کلیات اشعار ملک‌الشعراء طالب آملی

کلیات اشعار ملک الشعراء طالب آملی
پدیدآوران	طال‍ب‌ آم‍ل‍ی (نويسنده) طاهری شهاب، محمد (مصحح)
عنوان‌های دیگر	شا‌مل‌ قصا‌ید، قطعا‌ت، ترکیب‌بندها، مثنویات، جهانگیرنامه، غزلیات، رباعیات
ناشر	کتابخانه سنايی
مکان نشر	ایران - تهران
سال نشر	13سده
چاپ	0
موضوع	شعر فارسی - قرن 11ق.
زبان	فارسی
تعداد جلد	1
کد کنگره	PIR6400/ش9ک8
نورلایب	مطالعه و دانلود pdf

کلیات اشعار ملک‌الشعراء طالب آملی، مجموعه اشعار طالب آملی (متوفی 1036ق) است که شامل قصاید، قطعات، ترکیب‌بندها، مثنویات، جهان‌گیرنامه، غزلیات و رباعیات بوده و به اهتمام و تصحیح و تحشیه محمد طاهری شهاب، به چاپ رسیده است.

در دیوان طالب، غزلیاتی موجود است که به تخلص «آشوب» می‌باشد. وی در جوانی این تخلص را داشته و حتی در دوران پختگی طبع هم این کلمه را رها نکرده و در آثار خود، آن را به‌کار برده است.

طالب در ضمن خودستایی در اشعارش، از شاعران پیشین مانند عنصری، خیام، سنایی، انوری، خاقانی، ظهیرالدین فاریابی و کمال‌الدین اصفهانی نام برده و استادی سنایی را در مثنوی قبول دارد و او را در برابر خود می‌انگارد. همچنین در غزل و رباعی و قصیده، به سعدی، خیام و کمال‌الدین اصفهانی، هم‌طرازی می‌جوید و در فن قطعه‌سازی، خویش را همتای انوری شمرده است:

به گونه‌گونه حدیثم فصاحتی است بلیغ		به شعبه‌شعبه کلامم بلاغتی است تمام
به قطعه و غزلم، انوری و سعدی‌دان		به مثنوی و رباعی، سنایی و خیام
کم از کمال نیم، در قصیده، گو ندهید		مرا به زیر لب ای اهل اصفهان دشنام

قدرت تخیل در مضامین طالب که گرایش زیادی به سبک هندی و یا اصفهانی داشته، در لفظ و معنی، هر دو فراوان به چشم می‌خورد و او که خود را «بلبل آمل» خطاب می‌نمود و به سرزمین آباء و اجدادی خویش، عشق می‌ورزید، گفته است:

بی‌جلوه آن روی چون آتشکده طالب

گل در چمن «بلبل آمل» ندهد بوی

طالب برخلاف بسیاری از سرایندگان دیگر که از ایران به هند رفته‌اند، از لغت مردم آن سامان، کمتر متأثر شده و جز چند کلمه هندی مانند «پان» و «رام رنگی» که در اشعار او به‌ندرت توان جست، اقبالی بیشتر به لغات مردم هند نکرده است.

طالب، غزل‌ها و قصیده‌های بسیاری سروده که بیشتر ابیات آنها، در کمال سلاست و فصاحت است. بعضی ابیات او، بااینکه دارای مضامین دقیق و سنگین و معانی نغز است، از حیث زبان و لغت نیز به‌قدری محکم و سلیس می‌باشد که شاعر نازک‌خیالی مانند صائب تبریزی را متأثر ساخته و در فقدان و بزرگداشت او، شعر سروده است.

منابع مقاله

مقدمه کتاب.