المنهاج السوي في ترجمة الإمام النووي: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر]] (نويسنده) | [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر]] (نويسنده) | ||
[[ | [[دمج،احمد شفیق]] (محقق) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''المنهاج السوي في ترجمة الإمام النووي'''، نوشته [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|جلال‌الدین سیوطی]] (849-911ق) است. او با شناختی که از بزرگی فضایل و شکوه علمی [[نووی، یحیی بن شرف|نووی]] داشته است، زندگی او را تصویر می‌کند و در این کار، از گزارش‌هایی که درباره [[نووی، یحیی بن شرف|نووی]] شده است و نیز از جستجو در آثار مکتوبش و منقبت‌هایی که در کتاب‌های تراجم و سیره‌نویسی‌ها یافت می‌شوند، بهره گرفته است. [[ | '''المنهاج السوي في ترجمة الإمام النووي'''، نوشته [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|جلال‌الدین سیوطی]] (849-911ق) است. او با شناختی که از بزرگی فضایل و شکوه علمی [[نووی، یحیی بن شرف|نووی]] داشته است، زندگی او را تصویر می‌کند و در این کار، از گزارش‌هایی که درباره [[نووی، یحیی بن شرف|نووی]] شده است و نیز از جستجو در آثار مکتوبش و منقبت‌هایی که در کتاب‌های تراجم و سیره‌نویسی‌ها یافت می‌شوند، بهره گرفته است. [[دمج،احمد شفیق|احمد شفیق دمج]] پژوهش «المنهاج» را انجام داده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص8</ref>. | ||
[[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] (که بیشتر نقل قول‌ها را از «[[شیخ ابن عطار]]» شاگرد و ترجمه‌نویس [[نووی، یحیی بن شرف|نووی]] بازگو نموده است)<ref>ر.ک: همان</ref>، کتابش را با بحث‌هایی درباره نسَب و فضیلت‌های برجسته [[نووی، یحیی بن شرف|نووی]] و ستایشی که «سُبکی»، «ابن فضل‌الله» و «ابن عطار» از او نموده‌اند، آغاز می‌کند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص30-25</ref>. او سپس، نگاهی به نخستین دوره از زندگی [[نووی، یحیی بن شرف|نووی]] می‌افکند و از دوران کودکی و جوانی، اشتغالات علمی (آموختن 12 درس در روز)، حج گزاردن، شیفتگی به علم طب و برخوردی که با ابلیس داشته است، سخن می‌گوید<ref>ر.ک: همان، ص36-30</ref>. او به استادان [[نووی، یحیی بن شرف|نووی]] در فقه، زبان عربی، حدیث و علوم دیگر می‌پردازد و به رعایت شدید وقت، نویسندگی، ریاضت نفس و کرامت‌هایی که از وی نقل شده است و نیز به تولیتی که در «مشیخه دارالحدیث اشرفیه» داشته است، اشاره می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص51-37</ref>. | [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] (که بیشتر نقل قول‌ها را از «[[شیخ ابن عطار]]» شاگرد و ترجمه‌نویس [[نووی، یحیی بن شرف|نووی]] بازگو نموده است)<ref>ر.ک: همان</ref>، کتابش را با بحث‌هایی درباره نسَب و فضیلت‌های برجسته [[نووی، یحیی بن شرف|نووی]] و ستایشی که «سُبکی»، «ابن فضل‌الله» و «ابن عطار» از او نموده‌اند، آغاز می‌کند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص30-25</ref>. او سپس، نگاهی به نخستین دوره از زندگی [[نووی، یحیی بن شرف|نووی]] می‌افکند و از دوران کودکی و جوانی، اشتغالات علمی (آموختن 12 درس در روز)، حج گزاردن، شیفتگی به علم طب و برخوردی که با ابلیس داشته است، سخن می‌گوید<ref>ر.ک: همان، ص36-30</ref>. او به استادان [[نووی، یحیی بن شرف|نووی]] در فقه، زبان عربی، حدیث و علوم دیگر می‌پردازد و به رعایت شدید وقت، نویسندگی، ریاضت نفس و کرامت‌هایی که از وی نقل شده است و نیز به تولیتی که در «مشیخه دارالحدیث اشرفیه» داشته است، اشاره می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص51-37</ref>. | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
[[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] نامه‌نگاری‌هایی را که نووی با «ملک ظاهر» داشته و از او رعایت حال مردم و عالمان را درخواست کرده است، می‌آورد. او سپس، از روزهای پایانی عمر نووی می‌نویسد و شعرهایی را که در رثایش سروده‌اند، درج می‌کند. [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] پنج فائده را به پایان کتابش ملحق می‌کند و در آن‌ها [[نووی، یحیی بن شرف|نووی]] را در رأس عالمان قرن هفتم می‌نشاند؛ استادان او را برمی‌شمرد؛ به نسب او اشاره می‌کند؛ از زادگاه او می‌گوید و پدرش را می‌شناساند<ref>ر.ک: همان، ص103-65</ref>. | [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] نامه‌نگاری‌هایی را که نووی با «ملک ظاهر» داشته و از او رعایت حال مردم و عالمان را درخواست کرده است، می‌آورد. او سپس، از روزهای پایانی عمر نووی می‌نویسد و شعرهایی را که در رثایش سروده‌اند، درج می‌کند. [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] پنج فائده را به پایان کتابش ملحق می‌کند و در آن‌ها [[نووی، یحیی بن شرف|نووی]] را در رأس عالمان قرن هفتم می‌نشاند؛ استادان او را برمی‌شمرد؛ به نسب او اشاره می‌کند؛ از زادگاه او می‌گوید و پدرش را می‌شناساند<ref>ر.ک: همان، ص103-65</ref>. | ||
[[ | [[دمج،احمد شفیق|احمد شفیق]] (محقق) در نسبت «المنهاج» به [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] می‌گوید که نویسنده در کتاب دیگرش «[[حسن المحاضرة في أخبار مصر و القاهرة|حسن المحاضرة]]» از آن یاد کرده است؛ هرچند در آنجا از نامش سخنی نگفته است. همچنین، در عنوان کتاب اختلاف است؛ در نسخه «الاسکوریال» به‌جای السوي، «السنوي» درج شده است و در نسخه برلین و نسخه‌های دیگر، همان «السوي» آمده است. محقق در پژوهشش از هر دو نسخه بهره می‌گیرد. او نشانی برخی از عبارت‌های [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] را در منابع دیگر جستجو می‌کند و در این کار، به کتابی که سخاوی در شرح حال نووی نوشته و بیشتر مطالب را از زبان شاگرد او ([[ابن عطار]]) نقل نموده است، استناد می‌کند. محقق نشانی آیه‌ها و حدیث‌ها را نیز ثبت کرده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص14-11</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده: فقه و اصول]] | |||
[[رده:طبقات و تراجم فقها]] | |||
[[رده:شافعیه]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1402]] | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط سید حمید رضا حسینی هاشمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط سید حمید رضا حسینی هاشمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۷
| المنهاج السوي في ترجمة الإمام النووي | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر (نويسنده) دمج،احمد شفیق (محقق) |
| ناشر | دار ابن حزم |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1408ق - 1988م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /س9م8 150/5 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
المنهاج السوي في ترجمة الإمام النووي، نوشته جلال‌الدین سیوطی (849-911ق) است. او با شناختی که از بزرگی فضایل و شکوه علمی نووی داشته است، زندگی او را تصویر می‌کند و در این کار، از گزارش‌هایی که درباره نووی شده است و نیز از جستجو در آثار مکتوبش و منقبت‌هایی که در کتاب‌های تراجم و سیره‌نویسی‌ها یافت می‌شوند، بهره گرفته است. احمد شفیق دمج پژوهش «المنهاج» را انجام داده است[۱].
سیوطی (که بیشتر نقل قول‌ها را از «شیخ ابن عطار» شاگرد و ترجمه‌نویس نووی بازگو نموده است)[۲]، کتابش را با بحث‌هایی درباره نسَب و فضیلت‌های برجسته نووی و ستایشی که «سُبکی»، «ابن فضل‌الله» و «ابن عطار» از او نموده‌اند، آغاز می‌کند[۳]. او سپس، نگاهی به نخستین دوره از زندگی نووی می‌افکند و از دوران کودکی و جوانی، اشتغالات علمی (آموختن 12 درس در روز)، حج گزاردن، شیفتگی به علم طب و برخوردی که با ابلیس داشته است، سخن می‌گوید[۴]. او به استادان نووی در فقه، زبان عربی، حدیث و علوم دیگر می‌پردازد و به رعایت شدید وقت، نویسندگی، ریاضت نفس و کرامت‌هایی که از وی نقل شده است و نیز به تولیتی که در «مشیخه دارالحدیث اشرفیه» داشته است، اشاره می‌کند[۵].
سیوطی از کسانی که از نووی دانش آموخته‌اند و نیز، از نوشتجات و شیوه نوشتن او می‌نویسد و به کتاب‌های «الروضة»، «شرح صحيح مسلم»، «المجموع»، «المنهاج»، «تهذيب الأسماء و اللغات»، «شرح الوسيط» و دیگر مصنفات او می‌پردازد. نویسنده همچنین، از دستوری که نووی به شاگردش (ابن عطار) در شستن و محو تصنیفاتش داده است، سخن می‌گوید[۶].
سیوطی نامه‌نگاری‌هایی را که نووی با «ملک ظاهر» داشته و از او رعایت حال مردم و عالمان را درخواست کرده است، می‌آورد. او سپس، از روزهای پایانی عمر نووی می‌نویسد و شعرهایی را که در رثایش سروده‌اند، درج می‌کند. سیوطی پنج فائده را به پایان کتابش ملحق می‌کند و در آن‌ها نووی را در رأس عالمان قرن هفتم می‌نشاند؛ استادان او را برمی‌شمرد؛ به نسب او اشاره می‌کند؛ از زادگاه او می‌گوید و پدرش را می‌شناساند[۷].
احمد شفیق (محقق) در نسبت «المنهاج» به سیوطی می‌گوید که نویسنده در کتاب دیگرش «حسن المحاضرة» از آن یاد کرده است؛ هرچند در آنجا از نامش سخنی نگفته است. همچنین، در عنوان کتاب اختلاف است؛ در نسخه «الاسکوریال» به‌جای السوي، «السنوي» درج شده است و در نسخه برلین و نسخه‌های دیگر، همان «السوي» آمده است. محقق در پژوهشش از هر دو نسخه بهره می‌گیرد. او نشانی برخی از عبارت‌های سیوطی را در منابع دیگر جستجو می‌کند و در این کار، به کتابی که سخاوی در شرح حال نووی نوشته و بیشتر مطالب را از زبان شاگرد او (ابن عطار) نقل نموده است، استناد می‌کند. محقق نشانی آیه‌ها و حدیث‌ها را نیز ثبت کرده است[۸].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه محقق و متن کتاب.