مقدمهای بر ذن بودیسم: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'رده:مقالات آبان موسوی' به '') |
||
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =BQ۹۲۶۵/۴/س۹م۷ | ||
| موضوع = | | موضوع = ذن | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = انتشارات بهجت | | ناشر = انتشارات بهجت | ||
خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[ذن]] | |||
[[ذن چیست؟]] | |||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:فلسفه، مذهب و روانشناسی]] | ||
[[رده:تعلیمات بودائی]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1402]] | |||
[[رده:فاقد اتوماسیون]] | [[رده:فاقد اتوماسیون]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۷
مقدمهای بر ذن بودیسم | |
---|---|
پدیدآوران | سوزوکی، د.ت. (مؤلف)، شادان، منوچهر (مترجم) |
ناشر | انتشارات بهجت |
مکان نشر | ایران - تهران |
سال نشر | 1383 |
چاپ | اول |
موضوع | ذن |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | BQ۹۲۶۵/۴/س۹م۷ |
مقدمهای بر ذن بودیسم ، به قلم د.ت. سوزوکی، ذنشناس، ذنباور و فیلسوف ژاپنی و با پیشگفتار جذاب و مفصل یونگ، روانپزشک نامدار سوئیسی که نظرات او درباره ناخودآگاه شهرت جهانی دارد، به رشته تحریر درآمده است. منوچهر شادان کتاب را به فارسی برگردانده است.
اثر حاضر به شیوه تحقیقی - تحلیلی و با هدف جذب مخاطب و برانگیختن او به مطالعه دیگر آثار ذن بودیزم به نگارش درآمده است. این اثر همانگونه که از نام آن برمیآید، کتاب مفیدی برای آن دست از مخاطبان است که برای اولین بار به سراغ ذن بودیزم میروند.
کتاب حاضر نه فصل دارد. در فصل نخست پیشگفتار مفصل یونگ در خصوص مفهوم ذن، ساتوری، خود-من و ناخود آمده است. در فصل دوم به مقوله ذن پرداخته شده و به چند سؤال اساسی از جمله اینکه آیا ذن یک دین است پاسخ داده میشود. فصل سوم به این سؤال پاسخ میدهد که آیا ذن نیستانگاری است؟ فصل چهارم به این اشاره میکند که آیا ذن غیرمنطقی است؟ و سپس درصدد اثبات منطقپذیری و غیرقابل انعطاف بودن ذن برمیآید. در فصل پنجم به علت سلبی یا ایجابی بودن ذن اشاره و سپس مثالهایی آورده میشود. در فصل ششم، ذن از وجه عملی آن تبیین میگردد، چراکه به نظر نویسنده چون نمیتوان ذن را از لحاظ عقلی شناخت، تنها راه برای شناخت آن راه عملی است. فصل هفتم به کسب نظرگاه جدید در ذن که همان ساتوری است اختصاص یافته، با مثالهایی آن را روشن کرده است. در فصل هشتم به مقوله کوان توجه شده است که به وسیله آن استادان ذن در پی تحول آگاهی در اذهان شاگردانشان بودهاند. در فصل نهم به تالار تفکر استعلائی راهبان -مکانی که ذن، راهبان خود را در آنجا تعلیم میدهد- نگاهی انداخته شده، قوانین آن توضیح داده شده است.[۱]
پانویس
- ↑ بلندنژاد، سیدعلی، ص332-333
منابع مقاله
بلندنژاد، سیدعلی، کتابشناسی توصیفی ادیان (دفتر سوم: ادیان هند و خاور دور)، مشهد، بنیاد پژوهشهای اسلامی، چاپ اول، 1395ش.