رشد (صفایی حائری): تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (Hbaghizadeh صفحهٔ رشد(صفایی حائری، علی) را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به رشد (صفایی حائری) منتقل کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
}} | }} | ||
'''رشد'''، اثر علی صفایی حائری (عین - صاد) (1330-1378ش)، حاوی نگاهی است نو در برخورد با قرآن و دیداری تازه با سوره عصر دارد. | '''رشد'''، اثر [[صفایی حائری، علی|علی صفایی حائری (عین - صاد)]] (1330-1378ش)، حاوی نگاهی است نو در برخورد با قرآن و دیداری تازه با سوره عصر دارد. | ||
نویسنده در این کتاب، با انتقاد از پاسخهای ازپیشآماده برای سؤالات بنیادی همچون علت آفرینش انسان با استفاده از کلمات بستهبندی شدهای، مانند «خسر»، «رشد» و «تکامل»، به ضرورت تشنه ساختن سؤالکننده برای فهم حقیقت اشاره میکند. وی عقیده دارد که هدف از خلقت انسان، نه تکامل، بلکه رشد است و رشد را رهبری استعدادهای تکاملیافته انسان تعریف میکند. از نظر وی، رشد، زیاد شدن انسانی است که به استعدادهای تکامل یافتهاش جهت میدهد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص19- 26</ref>. | نویسنده در این کتاب، با انتقاد از پاسخهای ازپیشآماده برای سؤالات بنیادی همچون علت آفرینش انسان با استفاده از کلمات بستهبندی شدهای، مانند «خسر»، «رشد» و «تکامل»، به ضرورت تشنه ساختن سؤالکننده برای فهم حقیقت اشاره میکند. وی عقیده دارد که هدف از خلقت انسان، نه تکامل، بلکه رشد است و رشد را رهبری استعدادهای تکاملیافته انسان تعریف میکند. از نظر وی، رشد، زیاد شدن انسانی است که به استعدادهای تکامل یافتهاش جهت میدهد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص19- 26</ref>. | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
==وابستهها== | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[رشد]] | |||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده:تفسیر]] | [[رده:تفسیر]] | ||
[[رده:تفاسیر سور و آیات]] | [[رده:تفاسیر سور و آیات]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 اسفند 1401]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1401 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1401 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1401 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1401 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۲۳
رشد، اثر علی صفایی حائری (عین - صاد) (1330-1378ش)، حاوی نگاهی است نو در برخورد با قرآن و دیداری تازه با سوره عصر دارد.
| رشد(صفایی حائری، علی) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | صفایی حائری، علی (نويسنده) |
| عنوانهای دیگر | رشد (تفسیر سورهی والعصر) |
| ناشر | ليلة القدر |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1391ش |
| چاپ | 15 |
| شابک | 978-964-93098-5-9 |
| موضوع | انسان - تکامل - جنبههای قرآنی - تفاسیر (سوره عصر) - تفاسیر شیعه - قرن 14 |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 1391 5ر7ص 102/973 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
نویسنده در این کتاب، با انتقاد از پاسخهای ازپیشآماده برای سؤالات بنیادی همچون علت آفرینش انسان با استفاده از کلمات بستهبندی شدهای، مانند «خسر»، «رشد» و «تکامل»، به ضرورت تشنه ساختن سؤالکننده برای فهم حقیقت اشاره میکند. وی عقیده دارد که هدف از خلقت انسان، نه تکامل، بلکه رشد است و رشد را رهبری استعدادهای تکاملیافته انسان تعریف میکند. از نظر وی، رشد، زیاد شدن انسانی است که به استعدادهای تکامل یافتهاش جهت میدهد[۱].
در این کتاب از میان عوامل متعدد مؤثر در رشد، تنها به دو عامل ایمان و مؤمن اشاره شده و به بقیه موارد در کتاب صراط پرداخته شده است[۲].
نویسنده در پاسخ به پرسش مهم دیگری مبنی بر اینکه چرا رشد کنیم؟ میگوید: چون استعدادش را داریم و چون نیازش را داریم، وگرنه گرفتار بحران احتکار و تراکم استعداد خواهیم شد[۳]. در ادامه استاد به بیان عناوینی در رابطه با عوامل رشد میپردازند که بهصورت خلاصه عبارتند از:
- سرمایهها: انسانها گرچه در سرمایهها با هم تفاوت دارند، اما در جهتدادن به اینها و رهبریاشان همه با هم برابرند[۴].
- نیازها: ما از عظمت استعدادهای انسان، ادامه او را مییابیم و چون انسان بینهایت سرمایه دارد، پس بینهایت ادامه خواهد داشت[۵].
- بازارها و خریدها: باید در این وقت کم به تجارتی دست زد که بینهایت سود بیاورد و به دنبال خریداری رفت که پولش نقد باشد و بازگردان داشته باشد. یک بازار، بازار پایین است با خریدارهایی به نام دل و هوسهایش و یک بازار هم بازار دیگری است با خریداری به نام الله[۶].
- خسارتها: انسان در تمام دورهها خسارت داده؛ چون بیش از آنچه به دست آورده، از دست داده است. معلومات و محفوظات و ثروت او زیاد شده، اما خودش از دست رفته است[۷].
در آخر بهعنوان جمعبندی به سوره عصر اشاره شده که در آن دو نقش ایمان و مؤمن بهصراحت بیان شده است[۸].
پانویس
منابع مقاله
متن کتاب.