داعی‌الاسلام، سید محمدعلی: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (added Category:استادان دانشگاه using HotCat) |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
| اساتید = | | اساتید = {{فهرست جعبه عمودی | [[محمد کاشانی]] | [[جهان‌گیرخان قشقایی]]}} | ||
| مشایخ = | | مشایخ = | ||
| معاصرین = | | معاصرین = | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
| علایق پژوهشی = | | علایق پژوهشی = | ||
| سبک نوشتاری = | | سبک نوشتاری = | ||
| آثار = | | آثار = [[فرهنگ نظام: فارسی به فارسی، با ریشه‌شناسی و تلفظ واژه‌ها به خط اوستایی]] | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
| امضا = | | امضا = | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
وی در پنج‌سالگی در آمل به مکتب رفت و بعد از فراگیری علوم مقدماتی به تهران عزیمت کرد. | وی در پنج‌سالگی در آمل به مکتب رفت و بعد از فراگیری علوم مقدماتی به تهران عزیمت کرد. | ||
ابتدا در مدرسه قاجار و بعد در مدرسه سپهسالار حجره گرفت. در سال ۱۳۱۶ق، برای بهره‌مندی از محضر محمد کاشانی و جهان‌گیرخان قشقایی به اصفهان رفت و در مدرسه صدر بازار سکنی گزید. | ابتدا در مدرسه قاجار و بعد در مدرسه سپهسالار حجره گرفت. در سال ۱۳۱۶ق، برای بهره‌مندی از محضر [[محمد کاشانی]] و [[قشقایی، جهانگیر|جهان‌گیرخان قشقایی]] به اصفهان رفت و در مدرسه صدر بازار سکنی گزید. | ||
او نزد شیخ محمدتقی معروف به [[محمدتقی آقانجفی اصفهانی]]، فقیه نامدار حوزه علمیه اصفهان، سطوح عالی فقه و اصول را فراگرفت<ref>ر.ک: سرلک، رضا، ج17، ص3</ref>. | |||
چندی بعد با میرزا سلیمان خان رکن‌الملک (نایب الحکومه اصفهان) آشنا شده و به‌وسیله او در حوزه علمیه راه یافت و به خواهش آنان در محلّه جلفا دعوت‌خانه‌ای جهت ارشاد و هدایت مسیحیان و جوابگویی از مبلغین آنها درست کرد و مذاکرات خود را با آنها تحت عنوان «مجلّة الإسلام» منتشر ساخت که مورد توجه تمام مسلمین واقع شده، از طرف مظفّرالدّین شاه لقب «داعی‌الاسلام» یافت. در این مدّت زبان‌های عبری و انگلیسی را نیز فراگرفت. در سال 1324ق به مکّه و از آنجا به هندوستان رفت و دو سال در بمبئی ساکن شد و مجلّه «دعوة الإسلام» را در آنجا منتشر ساخت. چون مقام علمی او مورد توجه قرار گرفت، او را به‌عنوان استاد دانشگاه دکن انتخاب کردند. در هند زبان‌های پهلوی و اوستا و سانسکریت را نیز فراگرفت<ref>ر.ک: مهدوی، سید مصلح‌اا‌‌لدین، ج4، ص764</ref>. | چندی بعد با میرزا سلیمان خان رکن‌الملک (نایب الحکومه اصفهان) آشنا شده و به‌وسیله او در حوزه علمیه راه یافت و به خواهش آنان در محلّه جلفا دعوت‌خانه‌ای جهت ارشاد و هدایت مسیحیان و جوابگویی از مبلغین آنها درست کرد و مذاکرات خود را با آنها تحت عنوان «مجلّة الإسلام» منتشر ساخت که مورد توجه تمام مسلمین واقع شده، از طرف مظفّرالدّین شاه لقب «داعی‌الاسلام» یافت. در این مدّت زبان‌های عبری و انگلیسی را نیز فراگرفت. در سال 1324ق به مکّه و از آنجا به هندوستان رفت و دو سال در بمبئی ساکن شد و مجلّه «دعوة الإسلام» را در آنجا منتشر ساخت. چون مقام علمی او مورد توجه قرار گرفت، او را به‌عنوان استاد دانشگاه دکن انتخاب کردند. در هند زبان‌های پهلوی و اوستا و سانسکریت را نیز فراگرفت<ref>ر.ک: مهدوی، سید مصلح‌اا‌‌لدین، ج4، ص764</ref>. | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۲: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# مهدوی، سید مصلح‌ا‌‌لدین، «اعلام اصفهان»، ج4، سازمان فرهنگی - تفریحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۱. | # مهدوی، سید مصلح‌ا‌‌لدین، «اعلام اصفهان»، ج4، سازمان فرهنگی - تفریحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۱. | ||
# | # [https://rch.ac.ir/article/Details/9012 سرلک، رضا، «دانشنامه جهان اسلام»، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، ج17، تهران، بنیاد دائرةالمعارف اسلامی، چاپ دوم، ۱۳۷۸] | ||
https://rch.ac.ir/article/Details/9012 | # [https://www.cgie.org.ir/fa/article/245427/%D8%AF%D8%A7%D8%B9%DB%8C%E2%80%8C%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85 اسماعیل‌نسب، عبدالحسین، «دائرةالمعارف بزرگ اسلامی»، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، ج23، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۸] | ||
https://www.cgie.org.ir/fa/article/245427/%D8%AF%D8%A7%D8%B9%DB%8C%E2%80%8C%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85 | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[ | [[فرهنگ نظام: فارسی به فارسی، با ریشه‌شناسی و تلفظ واژه‌ها به خط اوستایی]] | ||
[[وندیداد: حصه سوم کتاب اوستا]] | |||
[[شعر و شاعری عرفی]] | [[شعر و شاعری عرفی]] | ||
| خط ۸۵: | خط ۸۷: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1401]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1401 توسط حسن باقی زاده]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1401 توسط حسن باقی زاده]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1401 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1401 توسط محسن عزیزی]] | ||
[[رده:ادیبان]] | |||
[[رده:واژه‌‌شناسان]] | |||
[[رده:استادان دانشگاه]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۳۳
| داعی‌الاسلام، محمدعلی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | سید محمدعلی داعی‌الاسلام |
| نام پدر | سید فضل‌الله حسنی |
| ولادت | 1295ق برابر با 1254ش |
| محل تولد | روستای نیاک از توابع شهرستان آمل در بخش لاریجان استان مازندران، ایران |
| محل زندگی | آمل، تهران، اصفهان، بمبئی، حیدرآباد (دکن) |
| رحلت | ۲۶ آبان ۱۳۳۰ش |
| طول عمر | ۷۵ سال |
| اطلاعات علمی | |
| اساتید | |
| برخی آثار | فرهنگ نظام: فارسی به فارسی، با ریشه‌شناسی و تلفظ واژه‌ها به خط اوستایی |
سید محمدعلی داعی‌الاسلام (۱۲۵۴-۱۳۳۰ش)، نویسنده، مترجم، ادیب، شاعر، لغت‌شناس، روزنامه‌نگار و مبلغ مذهبی.
ولادت
سید محمدعلی داعی‌الاسلام، فرزند سید فضل‌الله حسنی، در سال 1295ق برابر با 1254ش در روستای نیاک از توابع شهرستان آمل در بخش لاریجان استان مازندران متولد شد.
تحصیلات
وی در پنج‌سالگی در آمل به مکتب رفت و بعد از فراگیری علوم مقدماتی به تهران عزیمت کرد.
ابتدا در مدرسه قاجار و بعد در مدرسه سپهسالار حجره گرفت. در سال ۱۳۱۶ق، برای بهره‌مندی از محضر محمد کاشانی و جهان‌گیرخان قشقایی به اصفهان رفت و در مدرسه صدر بازار سکنی گزید.
او نزد شیخ محمدتقی معروف به محمدتقی آقانجفی اصفهانی، فقیه نامدار حوزه علمیه اصفهان، سطوح عالی فقه و اصول را فراگرفت[۱].
چندی بعد با میرزا سلیمان خان رکن‌الملک (نایب الحکومه اصفهان) آشنا شده و به‌وسیله او در حوزه علمیه راه یافت و به خواهش آنان در محلّه جلفا دعوت‌خانه‌ای جهت ارشاد و هدایت مسیحیان و جوابگویی از مبلغین آنها درست کرد و مذاکرات خود را با آنها تحت عنوان «مجلّة الإسلام» منتشر ساخت که مورد توجه تمام مسلمین واقع شده، از طرف مظفّرالدّین شاه لقب «داعی‌الاسلام» یافت. در این مدّت زبان‌های عبری و انگلیسی را نیز فراگرفت. در سال 1324ق به مکّه و از آنجا به هندوستان رفت و دو سال در بمبئی ساکن شد و مجلّه «دعوة الإسلام» را در آنجا منتشر ساخت. چون مقام علمی او مورد توجه قرار گرفت، او را به‌عنوان استاد دانشگاه دکن انتخاب کردند. در هند زبان‌های پهلوی و اوستا و سانسکریت را نیز فراگرفت[۲].
وفات
او سرانجام در ۲۶ آبان ۱۳۳۰ش در ۷۵ سالگی در حیدرآباد (دکن) درگذشت[۳].
آثار
- فرهنگ نظام؛
- فرهنگ‌نویسی فارسی؛
- شعر و شاعری عرفی؛
- ترجمه «وندیداد» (بخش سوم اوستا)؛
- ترجمه کتاب نادرشاه، اثر م. دیوراند، خاور‌شناس انگلیسی؛ و...[۴].
پانویس
منابع مقاله
- مهدوی، سید مصلح‌ا‌‌لدین، «اعلام اصفهان»، ج4، سازمان فرهنگی - تفریحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۱.
- سرلک، رضا، «دانشنامه جهان اسلام»، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، ج17، تهران، بنیاد دائرةالمعارف اسلامی، چاپ دوم، ۱۳۷۸
- اسماعیل‌نسب، عبدالحسین، «دائرةالمعارف بزرگ اسلامی»، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، ج23، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۸