الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۱۰۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    [[پرونده:NUR00072.jpg|بی‌قاب|چپ|شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایی|175px]]
    [[پرونده:NUR04064J1.jpg|بی‌قاب|چپ| عاشورا: ریشه‌ها، انگیزه‌ها، رویدادها، پیامدها|175px]]


    '''محمد بن حسین بن عبدالصمد حارثى''' (953-1030ق)، معروف به '''شیخ بهایى،''' فقیه، شاعر، عارف، حکیم، منجم، ریاضی‌دان، ادیب، مورخ بزرگ شیعه است. در دوره صفویه مقام «شیخ‌الاسلامی» ریاست علماى شیعه را بر عهده گرفت. در علوم مختلف فقه، اصول، تفسیر، حدیث، رجال، درایه، ادبیات، ریاضیات، جبر، هندسه، اسطرلاب، هیئت، جفر و... آثار فراوانی به زبان‌هاى فارسى و عربى نوشت.
    '''عاشورا: ریشه‌ها، انگیزه‌ها، رویدادها، پیامدها''' تألیف [[داودی، سعید|سعید داودی]]، [[رستم‌نژاد، مهدی|مهدى (غضنفر) رستم‌نژاد]]؛ زیر نظر [[مکارم شیرازی، ناصر|آیت‌الله مکارم شیرازی]]، طرحی تازه برای بررسی قیام [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] که از ریشه‌ها و انگیزه‌ها شروع سپس به بیان اصل وقایع از منابع معروف و معتبر می‌پردازد و سرانجام به بیان آثار گسترده و ثمرات مهم آن ختم می‌گردد.


    شیخ بهایى 30 سال در سفر بود. به مصر، سوریه، حجاز، عراق، فلسطین، افغانستان و... رفت و با علما و مردم آن مناطق به گفتگو پرداخت. او مبلغ نستوه تشیع بود و رنج سفر را به جان خرید و براى زنده‌نگه‌داشتن فرهنگ شیعى زحمات فراوانى را متحمل شد.
    در مقدمه کتاب که توسط [[مکارم شیرازی، ناصر|آیت‌الله مکارم شیرازی]] نگاشته شده است بر این موضوع تکیه شده که نباید اشک و آه مانع روح حماسی آن شود و تنها به صورت یک حادثه غم‌انگیز توأم با اشک و آه درآید.


    شیخ بهایى پس از سال 1006ق، شیخ‌الاسلام اصفهان شد. اصفهان، در سال 1006ق، از سوى شاه عباس کبیر پایتخت ایران شد. با انتخاب اصفهان به پایتختى، مهاجرت علماى شیعه از سراسر جهان اسلام به این شهر رونق گرفت. مدت زمانى بعد، شیخ از مقام شیخ‌الاسلامى استعفا داد و از سال 1012ق، تا سال 1019ق، به سفر رفت، سپس به اصفهان برگشت و تا آخر عمر در آن شهر ماند و به‌عنوان «شیخ‌الاسلام» ریاست علماى شیعه را بر عهده گرفت.
    همچنان که شعارهای انقلابی «هیهات مناالذلة» و «إن الحیاة عقیدة و جهاد» که برگرفته از تاریخ کربلا بود، در کنار اشعار پر اشک و آه معنا و مفهوم جدیدی پدید آورده و ضمن عزاداری با ارزش سنتی- که هرگز نباید فراموش شود- ابعاد حماسه کربلا نیز باید تشریح گردد. در نتیجه در این کتاب محققین محترم سعی دارند تا از ریشه‌ها و انگیزه‌های واقعه شروع و بابیان آثار و ثمرات آن ختم گردد.


    شیخ بهایى از شاعران نامدار صفویه است. شعرهاى او، به‌ویژه شعرهایى که به سبک عراقى سروده، بسیار زیباست. وى در اشعارش به «بهایى» تخلّص مى‌کرد. از وى اشعار بسیارى به زبان‌هاى فارسى و عربى به یادگار مانده است.<span id="mp-more"> [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|'''ادامه ...''']]
    در بخش نخست در شش فصل به شخصیت [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] و فلسفه ی عزاداری پرداخته شده است و در پایان بخش اول تحلیل صحیح در فلسفه‌ی عزاداری آمده است.
    </span>
    نویسنده درباره شخصیت [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] می‌نویسد: امام حسین(ع) چه در عصر رسول خدا(ص) و چه پس از آن حضرت، تا زمان خلافت معاویه همواره مورد احترام مسلمانان و خلفا قرار داشت، چرا که وی علاوه بر امتیازات انسانی و عظمت روحی و معنوی و کرامت و بزرگواری، فرزند رسول خدا(ص) و مورد محبت فوق‌العاده او بود، ولی در زمان معاویه و سپس یزید وضع دگرگون شد. هر چند معتقدیم ریشه‌های جریان خونین کربلا را باید از «سقیفه» پی‌جویی کرد.
    <span id="mp-more">[[عاشورا: ریشه‌ها، انگیزه‌ها، رویدادها، پیامدها|'''ادامه ...''']]</span>

    نسخهٔ کنونی تا ‏۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۲۷

    عاشورا: ریشه‌ها، انگیزه‌ها، رویدادها، پیامدها

    عاشورا: ریشه‌ها، انگیزه‌ها، رویدادها، پیامدها تألیف سعید داودی، مهدى (غضنفر) رستم‌نژاد؛ زیر نظر آیت‌الله مکارم شیرازی، طرحی تازه برای بررسی قیام امام حسین(ع) که از ریشه‌ها و انگیزه‌ها شروع سپس به بیان اصل وقایع از منابع معروف و معتبر می‌پردازد و سرانجام به بیان آثار گسترده و ثمرات مهم آن ختم می‌گردد.

    در مقدمه کتاب که توسط آیت‌الله مکارم شیرازی نگاشته شده است بر این موضوع تکیه شده که نباید اشک و آه مانع روح حماسی آن شود و تنها به صورت یک حادثه غم‌انگیز توأم با اشک و آه درآید.

    همچنان که شعارهای انقلابی «هیهات مناالذلة» و «إن الحیاة عقیدة و جهاد» که برگرفته از تاریخ کربلا بود، در کنار اشعار پر اشک و آه معنا و مفهوم جدیدی پدید آورده و ضمن عزاداری با ارزش سنتی- که هرگز نباید فراموش شود- ابعاد حماسه کربلا نیز باید تشریح گردد. در نتیجه در این کتاب محققین محترم سعی دارند تا از ریشه‌ها و انگیزه‌های واقعه شروع و بابیان آثار و ثمرات آن ختم گردد.

    در بخش نخست در شش فصل به شخصیت امام حسین(ع) و فلسفه ی عزاداری پرداخته شده است و در پایان بخش اول تحلیل صحیح در فلسفه‌ی عزاداری آمده است.

    نویسنده درباره شخصیت امام حسین(ع) می‌نویسد: امام حسین(ع) چه در عصر رسول خدا(ص) و چه پس از آن حضرت، تا زمان خلافت معاویه همواره مورد احترام مسلمانان و خلفا قرار داشت، چرا که وی علاوه بر امتیازات انسانی و عظمت روحی و معنوی و کرامت و بزرگواری، فرزند رسول خدا(ص) و مورد محبت فوق‌العاده او بود، ولی در زمان معاویه و سپس یزید وضع دگرگون شد. هر چند معتقدیم ریشه‌های جریان خونین کربلا را باید از «سقیفه» پی‌جویی کرد. ادامه ...