهم آغاز شد و در یازدهم در روزگار کلیم و صائب به اوج کمال خود رسید و تا نیمه اول سده دوازدهم در ایران ادامه یافت و امروز به سبک هندی شهرت دارد و برخی از ادیبان و شاعران به آن سبک «سپاهانی» یا «اصفهانی» می‌گویند[۱].

    سنجر در قصیده، به سخن بعضی از استادان متقدم چون انوری، رشید وطواط، خاقانی و در غزل بیشتر به حافظ توجه داشت. در توجه خود به حافظ می‌گوید:

    سنجر از تربت حافظ مددی می‌طلبد که هم آوازه شیراز کند کاشان را [۲]

    صائب، شاعر توانای عصر صفوی، توجهی به سخن سنجر دارد و برخی از غزلیات وی را استقبال کرده است؛ صائب:

    هر سرایی را که باشد از دل روشن چراغ می‌جهد شب‌های تار از دیده روزن چراغ [۳]

    سنجر:

    تیره‌نشینی گرت خالی‌ست از روغن چراغ کلبه فقر و قناعت را بود روزن، چراغ[۴]

    مدح از‌ مضامین‌ پربسامد‌ و قابل توجه در شعر سنجر کاشانی است. مدایح‌ موجود‌ در دیوان وی را می‌توان به دو دسته مذهبی و غیر مذهبی تقسیم کرد. عمده‌ترین مضامین مدح غیرمذهبی دیوان سنجر، مربوط به مدح امیران و شاهزادگان معاصر وی است. در این مدایح، او بعضاً مثل شاعران سلف خود‌ (خاقانی، انوری، وطواط و مانند آنها)، غلو و مبالغه وافری به خرج می‌دهد و مقام ممدوح را از آسمانها نیز فراتر می‌برد و دشمنان آنها را در زیر پای آنان تصور می‌کند[۵].

    توصیف معشوق از مضامین مورد علاقه سنجر به‌ویژه در‌ غزلیات‌ اوست‌. او با دقت و وسواس خاصی به شرح جزئیات مربوط به‌ جمال معشوق می‌پردازد که نمونه‌ای از این توصیفات، به قرار زیر است:

  • لبش‌ کام‌ دل‌ رنجور داد و شیوه این باشد طبیبان را چو حال نزع بیماران‌ شود‌ پیدا [۶]
    چشم تو غزالی است که مژگان ختن اوست حسن تو بهاری است که‌ عارض‌ سمن‌ اوست[۷]

    پانویس

    1. مقدمه مصححان،ص48
    2. همان
    3. همان، ص49
    4. همان
    5. محمدی، احمد، ص4- 5
    6. همان
    7. همان

    منابع مقاله

    1. مقدمه مصححان.
    2. محمدی، احمد، «پژوهشی در سبک و محتوای اشعار سنجر کاشانی»، سبک‌شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)، اردیبهشت 1400، شماره 60.

    وابسته‌ها