تفسیر سوره حمد: تفاوت میان نسخه‌ها
({{کاربردهای دیگر| تفسیر سوره حمد (ابهام زدایی)}}) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'تفسیر سوره حمد (ابهام زدایی)' به 'تفسیر سوره حمد (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر| تفسیر سوره حمد ( | {{کاربردهای دیگر| تفسیر سوره حمد (ابهام‌زدایی)}} | ||
'''تفسير سوره حمد'''، به زبان فارسى، مجموعه‌اى از آثار گفتارى و نوشتارى [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمينى]](رض) و موضوعش تفسير اخلاقى و عرفانى سوره مبارکه فاتحه است كه در زمان‌ها و مكان‌هاى گوناگون پديد آمده است. | '''تفسير سوره حمد'''، به زبان فارسى، مجموعه‌اى از آثار گفتارى و نوشتارى [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمينى]](رض) و موضوعش تفسير اخلاقى و عرفانى سوره مبارکه فاتحه است كه در زمان‌ها و مكان‌هاى گوناگون پديد آمده است. | ||
| خط ۷۶: | خط ۷۶: | ||
جلسه سوم: دور كردن مردم از كتب أدعيه أهل بيت(ع)، جهالت است؛ همان‌طور كه كسروىِ خبيث چون تأثير دعا را در نفوس نمى‌فهميد، روزِ آتش‌سوزى داشت و كتاب‌هاى عرفانى و أدعيه را آتش مى‌زد! .<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/13790/2/152 همان، ص152]</ref>؛ | جلسه سوم: دور كردن مردم از كتب أدعيه أهل بيت(ع)، جهالت است؛ همان‌طور كه كسروىِ خبيث چون تأثير دعا را در نفوس نمى‌فهميد، روزِ آتش‌سوزى داشت و كتاب‌هاى عرفانى و أدعيه را آتش مى‌زد! .<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/13790/2/152 همان، ص152]</ref>؛ | ||
جلسه چهارم: فاعليت حق از باب عليت نيست. بهترين تعبير، همان است كه در قرآن آمده؛ يعنى ظهور: '''«هو الأول و الآخر و الظاهر و الباطن»''' .<ref>[[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/304/1/537|سوره حديد، آيه 3]]</ref>؛ و تجلى: '''«فلما تجلى ربه للجبل جعله دكاً...»'''، .<ref>[[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/304/1/167|سوره أعراف، آيه 143]]</ref>؛ پس بر خلاف آنچه اديبان مى‌گويند، باى بسم الله، باى سببيت نيست؛ مگر آنكه سببيت را شامل تجلى و ظهور هم بدانيم .<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/13790/2/156 تفسير سوره حمد، ص156-157]</ref>؛ | جلسه چهارم: فاعليت حق از باب عليت نيست. بهترين تعبير، همان است كه در قرآن آمده؛ يعنى ظهور:'''«هو الأول و الآخر و الظاهر و الباطن»''' .<ref>[[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/304/1/537|سوره حديد، آيه 3]]</ref>؛ و تجلى:'''«فلما تجلى ربه للجبل جعله دكاً...»'''، .<ref>[[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/304/1/167|سوره أعراف، آيه 143]]</ref>؛ پس بر خلاف آنچه اديبان مى‌گويند، باى بسم الله، باى سببيت نيست؛ مگر آنكه سببيت را شامل تجلى و ظهور هم بدانيم .<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/13790/2/156 تفسير سوره حمد، ص156-157]</ref>؛ | ||
جلسه پنجم: گاهى اختلاف فقيهان، حكيمان و عارفان به جهت آن است كه با زبان و اصطلاحِ يك‌ديگر آشنا نيستند، در حالى كه مقصودشان يكى است، .<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/13790/2/175 همان، ص175-176]</ref>؛ ولى برخى از أفراد، مطالب عرفانى را إنكار مى‌كنند، چون درس نخوانده و قدرت درك انديشه‌هاى ژرف را ندارند. كسروى، تاريخ‌نويس بود و اطلاعات تاريخى و قلمش بد نبود، ولى جاهل بود و گرفتار غرور شد و از حد خودش تجاوز كرد، پس كارش به آنجا رسيد كه إدعاى پيامبرى كرد! قرآن را قبول داشت، لكن أدعيه را كنار گذاشت! منزلت پيامبرى را تا اندازه خودش پايين آورده بود! به آن مقام بالا نمى‌توانست برسد، آن را پايين آورده بود! در حالى كه قرآن و عترت و أدعيه با هم هستند و جدايى ندارند؛ هرگز نبايد مردم را از اين بركات الهى دور كرد | جلسه پنجم: گاهى اختلاف فقيهان، حكيمان و عارفان به جهت آن است كه با زبان و اصطلاحِ يك‌ديگر آشنا نيستند، در حالى كه مقصودشان يكى است، .<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/13790/2/175 همان، ص175-176]</ref>؛ ولى برخى از أفراد، مطالب عرفانى را إنكار مى‌كنند، چون درس نخوانده و قدرت درك انديشه‌هاى ژرف را ندارند. كسروى، تاريخ‌نويس بود و اطلاعات تاريخى و قلمش بد نبود، ولى جاهل بود و گرفتار غرور شد و از حد خودش تجاوز كرد، پس كارش به آنجا رسيد كه إدعاى پيامبرى كرد! قرآن را قبول داشت، لكن أدعيه را كنار گذاشت! منزلت پيامبرى را تا اندازه خودش پايين آورده بود! به آن مقام بالا نمى‌توانست برسد، آن را پايين آورده بود! در حالى كه قرآن و عترت و أدعيه با هم هستند و جدايى ندارند؛ هرگز نبايد مردم را از اين بركات الهى دور كرد | ||
| خط ۱۰۸: | خط ۱۰۸: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[شرح و تحلیل عرفانی تفسیر سوره حمد امام خمینی(س)]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۰۷
| تفسیر سوره حمد | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره) (محقق) موسوی خمینی، سید روح‌الله (نویسنده) |
| ناشر | مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره) |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1392 ش |
| چاپ | 13 |
| موضوع | تفاسیر (سوره فاتحه) تفاسیر شیعه - قرن ۱۴ |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 102/12 /خ8ت7 1300 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تفسير سوره حمد، به زبان فارسى، مجموعه‌اى از آثار گفتارى و نوشتارى امام خمينى(رض) و موضوعش تفسير اخلاقى و عرفانى سوره مبارکه فاتحه است كه در زمان‌ها و مكان‌هاى گوناگون پديد آمده است.
ساختار
كتاب، از چهار بخش تشكيل شده است:
- تفسير سوره حمد از كتاب «سرّ الصلاة»: اين بخش، بسيار مختصر (ده صفحه) است. نگارش«سرّ الصلاة»، در 19 خرداد 1318ش، پايان يافته است .[۱]؛
- تفسير سوره حمد از كتاب «آداب الصلاة»: اين بخش، شامل بيش از هفتاد صفحه مى‌شود. تأليف «آداب الصلاة»، در 30 فروردين سال 1321ش، به پايان رسيده است .[۲]؛
- دروس تفسير سوره حمد: اين درس‌ها متن گفتارهاى امام خمينى است كه در پى درخواست‌هاى مكرر مردم حقيقت‌جوى ايران، به‌صورت پنج جلسه سخنرانى در سال 1358ش، از تلويزيون پخش شد، ولى با كمال تأسف به سبب بيمارى ايشان و هم‌چنين مخالفت برخى از جاهلان و ساده‌لوحان مقدس‌نما إدامه نيافت .[۳]؛
اين درس‌ها، مشتمل بر بيش از صد صفحه است.
- إشارات تفسيرى درباره سوره حمد از ساير آثار حضرت امام(س): در اين بخش، نكته‌هايى از «صحيفه نور»، «شرح چهل حديث»، «شرح دعاى سحر»، «شرح حديث جنود عقل و جهل» و «طلب و إراده» گردآورى شده و 60 صفحه است.
«صحيفه نور»، در زمان و مكان‌هاى گوناگون، «شرح چهل حديث»، در چهارم محرم 1358ق.[۴]؛ «شرح دعاى سحر»، در 1347ق .[۵]؛ «شرح حديث جنود عقل و جهل»، در دوم رمضان 1363ق، در محلات .[۶]و «طلب و إراده»، در 25 رمضان 1371ق، در همدان .[۷]به انجام رسيده است.
برخى از مطالب اين بخش، از آثار مكتوب امام به زبان عربى انتخاب شده و براى رعايت امانت، اصل عربى با حروف تيره و ترجمه آن با حروف معمولى آمده و ترجمه فارسى اين موارد را مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)(ره) انجام داده است .[۸]
گزارش محتوا
گزارش تفصيلى يكايك مطالب كتاب، نيازمند مجالى وسيع‌تر است و لذا در اينجا گزيده‌اى از مهم‌ترين نكته‌هاى هر بخش، به ترتيب مورد بحث، به‌صورت اجمالى گزارش مى‌شود:
بخش يك:
نكته اول: اهل معرفت، بسم الله هر سوره را متعلق به خود آن سوره مى‌دانند و لذا معناى بسم الله هر سوره، غير از سوره ديگر است و بلكه بسم الله هر گوينده‌اى در هر قول و فعلى با بسم الله ديگرش فرق دارد .[۹]؛
نكته دوم: اسم الله به حسب اصل تحقق، مقدم بر مظاهر و مقوم و قيوم آنهاست و از اين لحاظ، در سوره‌هاى قرآن، اسمى جامع‌تر و محيطتر از بسم الله در سوره مبارکه حمد نيست .[۱۰]؛
نكته سوم: با ظهور اسم الله كه مقام مشيت مطلقه و اسم أعظم إلهى است، حمد مطلق و مقام ربوبيت براى او ثابت است. ربوبيت إلهى با رحمانيت و رحيميت آشكار مى‌گردد و به مواد مستعد فيض مى‌دهد .[۱۱]؛
نكته چهارم: براى رسيدن به مقام قرب، بايد از خود و إنيت و انانيت گذشت و فقط خدا را عبادت كرد .[۱۲]؛
نكته پنجم: نماز، وسيله عروج مؤمن و مظهر معراج نبوت است .[۱۳]
بخش دوم:
نكته اول: اسم، در بسم الله عبارت از نفسِ تجلى فعلى است كه همه دار تحقق به‌وسيله آن، متحقق است. سالك إلى الله بايد به قلب خود در وقت «تسميه» بفهماند كه تمام موجودات ظاهر و باطن و همه عوالِم غيب و شهادت، در تحت تربيت أسماء الله هستند، بلكه به ظهور أسماء الله ظاهرند و جميع حركات و سكنات او و تمام عالَم، به قيوميت اسم الله الأعظم است، پس حمد و عبادت او نيز همه به قيوميت اسم الله است .[۱۴]؛
نكته دوم: اگر كسى لطايف و حقايق جمله شريف «الحمد لله» را به‌درستى درك كرده و حق تعالى را با آن ستايش كند، حق حمد را به‌قدرى كه در طاقت انسان است، به‌جا آورده است، زيرا «الحمد لله»، جامع توحيد نيز هست؛ چنان‌كه رسول‌الله(ص)، فرمود: «لا إله إلا الله» نصف ميزان است و «الحمد لله» پُر كند ميزان را .[۱۵]؛
نكته سوم: عالم محقِّق وعارف مدقِّق بايد به ظاهر و باطن هر دو قيام كند و به ادب‌هاى صورى و معنوى متأدب گردد؛ همان‌طور كه ظاهر را به نور قرآن منور مى‌كند، باطن را نيز به أنوار معارف و توحيد و تجريد آن نورانى سازد .[۱۶]
بخش سوم:
دروس تفسير سوره حمد:
جلسه اول: تفسير به رأى ممنوع است و ميدان، چنان باز نيست كه هر كسى هر چه به نظرش رسيد، به قرآن نسبت بدهد. من هم به‌صورت احتمال مطالبى مى‌گويم و مقصودم تفسير جزمى نيست .[۱۷]؛
جلسه دوم: «الحمد لله»؛ يعنى تمام أقسام حمد و تمام حيثيت حمد از خداست. اگر انسان باورش بيايد كه همه حمدها مال اوست، تمام شرك‌ها از قلب انسان مى‌رود. همه پيامبران إلهى براى اين آمده‌اند كه انسان را از چاه عميق نفسانيت خارج كنند و جلوه حق را به او نشان دهند .[۱۸]؛
جلسه سوم: دور كردن مردم از كتب أدعيه أهل بيت(ع)، جهالت است؛ همان‌طور كه كسروىِ خبيث چون تأثير دعا را در نفوس نمى‌فهميد، روزِ آتش‌سوزى داشت و كتاب‌هاى عرفانى و أدعيه را آتش مى‌زد! .[۱۹]؛
جلسه چهارم: فاعليت حق از باب عليت نيست. بهترين تعبير، همان است كه در قرآن آمده؛ يعنى ظهور:«هو الأول و الآخر و الظاهر و الباطن» .[۲۰]؛ و تجلى:«فلما تجلى ربه للجبل جعله دكاً...»، .[۲۱]؛ پس بر خلاف آنچه اديبان مى‌گويند، باى بسم الله، باى سببيت نيست؛ مگر آنكه سببيت را شامل تجلى و ظهور هم بدانيم .[۲۲]؛
جلسه پنجم: گاهى اختلاف فقيهان، حكيمان و عارفان به جهت آن است كه با زبان و اصطلاحِ يك‌ديگر آشنا نيستند، در حالى كه مقصودشان يكى است، .[۲۳]؛ ولى برخى از أفراد، مطالب عرفانى را إنكار مى‌كنند، چون درس نخوانده و قدرت درك انديشه‌هاى ژرف را ندارند. كسروى، تاريخ‌نويس بود و اطلاعات تاريخى و قلمش بد نبود، ولى جاهل بود و گرفتار غرور شد و از حد خودش تجاوز كرد، پس كارش به آنجا رسيد كه إدعاى پيامبرى كرد! قرآن را قبول داشت، لكن أدعيه را كنار گذاشت! منزلت پيامبرى را تا اندازه خودش پايين آورده بود! به آن مقام بالا نمى‌توانست برسد، آن را پايين آورده بود! در حالى كه قرآن و عترت و أدعيه با هم هستند و جدايى ندارند؛ هرگز نبايد مردم را از اين بركات الهى دور كرد .[۲۴]
بخش چهارم:
نكته اول: همه معارف، در سوره حمد وجود دارد، ولى بايد شخص نكته‌سنجى باشد تا در آن تأمل كند و دريابد. اگر همين سوره حمد فهميده شود، تمام مشكلات حل مى‌شود. ما كه از قدرت‌ها مى‌ترسيم براى آن است كه خيال مى‌كنيم آنها قدرتى دارند. اگر انسان بداند كه همه چيز از خداست و هر قدرتى از اوست، ديگر از هيچ قدرتى نمى‌ترسد .[۲۵]؛
نكته دوم: سالك إلى الله اگر متوجه عالَم وحدت شود، جميع أفعال و موجودات را ظهور مشيت مطلقه و فانى در آن مى‌بيند و بسم الله را در جميع سوره‌ها و در همه أعمال، به يك معنا مى‌داند و اگر متوجه عالَم كثرت گردد، براى هر بسم الله در اول هر سوره و در آغاز هر عملى، معنايى جداگانه مشاهده مى‌كند .[۲۶]؛
نكته سوم: مجاهده كن كه دل را به خدا بسپارى و جز او را مؤثر ندانى. نماز، سرشار از توحيد و معارف إلهى است و همه مسلمانان متعبدهر شبانه روز چند بار نماز مى‌خوانند و«إياك نعبدو إياك نستعين» مى‌گويند و إعانت و إستعانت را مخصوص خدا مى‌شمارند، ولى جز مؤمنان واقعى، ديگران از هر كسى إستمداد مى‌كنند و إستعانت مى‌جويند و در برابر هر قدرت‌مندى سر خم مى‌كنند و از قدرت حق غافلند. البته از فعاليت هرگز دست نكش و لكن همه چيز را از خدا بدان و هيچ‌كس را مستقل نشمار! .[۲۷]
پانویس
- ↑ سرّ الصلاة، ج 2، ص117
- ↑ آداب الصلاة، ص381
- ↑ تفسير سوره حمد، مقدمه ناشر، صفحه هیجده
- ↑ شرح چهل حديث، ص661
- ↑ شرح دعاء السحر، ص154
- ↑ شرح حديث جنود عقل و جهل، ص429
- ↑ الطلب و الإرادة، ص89
- ↑ تفسير سوره حمد، مقدمه ناشر، ص4
- ↑ تفسير سوره حمد، ص3
- ↑ همان، ص4
- ↑ همان، ص5
- ↑ همان، ص6 - 8
- ↑ همان، ص8
- ↑ همان، ص17 - 20
- ↑ همان، ص31 - 35
- ↑ همان، ص76
- ↑ همان، ص96
- ↑ همان، ص112-113
- ↑ همان، ص152
- ↑ [حديد، آيه 3]
- ↑ [أعراف، آيه 143]
- ↑ تفسير سوره حمد، ص156-157
- ↑ همان، ص175-176
- ↑ همان، ص192 - 193
- ↑ صحيفه امام، ج 19، ص354 - 355 و تفسير سوره حمد، ص200 - 201
- ↑ تفسير سوره حمد، ص208 - 209
- ↑ همان، ص232 - 233
منابع مقاله
- امام خمينى، «صحيفه امام»، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)؛
- امام خمينى، «شرح چهل حديث»، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)؛
- امام خمينى، «شرح دعاء السحر»، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)؛
- امام خمينى، «شرح حديث جنود عقل و جهل»، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، 1377ش؛
- امام خمينى، «الطلب و الإرادة»، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، طبع اول، 1421ق؛
- امام خمينى، «تفسير سوره حمد»، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، چاپ هفتم، 1381ش؛
- امام خمينى، «سرّ الصلاة»، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، چاپ ششم، 1378ش.