اوصاف اولیاءالله در اندیشه مولانا: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR.....J1.jpg | عنوان =اوصاف اولیاءالله در اندیشه مولانا | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = ضرابی‌ها، محمدابراهیم (نویسنده) |زبان | زبان = | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر =انتشارات کلیدر | مکان نشر =تهران | سا...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر = | | تصویر =NURاوصاف اولیاءالله در اندیشه مولاناJ1.jpg | ||
| عنوان =اوصاف اولیاءالله در اندیشه مولانا | | عنوان =اوصاف اولیاءالله در اندیشه مولانا | ||
| عنوان‌های دیگر = | | عنوان‌های دیگر = | ||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =PIR۵۳۰۷/الف۸۳ض۴ | ||
| موضوع = | | موضوع =معلوما‌ت - اولیا مولوی، جلال الدین محمد بن محمد، ۶۰۴ - ۶۷۲ق.,معلوما‌ت - ولایت مولوی، جلال الدین محمد بن محمد، ۶۰۴ - ۶۷۲ق.,نقد و تفسیر مولوی، جلال الدین محمد بن محمد، ۶۰۴ - ۶۷۲ق.,اولیا‌ء در ادبیات,ولایت در ادبیات,ولایت (عرفان),ولایت-- جنبه ها‌ی قرآنی,انسان در ادبیات,قرن ۷ق. - تا‌ریخ و نقد شعر فارسی | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =انتشارات کلیدر | | ناشر =انتشارات کلیدر | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''اوصاف اولیاءالله در اندیشه مولانا''' تألیف محمدابراهیم | '''اوصاف اولیاءالله در اندیشه مولانا''' تألیف [[ضرابی‌ها، محمدابراهیم|محمدابراهیم ضرابی‌ها]]؛ این کتاب، پس از یک مقدمه، در پنج فصل، ابعاد گوناگون مفهوم ولایت را در آثار [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]]، خصوصا [[مثنوی معنوی]] مورد تحقیق و بررسی گسترده قرار داده است. | ||
نگارنده، در مقدمه که سیر تاریخی مفهوم ولایت را تا عصر مولانا بررسی می‌کند؛ می‌نویسد مولانا در آثار خود، به ویژه مثنوی توجه خاصی به ولایت دارد به طوری که با تأمّلی عمیق در مثنوی می‌توان گفت که این اثر خود یک ولایت‌نامه است و این ادّعای گزافی نیست که اگر گفته شود مثنوی خلاصه‌ای از مباحث مربوط به ولایت را تا قرن هفتم در خود دارد. او ادامه می‌دهد که همین انگیزه باعث شد تا مفهوم ولایت را در اندیشۀ مولانا مورد تحقیق و مداقه قرار دهد و هدفش بررسی ابعاد گوناگون ولایت در اندیشۀ این مرد بزرگ است. | نگارنده، در مقدمه که سیر تاریخی مفهوم ولایت را تا عصر [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] بررسی می‌کند؛ می‌نویسد [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] در آثار خود، به ویژه [[مثنوی معنوی|مثنوی]] توجه خاصی به ولایت دارد به طوری که با تأمّلی عمیق در [[مثنوی معنوی|مثنوی]] می‌توان گفت که این اثر خود یک ولایت‌نامه است و این ادّعای گزافی نیست که اگر گفته شود مثنوی خلاصه‌ای از مباحث مربوط به ولایت را تا قرن هفتم در خود دارد. او ادامه می‌دهد که همین انگیزه باعث شد تا مفهوم ولایت را در اندیشۀ [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] مورد تحقیق و مداقه قرار دهد و هدفش بررسی ابعاد گوناگون ولایت در اندیشۀ این مرد بزرگ است. | ||
در فصل نخست، با عنوان شئون ولایت به بررسی لغوی، محتوایی و تاریخی این واژه پرداخته و آن را از نظر قرآن کریم، روایات، علم کلام، عرفان نظری و عملی، مورد بحث قرار داده و همچنین ارتباط تنگاتنگ آن را با مسئله نبوت و رسالت و نیز اقسام و مراتب آن، مانند ولایت عام و خاص و ولایت کسبی و عطایی را به طور مبسوط توضیح داده است. | در فصل نخست، با عنوان شئون ولایت به بررسی لغوی، محتوایی و تاریخی این واژه پرداخته و آن را از نظر قرآن کریم، روایات، علم کلام، عرفان نظری و عملی، مورد بحث قرار داده و همچنین ارتباط تنگاتنگ آن را با مسئله نبوت و رسالت و نیز اقسام و مراتب آن، مانند ولایت عام و خاص و ولایت کسبی و عطایی را به طور مبسوط توضیح داده است. | ||
در فصل دوم،انسان کامل در مقام ولایت و پیر هدایت ظاهر می‌شود. دراین فصل ویژگی‌های انسان کامل در مثنوی، جایگاه انسان کامل در نظام هستی، تفاوت و رابطۀ انسان کامل با سالک مبتدی، وجوب ادب و تواضع نسبت به پیروان روشن ضمیر، مصاحبت و همنشینی با اولیاءالله و پیران واصل، و ضرورت اذن الهی در دیدن و شنیدن ستارگان معنوی مورد بحث و بررسی قرار گرفته و در آخر از نگاه مولانا به پیروان کذّاب و مدعیان دروغین ولایت و هدایت نیز اشاره کرده و می‌گوید مولانا سالکان مبتدی را در برابر بانگ غولان که خود را پیرو راه‌دان معرفی می‌کنند، به هُشیاری و احتیاط فرا می‌خواند. | در فصل دوم،انسان کامل در مقام ولایت و پیر هدایت ظاهر می‌شود. دراین فصل ویژگی‌های انسان کامل در مثنوی، جایگاه انسان کامل در نظام هستی، تفاوت و رابطۀ انسان کامل با سالک مبتدی، وجوب ادب و تواضع نسبت به پیروان روشن ضمیر، مصاحبت و همنشینی با اولیاءالله و پیران واصل، و ضرورت اذن الهی در دیدن و شنیدن ستارگان معنوی مورد بحث و بررسی قرار گرفته و در آخر از نگاه [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] به پیروان کذّاب و مدعیان دروغین ولایت و هدایت نیز اشاره کرده و می‌گوید مولانا سالکان مبتدی را در برابر بانگ غولان که خود را پیرو راه‌دان معرفی می‌کنند، به هُشیاری و احتیاط فرا می‌خواند. | ||
در فصل سوم، ویژگی‌های اولیاءالله را از منظر مولانا مطرح می‌کند که نگارنده آنها را در بیست بخش دسته‌بندی کرده و به توضیح و تفصیل آنها پرداخته است. | در فصل سوم، ویژگی‌های اولیاءالله را از منظر مولانا مطرح می‌کند که نگارنده آنها را در بیست بخش دسته‌بندی کرده و به توضیح و تفصیل آنها پرداخته است. | ||
بر اساس این تحقیق، اولیاءالله از نظر | بر اساس این تحقیق، اولیاءالله از نظر [[مثنوی معنوی|مثنوی]]، این ویژگی‌ها را دارند: اولیاءالله شبیه به پیغمبر اکرم(ص) هستند که چشمانشان در خواب و قلبشان بیدارند؛ کیمیاگران عشق؛ طبیبان الهی؛ واسطۀ فیض حق تعالی بر روی زمین؛ کشتی نجات؛ چراغ هدایت ؛ صاحبان عقول حقیقی؛ مظهر اسماء و آینۀ تمام نمای اوصاف الهی هستند؛ و ذو مراتب بودن آنها و داشتن وحدت باطنی؛ دیدن حقیقت با رؤیت باطنی؛ داشتن کرامات و خِرَق عادات؛ تسلیم قضا و قدر بودن. | ||
فصل چهارم، به بررسی جایگاه ولایت در دیگر آثار مولانا اختصاص دارد. ابتدا مفهوم ولایت در دیوان شمس و سپس در مجالس | فصل چهارم، به بررسی جایگاه ولایت در دیگر آثار [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] اختصاص دارد. ابتدا مفهوم ولایت در [[کلیات شمس تبریزی|دیوان شمس]] و سپس در [[مجالس سبعه]]، مکتوبات و [[فيه مافيه|فیه مافیه]] بررسی شده است. | ||
در فصل پنجم، دیدگاه مولانا را دربارۀ | در فصل پنجم، دیدگاه [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] را دربارۀ اهل‌بیت پیامبر(ص) به مثابۀ اولیاءالله حقیقی،استخراج و شرح داده است شده است. [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] در این فصل از مقام ولایت [[امام علی علیه‌السلام|حضرت علی(ع)]] به تفصیل سخن رانده است. | ||
هرفصل دارای یک خاتمه است که در آن نتیجه مباحث فصل را بیان می‌کند. فهرست منابع و مآخذ نیز در پایان کتاب تهیه و درج شده است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص192-193</ref> | هرفصل دارای یک خاتمه است که در آن نتیجه مباحث فصل را بیان می‌کند. فهرست منابع و مآخذ نیز در پایان کتاب تهیه و درج شده است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص192-193</ref> | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:مقالات جدید(آبان) باقی زاده]] | [[رده:مقالات جدید(آبان) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1402]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۲۷
| اوصاف اولیاءالله در اندیشه مولانا | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ضرابی‌ها، محمدابراهیم (نویسنده) |
| ناشر | انتشارات کلیدر |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1389 |
| چاپ | اول |
| موضوع | معلوما‌ت - اولیا مولوی، جلال الدین محمد بن محمد، ۶۰۴ - ۶۷۲ق.,معلوما‌ت - ولایت مولوی، جلال الدین محمد بن محمد، ۶۰۴ - ۶۷۲ق.,نقد و تفسیر مولوی، جلال الدین محمد بن محمد، ۶۰۴ - ۶۷۲ق.,اولیا‌ء در ادبیات,ولایت در ادبیات,ولایت (عرفان),ولایت-- جنبه ها‌ی قرآنی,انسان در ادبیات,قرن ۷ق. - تا‌ریخ و نقد شعر فارسی |
| کد کنگره | PIR۵۳۰۷/الف۸۳ض۴ |
اوصاف اولیاءالله در اندیشه مولانا تألیف محمدابراهیم ضرابی‌ها؛ این کتاب، پس از یک مقدمه، در پنج فصل، ابعاد گوناگون مفهوم ولایت را در آثار مولانا، خصوصا مثنوی معنوی مورد تحقیق و بررسی گسترده قرار داده است.
نگارنده، در مقدمه که سیر تاریخی مفهوم ولایت را تا عصر مولانا بررسی می‌کند؛ می‌نویسد مولانا در آثار خود، به ویژه مثنوی توجه خاصی به ولایت دارد به طوری که با تأمّلی عمیق در مثنوی می‌توان گفت که این اثر خود یک ولایت‌نامه است و این ادّعای گزافی نیست که اگر گفته شود مثنوی خلاصه‌ای از مباحث مربوط به ولایت را تا قرن هفتم در خود دارد. او ادامه می‌دهد که همین انگیزه باعث شد تا مفهوم ولایت را در اندیشۀ مولانا مورد تحقیق و مداقه قرار دهد و هدفش بررسی ابعاد گوناگون ولایت در اندیشۀ این مرد بزرگ است.
در فصل نخست، با عنوان شئون ولایت به بررسی لغوی، محتوایی و تاریخی این واژه پرداخته و آن را از نظر قرآن کریم، روایات، علم کلام، عرفان نظری و عملی، مورد بحث قرار داده و همچنین ارتباط تنگاتنگ آن را با مسئله نبوت و رسالت و نیز اقسام و مراتب آن، مانند ولایت عام و خاص و ولایت کسبی و عطایی را به طور مبسوط توضیح داده است.
در فصل دوم،انسان کامل در مقام ولایت و پیر هدایت ظاهر می‌شود. دراین فصل ویژگی‌های انسان کامل در مثنوی، جایگاه انسان کامل در نظام هستی، تفاوت و رابطۀ انسان کامل با سالک مبتدی، وجوب ادب و تواضع نسبت به پیروان روشن ضمیر، مصاحبت و همنشینی با اولیاءالله و پیران واصل، و ضرورت اذن الهی در دیدن و شنیدن ستارگان معنوی مورد بحث و بررسی قرار گرفته و در آخر از نگاه مولانا به پیروان کذّاب و مدعیان دروغین ولایت و هدایت نیز اشاره کرده و می‌گوید مولانا سالکان مبتدی را در برابر بانگ غولان که خود را پیرو راه‌دان معرفی می‌کنند، به هُشیاری و احتیاط فرا می‌خواند.
در فصل سوم، ویژگی‌های اولیاءالله را از منظر مولانا مطرح می‌کند که نگارنده آنها را در بیست بخش دسته‌بندی کرده و به توضیح و تفصیل آنها پرداخته است.
بر اساس این تحقیق، اولیاءالله از نظر مثنوی، این ویژگی‌ها را دارند: اولیاءالله شبیه به پیغمبر اکرم(ص) هستند که چشمانشان در خواب و قلبشان بیدارند؛ کیمیاگران عشق؛ طبیبان الهی؛ واسطۀ فیض حق تعالی بر روی زمین؛ کشتی نجات؛ چراغ هدایت ؛ صاحبان عقول حقیقی؛ مظهر اسماء و آینۀ تمام نمای اوصاف الهی هستند؛ و ذو مراتب بودن آنها و داشتن وحدت باطنی؛ دیدن حقیقت با رؤیت باطنی؛ داشتن کرامات و خِرَق عادات؛ تسلیم قضا و قدر بودن.
فصل چهارم، به بررسی جایگاه ولایت در دیگر آثار مولانا اختصاص دارد. ابتدا مفهوم ولایت در دیوان شمس و سپس در مجالس سبعه، مکتوبات و فیه مافیه بررسی شده است.
در فصل پنجم، دیدگاه مولانا را دربارۀ اهل‌بیت پیامبر(ص) به مثابۀ اولیاءالله حقیقی،استخراج و شرح داده است شده است. مولانا در این فصل از مقام ولایت حضرت علی(ع) به تفصیل سخن رانده است.
هرفصل دارای یک خاتمه است که در آن نتیجه مباحث فصل را بیان می‌کند. فهرست منابع و مآخذ نیز در پایان کتاب تهیه و درج شده است.[۱]
پانويس
- ↑ ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص192-193
منابع مقاله
عالمی، محمدعَلَم، کتاب‌شناسی توصیفی مولانا (شامل جدیدترین تحقیقات و قدیمی‌ترین کتاب‌های مولوی پژوهی)، قم، انتشارات دانشگاه قم، 1392ش.