دعاهای شفابخش: تفاوت میان نسخه‌ها
({{کاربردهای دیگر| دعا (ابهام زدایی)}}) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'دعا (ابهام زدایی)' به 'دعا (ابهام‌زدایی)') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر| دعا ( | {{کاربردهای دیگر| دعا (ابهام‌زدایی)}} | ||
'''دعاهای شفابخش''' اثر [[بروجردی، علی‌محمد|علی‌محمد بروجردی]] (متولد 1359ش)، کتابی است در ذکر و تقسیم‌بندی ادعیه مختلف در درمان بیماری‌های جسمی و روحی. در این اثر متن ادعیه به همراه ترجمه فارسی آنها ارائه شده است. | '''دعاهای شفابخش''' اثر [[بروجردی، علی‌محمد|علی‌محمد بروجردی]] (متولد 1359ش)، کتابی است در ذکر و تقسیم‌بندی ادعیه مختلف در درمان بیماری‌های جسمی و روحی. در این اثر متن ادعیه به همراه ترجمه فارسی آنها ارائه شده است. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۱
| دعاهای شفابخش | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | بروجردی، علی‌محمد (نویسنده) |
| سال نشر | 1392ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-600-94093-0-3 |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دعاهای شفابخش اثر علی‌محمد بروجردی (متولد 1359ش)، کتابی است در ذکر و تقسیم‌بندی ادعیه مختلف در درمان بیماری‌های جسمی و روحی. در این اثر متن ادعیه به همراه ترجمه فارسی آنها ارائه شده است.
نویسنده در مقدمه کتاب، خود را به داروخانه‌ای مزین به نسخه‌های شفابخش و جرعه‌های جان‌بخشی تشبیه کرده است که از دلسوزترین و داناترین اطبای دایره هستی صادر شده است؛ با این توضیح که دعاهای وارده، همچون دارویی است که می‌بایست با توجه به سایر عوامل و در کنار تلاش و کوشش برای بهبودی، عمل به نسخه طبیب و خلاصه طی کردن همه مراحت تأمین سلامت به‌کار بسته شود و طبعاً این معنا مخفی نیست که ارتقای شاخص‌های سلامت جسمی و روحی، منحصر است در عمل به دستورات متعالی مکتب نجات‌بخش اهل‌بیت(ع)، با این زاویه دید که رهیافت دعا و سلوک در مسیر مناجات، پیگیری آثار همه علوم و فنون و به‌کار بستن آنها، مستلزم توجه به این حقیقت است که مؤثر حقیقی و شافی قطعی، اوست[۱].
کتاب با مقدمه‌ای از مؤلف آغاز و ادعیه، در چهار فصل، تقسیم‌بندی شده است. در مقدمه، به برخی از شاخص‌ها و شاکله‌های مندرج در موضوع مباحث معارفی و دعاپژوهشی، اشاره شده است، از جمله آنکه با دقت در موارد استعمال لفظ دعا در ادعیه و آیات و احادیث و در مفردات و خانواده معنایی این لغت، درمی‌یابیم که مطلق و صرف مکالمه، مخاطبه و توجه همراه با خواندن ذات ربوبی، دربرگیرنده زوایای کلمه دعا بوده و بر طبق صریح قرآن و تصریح اخبار و احادیث، اجابت بعد از دعا امری است قطعی است و اجابت، تنها مقرون و مشروط به دو شرط است: تحقق اصل دعا و خواندن پروردگار جهت جلب فیض و اخلاص در دعا، به این معنا که فقط حق را بخواند و او را بخواهد[۲].
فصل نخست کتاب، در دو قسمت دعاهای شفا و شفا با تربت امام حسین(ع)، به ادعیه تسکین دردهای جسمانی اختصاص یافته است[۳]. در فصل دوم، ادعیه‌ای که در شفای مواضع خاصی از بدن وارده شده ذکر گردیده است[۴] و در فصل سوم، به دعا برای درمان بیمار‌های روحی، مانند وسواس قلبی، فراموشی و... اشاره شده است[۵]. فصل آخر نیز به اموری همچون شفا با آیات قرآن، نماز شفا و ادعیه عیادت، اختصاص یافته است.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.