وندیداد: حصه سوم کتاب اوستا: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'رده:مقالات مرداد موسوی' به '') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
}} | }} | ||
''' وندیداد: حصه سوم کتاب اوستا '''، دربرگیرنده برگردان فارسی وندیداد می‌باشد که برای نخستین بار در سال 1327ش در هند به چاپ رسیده است. مترجم به سبب علاقه‌ای که به زبان فارسی داشته، آن را از اوستایی به فارسی برگردانده است. | ''' وندیداد: حصه سوم کتاب اوستا'''، دربرگیرنده برگردان فارسی وندیداد می‌باشد که برای نخستین بار در سال 1327ش در هند به چاپ رسیده است. مترجم به سبب علاقه‌ای که به زبان فارسی داشته، آن را از اوستایی به فارسی برگردانده است. | ||
وندیداد، یکی از پنج بخش اوستای کنونی و تنها نسک باقی‌مانده از هفت نسک مربوط به قوانین از اوستای اصلی است و مشتمل بر 22 فرگرد یا فصل می‌باشد. موضوع اصلی آن قوانین و جزاست که به‌صورت پرسش و پاسخ میان زرتشت و اهوره‌مزدا تدوین شده است. | وندیداد، یکی از پنج بخش اوستای کنونی و تنها نسک باقی‌مانده از هفت نسک مربوط به قوانین از اوستای اصلی است و مشتمل بر 22 فرگرد یا فصل می‌باشد. موضوع اصلی آن قوانین و جزاست که به‌صورت پرسش و پاسخ میان زرتشت و اهوره‌مزدا تدوین شده است. | ||
کتاب از نظر ساختار مشتمل بر پیشگفتار، مقدمه برگرداننده، برگردان فارسی متن واژه‌نامه است. پیشگفتار، مطالبی ارزشمند در معرفی محتوای وندیداد و سخنی چند در اهمیت آن کتاب و تأیید ترجمه آن به قلم دو تن از محققان، یعنی موبد رستم شهزادی و احمد تفضلی می‌باشد که جهت آشنایی بیشتر با آن نوشتار سودمندند. مترجم در مقدمه خویش بر وندیداد، به اختصار به شناساندن وندیداد و درون‌مایه اصلی آن یعنی ضد دیوبودن قانون پرداخته است. مترجم در برگردان خود، هرجا نکته‌ای را نیازمند توضیح دانسته، در پاورقی آورده و در پایان، فهرستی از واژه‌های اوستایی و سنسکریت که در حواشی کتاب آمده، گنجانده است<ref> شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، ص210</ref>. | کتاب از نظر ساختار مشتمل بر پیشگفتار، مقدمه برگرداننده، برگردان فارسی متن واژه‌نامه است. پیشگفتار، مطالبی ارزشمند در معرفی محتوای وندیداد و سخنی چند در اهمیت آن کتاب و تأیید ترجمه آن به قلم دو تن از محققان، یعنی موبد [[رستم شهزادی]] و [[احمد تفضلی]] می‌باشد که جهت آشنایی بیشتر با آن نوشتار سودمندند. مترجم در مقدمه خویش بر وندیداد، به اختصار به شناساندن وندیداد و درون‌مایه اصلی آن یعنی ضد دیوبودن قانون پرداخته است. مترجم در برگردان خود، هرجا نکته‌ای را نیازمند توضیح دانسته، در پاورقی آورده و در پایان، فهرستی از واژه‌های اوستایی و سنسکریت که در حواشی کتاب آمده، گنجانده است<ref> شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، ص210</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:زبان‌شناسی، زبان و ادبیات]] | ||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1402]] | |||
[[رده:فاقد اتوماسیون]] | [[رده:فاقد اتوماسیون]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۴
| وندیداد: حصه سوم کتاب اوستا | |
|---|---|
| پرونده:NURوندیداد: حصه سوم کتاب اوستاJ1.jpg | |
| پدیدآوران | داعی‌الاسلام، سید محمدعلی (مترجم) |
| ناشر | دانش |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1361 |
| چاپ | دوم |
| زبان | فارسی |
وندیداد: حصه سوم کتاب اوستا، دربرگیرنده برگردان فارسی وندیداد می‌باشد که برای نخستین بار در سال 1327ش در هند به چاپ رسیده است. مترجم به سبب علاقه‌ای که به زبان فارسی داشته، آن را از اوستایی به فارسی برگردانده است.
وندیداد، یکی از پنج بخش اوستای کنونی و تنها نسک باقی‌مانده از هفت نسک مربوط به قوانین از اوستای اصلی است و مشتمل بر 22 فرگرد یا فصل می‌باشد. موضوع اصلی آن قوانین و جزاست که به‌صورت پرسش و پاسخ میان زرتشت و اهوره‌مزدا تدوین شده است.
کتاب از نظر ساختار مشتمل بر پیشگفتار، مقدمه برگرداننده، برگردان فارسی متن واژه‌نامه است. پیشگفتار، مطالبی ارزشمند در معرفی محتوای وندیداد و سخنی چند در اهمیت آن کتاب و تأیید ترجمه آن به قلم دو تن از محققان، یعنی موبد رستم شهزادی و احمد تفضلی می‌باشد که جهت آشنایی بیشتر با آن نوشتار سودمندند. مترجم در مقدمه خویش بر وندیداد، به اختصار به شناساندن وندیداد و درون‌مایه اصلی آن یعنی ضد دیوبودن قانون پرداخته است. مترجم در برگردان خود، هرجا نکته‌ای را نیازمند توضیح دانسته، در پاورقی آورده و در پایان، فهرستی از واژه‌های اوستایی و سنسکریت که در حواشی کتاب آمده، گنجانده است[۱].
پانویس
- ↑ شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، ص210
منابع مقاله
شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، کتاب‌شناسی توصیفی ادیان (دفتر چهارم: ادیان ایران باستان)، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، چاپ اول، 1396.