فلسفه زیارت و آیین آن: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    جز (جایگزینی متن - 'زیارت (ابهام زدایی)' به 'زیارت (ابهام‌زدایی)')
     
    (۸ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
    خط ۷: خط ۷:
    [[واعظ جوادي، مرتضي]] (نویسنده)
    [[واعظ جوادي، مرتضي]] (نویسنده)
    |زبان  
    |زبان  
    | زبان = فارسي  
    | زبان = فارسی  
    | کد کنگره =‏ ‎‏/‎‏و‎‏2‎‏ف‎‏8 / 262 BP  
    | کد کنگره =‏ ‎‏/‎‏و‎‏2‎‏ف‎‏8 / 262 BP  
    | موضوع =  زيارت
    | موضوع =  زيارت
    خط ۲۷: خط ۲۷:
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}
    }}
    '''فلسفه زیارت و آیین آن''' تألیف مرتضی واعظ جوادی، تحقيقى مستند و جامع درباره مفهوم زيارت و آيين و آداب اين آموزۀ دينى است كه سعى شده به لايه‌هاى معنايى و فلسفى آن پرداخته شود و از اسرار عرفانى آن پرده‌بردارى گردد. مؤلف در مقدمه كتاب آورده است:
    {{کاربردهای دیگر| زیارت (ابهام‌زدایی)}}
    {{کاربردهای دیگر| فلسفه زیارت (ابهام‌زدایی)}}
    '''فلسفه زیارت و آیین آن''' تألیف [[واعظ جوادي، مرتضي|مرتضی واعظ جوادی]]، تحقيقى مستند و جامع درباره مفهوم زيارت و آيين و آداب اين آموزۀ دينى است كه سعى شده به لايه‌هاى معنايى و فلسفى آن پرداخته شود و از اسرار عرفانى آن پرده‌بردارى گردد. مؤلف در مقدمه كتاب آورده است:


    شريعت بيضاى الهى، چون دعا و زيارت را پايه همه كمالات بشرى مى‌داند، با اهتمام به آن پرداخته است... شناخت اين گونه ميادين فراگير و تفسير و بر شمارى منافع و آثار فراوان آن و نگاه صحيح و واقعى به آن، به گونه‌اى كه از خرافات، تحريفات و انحرافات جلوگيرى كند، به ويژه در دورانى كه راه شهوات باز و باب شبهات گشوده و قلم‌هاى تحريف و قدم‌هاى انحراف روان است. سزاوارتر است كه اين گونه مباحث ضرورى و همگانى، بيشتر مورد توجه و اهتمام واقع شود و تب وتاب اين گونه حقايق، همواره در جامعه وجود داشته باشد.  
    شريعت بيضاى الهى، چون دعا و زيارت را پايه همه كمالات بشرى مى‌داند، با اهتمام به آن پرداخته است... شناخت اين گونه ميادين فراگير و تفسير و بر شمارى منافع و آثار فراوان آن و نگاه صحيح و واقعى به آن، به گونه‌اى كه از خرافات، تحريفات و انحرافات جلوگيرى كند، به ويژه در دورانى كه راه شهوات باز و باب شبهات گشوده و قلم‌هاى تحريف و قدم‌هاى انحراف روان است. سزاوارتر است كه اين گونه مباحث ضرورى و همگانى، بيشتر مورد توجه و اهتمام واقع شود و تب وتاب اين گونه حقايق، همواره در جامعه وجود داشته باشد.  
    خط ۴۳: خط ۴۵:
    مهم‌ترين منابع مورد استفاده در اين كتاب عبارت است از:
    مهم‌ترين منابع مورد استفاده در اين كتاب عبارت است از:


    منابع فلسفى: اسفار ملا صدرا، تعليقات على شرح فصوص الحكم امام خمينى، رسائل ابن سينا، مبدأ و معاد آيت الله جوادى آملى.
    منابع فلسفى: [[الحكمة المتعالية في الأسفار العقلية الأربعة|اسفار ملا صدرا]]، [[تعليقات علی شرح فصوص الحكم و تعليقات علی مصباح الأنس|تعليقات على شرح فصوص الحكم امام خمينى]]، [[رسائل ابن سينا (13رساله)|رسائل ابن سينا]]، مبدأ و معاد [[جوادی آملی، عبدالله|آيت‌الله جوادى آملى]].


    منابع حديثى: بحارالانوار علامه مجلسى، جواهر الكلام محمد حسين نجفى، خصال شيخ صدوق، صحيح مسلم.
    منابع حديثى: [[بحارالأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام|بحارالانوار علامه مجلسى]]، [[جواهر الكلام في شرح شرائع الإسلام|جواهر الكلام محمد حسين نجفى]]، [[خصال شيخ صدوق]]، [[صحيح مسلم]].


    منابع زيارتى: كامل الزيارات ابن قولويه، هداية الزائرين و بهجة الناظرين شيخ عباس قمى.
    منابع زيارتى: [[كامل الزيارات|كامل الزيارات ابن قولويه]]، [[هدیة الزائرین و بهجة الناظرین|هداية الزائرين و بهجة الناظرين]] [[قمی، عباس|شيخ عباس قمى]].


    فهرست عناوین کتاب عبارتند از:
    فهرست عناوین کتاب عبارتند از:


    بخش اول / فلسفه زيارت: معنا و مفهوم زيارت، ضرورت و اهميت زيارت، قرآن و ارتباط با اهل بيت(عليهم السلام)، اهداف زيارت (مراد از زيارت الهى، امام‌شناسى، آشنايى با سنت و سيره امام، زيارت و ميثاق الهى، زيارت و اداى حق، زيارت و تولى و تبرى، دشمن‌شناسى در پرتو تبرى، تأثير زيارت در زندگى و رفع نيازها).  
    بخش اول / فلسفه زيارت: معنا و مفهوم زيارت، ضرورت و اهميت زيارت، قرآن و ارتباط با اهل‌بیت علیهم‌السلام،  اهداف زيارت (مراد از زيارت الهى، امام‌شناسى، آشنايى با سنت و سيره امام، زيارت و ميثاق الهى، زيارت و اداى حق، زيارت و تولى و تبرى، دشمن‌شناسى در پرتو تبرى، تأثير زيارت در زندگى و رفع نيازها).  


    بخش دوم / آيين زيارت: ويژگى‌هاى سفر زيارتى(تعبد به احكام و آداب زيارت، استحباب مؤكد يا وجوب زيارت، معيار شرافت زيارت نيابتى) آداب زيارت (غسل زيارت، اذكار غسل زيارت، خضوع و خشوع، پوشيدن لباس تميز، اذن دخول، بوسيدن عتبه، آهسته سخن گفتن، تكبير، خواندن نماز، تلاوت قرآن، زيارت وداع، كمك به تهيدستان).<ref> ر.ک: باقریان موحد، رضا، ص157 الی 159</ref>
    بخش دوم / آيين زيارت: ويژگى‌هاى سفر زيارتى(تعبد به احكام و آداب زيارت، استحباب مؤكد يا وجوب زيارت، معيار شرافت زيارت نيابتى) آداب زيارت (غسل زيارت، اذكار غسل زيارت، خضوع و خشوع، پوشيدن لباس تميز، اذن دخول، بوسيدن عتبه، آهسته سخن گفتن، تكبير، خواندن نماز، تلاوت قرآن، زيارت وداع، كمك به تهيدستان).<ref> ر.ک: باقریان موحد، رضا، ص157 الی 159</ref>
    خط ۶۷: خط ۶۹:


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
    [[رده:آداب و رسوم]]
    [[رده: مباحث خاص آداب و رسوم]]
    [[رده:زیارت اماکن مقدسه، مشاهد ائمه و مزارات امامزادگان و اولیاء]]
    [[رده:مقالات جدید(تیرماه) باقی زاده]]  
    [[رده:مقالات جدید(تیرماه) باقی زاده]]  
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1402]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۳ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۱۸

    فلسفه زيارت و آئين آن
    فلسفه زیارت و آیین آن
    پدیدآورانواعظ جوادي، مرتضي (نویسنده)
    ناشراسراء
    مکان نشرايران - قم
    سال نشر1388ش.
    چاپپنجم
    شابک964-5984-84-x
    موضوعزيارت زيارت - آداب و رسوم
    زبانفارسی
    کد کنگره
    ‏ ‎‏/‎‏و‎‏2‎‏ف‎‏8 / 262 BP

    فلسفه زیارت و آیین آن تألیف مرتضی واعظ جوادی، تحقيقى مستند و جامع درباره مفهوم زيارت و آيين و آداب اين آموزۀ دينى است كه سعى شده به لايه‌هاى معنايى و فلسفى آن پرداخته شود و از اسرار عرفانى آن پرده‌بردارى گردد. مؤلف در مقدمه كتاب آورده است:

    شريعت بيضاى الهى، چون دعا و زيارت را پايه همه كمالات بشرى مى‌داند، با اهتمام به آن پرداخته است... شناخت اين گونه ميادين فراگير و تفسير و بر شمارى منافع و آثار فراوان آن و نگاه صحيح و واقعى به آن، به گونه‌اى كه از خرافات، تحريفات و انحرافات جلوگيرى كند، به ويژه در دورانى كه راه شهوات باز و باب شبهات گشوده و قلم‌هاى تحريف و قدم‌هاى انحراف روان است. سزاوارتر است كه اين گونه مباحث ضرورى و همگانى، بيشتر مورد توجه و اهتمام واقع شود و تب وتاب اين گونه حقايق، همواره در جامعه وجود داشته باشد.

    بنابراين، مؤلف در اين تحقيق، سعى دارد هم حاصل تلاش پيشينيان اين فن را گرد آورد و هم پژوهشى را تقديم جامعه كند كه پاسخ‌گوى نياز زمان باشد و هم زمينه‌اى براى مطالعات بعدى و عرضه اثرى كامل‌تر. در اين نوشته، با مبرهن ساختن زيارت با دلايل عقلى و نقلى و تحليل ارزش‌هاى بر آن، تفكر واهى و سست مخالفان زيارت مانند ابن تيميّه و همفكران آنها ابطال مى‌شود، اما مؤلف در اين اثر، نگاه مستقيم و برجسته‌اى به تلقّى دگرانديشان و شبهات مطرح شده از سوى آنها درباره زيارت ندارد و خواننده كتاب را براى مطالعه نظرات مستقيم مخالفان، به كتاب‌هايى مانند الغدير ارجاع مى‌دهد.

    مؤلف، زيارت را از دو ديدگاه عام كلام و علم فقه بررسى كرده است:

    علم كلام: اعتقاد به امامت و پيوند قطعى و ناگسستنى ميان امت و امام، از نقطه نظر مباحث كلامى و اعتقادى ايجاب مى‌كند كه همواره انسان، خود را در آستان پيامبر و آل او بداند و لحظه‌اى خود را از محضر و منظر آنان دور ندارد.

    در حال حيات ظاهرى امام باشد يا پس از رحلت و اين گرايش كه از اعتقاد قلبى و از جايگاه ايمان برخاسته است، در قالب زيارت ظهور مى‌كند.

    علم فقه: مسلمان معتقد، مكلف به يك سلسله اعمال و وظايفى است كه از جمله آنها تولى و تبرى است. شايسته است كه مسلمان با انجام زيارت، وظيفه ارزشمند و تكليف والاى خود را نسبت به مواليان حقيقى و اوصياى والايشان انجام دهد.

    مهم‌ترين منابع مورد استفاده در اين كتاب عبارت است از:

    منابع فلسفى: اسفار ملا صدرا، تعليقات على شرح فصوص الحكم امام خمينى، رسائل ابن سينا، مبدأ و معاد آيت‌الله جوادى آملى.

    منابع حديثى: بحارالانوار علامه مجلسى، جواهر الكلام محمد حسين نجفى، خصال شيخ صدوق، صحيح مسلم.

    منابع زيارتى: كامل الزيارات ابن قولويه، هداية الزائرين و بهجة الناظرين شيخ عباس قمى.

    فهرست عناوین کتاب عبارتند از:

    بخش اول / فلسفه زيارت: معنا و مفهوم زيارت، ضرورت و اهميت زيارت، قرآن و ارتباط با اهل‌بیت علیهم‌السلام، اهداف زيارت (مراد از زيارت الهى، امام‌شناسى، آشنايى با سنت و سيره امام، زيارت و ميثاق الهى، زيارت و اداى حق، زيارت و تولى و تبرى، دشمن‌شناسى در پرتو تبرى، تأثير زيارت در زندگى و رفع نيازها).

    بخش دوم / آيين زيارت: ويژگى‌هاى سفر زيارتى(تعبد به احكام و آداب زيارت، استحباب مؤكد يا وجوب زيارت، معيار شرافت زيارت نيابتى) آداب زيارت (غسل زيارت، اذكار غسل زيارت، خضوع و خشوع، پوشيدن لباس تميز، اذن دخول، بوسيدن عتبه، آهسته سخن گفتن، تكبير، خواندن نماز، تلاوت قرآن، زيارت وداع، كمك به تهيدستان).[۱]

    پانویس

    1. ر.ک: باقریان موحد، رضا، ص157 الی 159

    منابع مقاله

    باقریان موحد، کتابشناسی زیارت، قم- ایران، نشر مشعر، 1387


    وابسته‌ها