ابن إمام الکاملية، محمد بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '| کد مؤلف = AUTHORCODE' به '| کد مؤلف =AUTHORCODE') |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
| اساتید = | | اساتید = برماوی، بارنباری، شرف سبکى، ولى‌الدین عراقى، واسطى، ابن جزری، ابوالفتح مراغى، تقى بن فهد، تقى قلقشندی | ||
| مشایخ | | مشایخ = | ||
| معاصرین = | | معاصرین = | ||
| شاگردان = | | شاگردان = | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
| امضا = | | امضا = | ||
| کد مؤلف = | | کد مؤلف =AUTHORCODE46115AUTHORCODE | ||
}} | }} | ||
'''ابن اِمام الْکامِلیه، کمال‌الدین محمد بن محمد بن عبدالرحمان شافعى''' (808 -874ق/1405- 1469م)، فقیه، ادیب، محدث و مفسر مصری. | '''ابن اِمام الْکامِلیه، کمال‌الدین محمد بن محمد بن عبدالرحمان شافعى''' (808 -874ق/1405- 1469م)، فقیه، ادیب، محدث و مفسر مصری. | ||
= | =ولادت و تحصیلات= | ||
محمد در قاهره متولد شد. مقدمات علوم، نحو، حساب، منطق و اصول فقه را در همان‌جا فراگرفت و پس از آن، فقه را نزد فقیهانى چون، | محمد در قاهره متولد شد. مقدمات علوم، نحو، حساب، منطق و اصول فقه را در همان‌جا فراگرفت و پس از آن، فقه را نزد فقیهانى چون، [[برماوی]]، بارنباری و شرف سبکى آموخت. از برخى محدثان بنام آن روزگار، از جمله، [[ولى‌الدین عراقى]]، واسطى، [[جزری، محمد بن محمد|ابن جزری]]، و نیز از [[ابوالفتح مراغى]] و تقى بن فهد در مکه، و تقى قلقشندی در بیت المقدس و نیز از دیگران در مدینه، حدیث شنید و «صحاح سته» را فراگرفت و خود در حدیث توانا شد، چنان‌که بسیاری از طالبان علم آن روزگار، حدیث را نزد او آموختند. | ||
=محل اقامت، منصب= | =محل اقامت، منصب= | ||
او، پدر، نیا و نیای پدرش امامت مدرسه کاملیه را در مصر به عهده داشته‌اند. | او، پدر، نیا و نیای پدرش امامت مدرسه کاملیه را در مصر به عهده داشته‌اند. | ||
وی که در قاهره اقامت داشت، پس از زین‌العابدین مناوی سرپرستى و نظارت بر موقوفات آرامگاه شافعى را به عهده گرفت و هم در روزگار او این بنا بازسازی شد. از او برای تدریس در بیت المقدس دعوت شد، اما نپذیرفت. نیز سلطان خُشقدم، کرسى قضای شافعیان را به او پیشنهاد کرد، ولى او تن زد. | |||
وی که در قاهره اقامت داشت، پس از زین‌العابدین مناوی سرپرستى و نظارت بر موقوفات آرامگاه [[شافعی، محمد بن ادریس|شافعى]] را به عهده گرفت و هم در روزگار او این بنا بازسازی شد. از او برای تدریس در بیت المقدس دعوت شد، اما نپذیرفت. نیز سلطان خُشقدم، کرسى قضای شافعیان را به او پیشنهاد کرد، ولى او تن زد. | |||
=سفرها، مدفن= | =سفرها، مدفن= | ||
بارها برای انجام مراسم حج به مکه و نیز به قصد زیارت آرامگاه حضرت ابراهیم و قدس به بیت‌المقدس سفر کرد. در اواخر زندگى، نیز سفری به حجاز کرد و در همین سفر درگذشت و او را در «رأس ثغرة حامد» به خاک سپردند. | بارها برای انجام مراسم حج به مکه و نیز به قصد زیارت آرامگاه حضرت ابراهیم و قدس به بیت‌المقدس سفر کرد. در اواخر زندگى، نیز سفری به حجاز کرد و در همین سفر درگذشت و او را در «رأس ثغرة حامد» به خاک سپردند. | ||
=آثار= | =آثار= | ||
ابن امام الکاملیه در نحو، فقه و حدیث آثاری دارد. دو کتاب از او در دست است که عبارتند از «بُغیة الرّاوی في ترجمة الإمام النواوي»، نسخ خطى آن در جاهای مختلف از جمله در ترکیه موجود است؛ «شرح الورقات» (در فقه)، نسخه‌های خطى آن در برخى جاها از جمله در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران هست. آثار دیگری نیز به او منسوب است که از آنها اطلاعى در دست نیست | ابن امام الکاملیه در نحو، فقه و حدیث آثاری دارد. | ||
دو کتاب از او در دست است که عبارتند از «بُغیة الرّاوی في ترجمة الإمام النواوي»، نسخ خطى آن در جاهای مختلف از جمله در ترکیه موجود است؛ «شرح الورقات» (در فقه)، نسخه‌های خطى آن در برخى جاها از جمله در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران هست. آثار دیگری نیز به او منسوب است که از آنها اطلاعى در دست نیست<ref>ر.ک: یوسفى اشکوری، حسن، ج3، ص37-38 </ref>. | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۶۱: | خط ۶۴: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[تيسير الوصول إلى منهاج الأصول من المنقول و المعقول «المختصر»]] | |||
[[شرح الورقات لإمام الحرمین في أصول الفقه]] | |||
[[بغية الراوي في ترجمة الإمام النواوي]] | |||
[[رسالة في بیان حال ابن عربي الحاتمي الصوفي]] | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1402]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۴۴
| ابن امام الکامليه | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | ابن اِمام الْکامِلیه، کمال‌الدین محمد بن محمد بن عبدالرحمان شافعى |
| نام پدر | محمد |
| ولادت | 808ق |
| محل تولد | قاهره، مصر |
| محل زندگی | قاهره |
| رحلت | 874ق |
| مدفن | رأس ثغرة حامد(حجاز) |
| منصب | امامت مدرسه کاملیه، سرپرستى و نظارت بر موقوفات آرامگاه شافعى |
| اطلاعات علمی | |
| اساتید | برماوی، بارنباری، شرف سبکى، ولى‌الدین عراقى، واسطى، ابن جزری، ابوالفتح مراغى، تقى بن فهد، تقى قلقشندی |
| برخی آثار | بُغیة الرّاوی في ترجمة الإمام النواوي، شرح الورقات |
ابن اِمام الْکامِلیه، کمال‌الدین محمد بن محمد بن عبدالرحمان شافعى (808 -874ق/1405- 1469م)، فقیه، ادیب، محدث و مفسر مصری.
ولادت و تحصیلات
محمد در قاهره متولد شد. مقدمات علوم، نحو، حساب، منطق و اصول فقه را در همان‌جا فراگرفت و پس از آن، فقه را نزد فقیهانى چون، برماوی، بارنباری و شرف سبکى آموخت. از برخى محدثان بنام آن روزگار، از جمله، ولى‌الدین عراقى، واسطى، ابن جزری، و نیز از ابوالفتح مراغى و تقى بن فهد در مکه، و تقى قلقشندی در بیت المقدس و نیز از دیگران در مدینه، حدیث شنید و «صحاح سته» را فراگرفت و خود در حدیث توانا شد، چنان‌که بسیاری از طالبان علم آن روزگار، حدیث را نزد او آموختند.
محل اقامت، منصب
او، پدر، نیا و نیای پدرش امامت مدرسه کاملیه را در مصر به عهده داشته‌اند.
وی که در قاهره اقامت داشت، پس از زین‌العابدین مناوی سرپرستى و نظارت بر موقوفات آرامگاه شافعى را به عهده گرفت و هم در روزگار او این بنا بازسازی شد. از او برای تدریس در بیت المقدس دعوت شد، اما نپذیرفت. نیز سلطان خُشقدم، کرسى قضای شافعیان را به او پیشنهاد کرد، ولى او تن زد.
سفرها، مدفن
بارها برای انجام مراسم حج به مکه و نیز به قصد زیارت آرامگاه حضرت ابراهیم و قدس به بیت‌المقدس سفر کرد. در اواخر زندگى، نیز سفری به حجاز کرد و در همین سفر درگذشت و او را در «رأس ثغرة حامد» به خاک سپردند.
آثار
ابن امام الکاملیه در نحو، فقه و حدیث آثاری دارد.
دو کتاب از او در دست است که عبارتند از «بُغیة الرّاوی في ترجمة الإمام النواوي»، نسخ خطى آن در جاهای مختلف از جمله در ترکیه موجود است؛ «شرح الورقات» (در فقه)، نسخه‌های خطى آن در برخى جاها از جمله در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران هست. آثار دیگری نیز به او منسوب است که از آنها اطلاعى در دست نیست[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: یوسفى اشکوری، حسن، ج3، ص37-38
منابع مقاله
یوسفى اشکوری، حسن، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374.