آل‌ شبیر خاقانی، محمدطاهر: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - ']] ↵' به ' [[')
    برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
    جز (جایگزینی متن - 'آل‌شبیر خاقانی (ابهام زدایی)' به 'آل‌شبیر خاقانی (ابهام‌زدایی)')
     
    (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۳۶: خط ۳۶:
    |}
    |}
    </div>
    </div>
    {{کاربردهای دیگر|آل‌شبیر خاقانی (ابهام زدایی)}}
    {{کاربردهای دیگر|آل‌شبیر خاقانی (ابهام‌زدایی)}}
    '''محمدطاهر آل‌ شبیر خاقانی''' (متوفی 1406ق)، از عالمان و فقهای آل‌خاقان و از شاگردان [[نائینی، محمدحسین|میرزا محمدحسین نائینی]] و [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانی]] و نویسنده کتاب «[[المحاكمات بين الكفاية و الأعلام الثلاثة|المحاكمات بين الكفاية والأعلام الثلاثة]]».
    '''محمدطاهر آل‌ شبیر خاقانی''' (متوفی 1406ق)، از عالمان و فقهای آل‌خاقان و از شاگردان [[نائینی، محمدحسین|میرزا محمدحسین نائینی]] و [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانی]] و نویسنده کتاب «[[المحاكمات بين الكفاية و الأعلام الثلاثة|المحاكمات بين الكفاية والأعلام الثلاثة]]».
    [[شبیری خاقانی، محمد|محمد شبیری خاقانی]] فرزند ایشان است.
    [[شبیری خاقانی، محمد|محمد شبیری خاقانی]] فرزند ایشان است.
    ==ولادت==
    ==ولادت==
    محمدطاهر فرزند شیخ عبدالحمید، در 1328ق، در خرمشهر به دنیا آمد.
    محمدطاهر فرزند شیخ عبدالحمید، در 1328ق، در خرمشهر به دنیا آمد.
    ==تحصیلات==
    ==تحصیلات==
    پس از گذراندن دوره مقدماتی علوم دینی نزد پدرش، در سال 1344 به نجف رفت و دروس عالی فقه و اصول را از استادانی چون [[نائینی، محمدحسین|میرزا محمدحسین نائینی]]، [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضیاءالدین عراقی]]، [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانی]] و [[سید عبدالهادی شیرازی]] فراگرفت و از برخی از آنان اجازه اجتهاد را دریافت کرد. فلسفه و حکمت و عرفان را نیز از استادان بزرگ نجف آموخت.
    پس از گذراندن دوره مقدماتی علوم دینی نزد پدرش، در سال 1344 به نجف رفت و دروس عالی فقه و اصول را از استادانی چون [[نائینی، محمدحسین|میرزا محمدحسین نائینی]]، [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضیاءالدین عراقی]]، [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانی]] و [[سید عبدالهادی شیرازی]] فراگرفت و از برخی از آنان اجازه اجتهاد را دریافت کرد. فلسفه و حکمت و عرفان را نیز از استادان بزرگ نجف آموخت.
    وی از آقا ضیاءالدین عراقی و عبدالمحسن خاقانی اجازه روایت گرفت و سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی از او اجازه روایت داشت.
    وی از آقا ضیاءالدین عراقی و عبدالمحسن خاقانی اجازه روایت گرفت و سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی از او اجازه روایت داشت.
    ==تدریس==
    ==تدریس==
    محمدطاهر خاقانی پس از فوت پدرش، به خرمشهر بازگشت و به تدریس و افتا پرداخت و مقلدانی یافت. وی که در پیروزی انقلاب اسلامی، در خوزستان نقش مهمی داشت، به سبب بروز پاره‌ای وقایع سیاسی، در 1358ش، به قم رفت و در آنجا به تدریس علوم دینی پرداخت.
    محمدطاهر خاقانی پس از فوت پدرش، به خرمشهر بازگشت و به تدریس و افتا پرداخت و مقلدانی یافت. وی که در پیروزی انقلاب اسلامی، در خوزستان نقش مهمی داشت، به سبب بروز پاره‌ای وقایع سیاسی، در 1358ش، به قم رفت و در آنجا به تدریس علوم دینی پرداخت.
    ==وفات==
    ==وفات==
    او در 1364ش، در قم درگذشت و در صحن حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.
    او در 1364ش، در قم درگذشت و در صحن حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.
    ==آثار==
    ==آثار==
    الف)- فقه و اصول:
    الف)- فقه و اصول:
    خط ۶۱: خط ۶۶:
    # المثل النورية في فن الحكمة.
    # المثل النورية في فن الحكمة.
    أنوار الوسائل و شرح خطبة الصديقة الزهراء(س)، از دیگر آثار اوست<ref>ر.ک: کثیری بیدهندی، خدیجه، ج14، ص657-658</ref>.
    أنوار الوسائل و شرح خطبة الصديقة الزهراء(س)، از دیگر آثار اوست<ref>ر.ک: کثیری بیدهندی، خدیجه، ج14، ص657-658</ref>.
    ==پانویس==
    ==پانویس==
    <references />
    <references />
    ==منابع مقاله==
    ==منابع مقاله==
    کثیری بیدهندی، خدیجه، «دانشنامه جهان اسلام»، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، تهران، بنیاد دائرة‌المعارف اسلامی، چاپ اول، 1377ش.
    کثیری بیدهندی، خدیجه، «دانشنامه جهان اسلام»، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، تهران، بنیاد دائرة‌المعارف اسلامی، چاپ اول، 1377ش.
    ==وابسته‌ها==
    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}
    {{وابسته‌ها}}
    [[المحاكمات بين الكفاية و الأعلام الثلاثة]]
    [[المحاكمات بين الكفاية و الأعلام الثلاثة]]
    [[شرح خطبة الصديقة فاطمة الزهراء(س)]]
    [[أنوار الوسائل]]
    [[أنوار الوسائل]]


    [[انوار الوحي في تفسير بعض سور الکتاب المجيد]]


    [[انوار الوحي في تفسير بعض سور الکتاب المجيد]]
    [[‎اوثق العري]]  
    [[‎اوثق العري]]  
    ‎[[تقريرات کتاب طلاق]]  
    ‎[[تقريرات کتاب طلاق]]  
    ‎[[رسالة الهدي]]
    ‎[[رسالة الهدي]]
    ‎[[الکلم الطيب]]
    ‎[[الکلم الطيب]]
    خط ۹۸: خط ۱۱۱:
    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:مهر(1400)]]
    [[رده:مهر(1400)]]
    [[رده:فقیهان شیعه]]
    [[رده:شاگردان آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۲۳

    آل‌ شبیر خاقانی، محمدطاهر
    نام آل‌ شبیر خاقانی، محمدطاهر
    نام‌های دیگر خ‍اق‍ان‍ي‌، م‍ح‍م‍دطاه‍ر

    ش‍ب‍ي‍ر خ‍اق‍ان‍ي‌، م‍ح‍م‍دطاه‍ر

    نام پدر شیخ عبدالحمید
    متولد 1289ش / 1328ق / 1910م
    محل تولد خرمشهر
    رحلت 1364ش
    اساتید میرزا محمدحسین نائینی

    آقا ضیاءالدین عراقی سید ابوالحسن اصفهانی سید عبدالهادی شیرازی

    برخی آثار المحاكمات بين الكفاية و الأعلام الثلاثة

    أنوار الوسائل انوار الوحي في تفسير بعض سور الکتاب المجيد

    کد مؤلف AUTHORCODE00644AUTHORCODE

    محمدطاهر آل‌ شبیر خاقانی (متوفی 1406ق)، از عالمان و فقهای آل‌خاقان و از شاگردان میرزا محمدحسین نائینی و سید ابوالحسن اصفهانی و نویسنده کتاب «المحاكمات بين الكفاية والأعلام الثلاثة». محمد شبیری خاقانی فرزند ایشان است.

    ولادت

    محمدطاهر فرزند شیخ عبدالحمید، در 1328ق، در خرمشهر به دنیا آمد.

    تحصیلات

    پس از گذراندن دوره مقدماتی علوم دینی نزد پدرش، در سال 1344 به نجف رفت و دروس عالی فقه و اصول را از استادانی چون میرزا محمدحسین نائینی، آقا ضیاءالدین عراقی، سید ابوالحسن اصفهانی و سید عبدالهادی شیرازی فراگرفت و از برخی از آنان اجازه اجتهاد را دریافت کرد. فلسفه و حکمت و عرفان را نیز از استادان بزرگ نجف آموخت. وی از آقا ضیاءالدین عراقی و عبدالمحسن خاقانی اجازه روایت گرفت و سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی از او اجازه روایت داشت.

    تدریس

    محمدطاهر خاقانی پس از فوت پدرش، به خرمشهر بازگشت و به تدریس و افتا پرداخت و مقلدانی یافت. وی که در پیروزی انقلاب اسلامی، در خوزستان نقش مهمی داشت، به سبب بروز پاره‌ای وقایع سیاسی، در 1358ش، به قم رفت و در آنجا به تدریس علوم دینی پرداخت.

    وفات

    او در 1364ش، در قم درگذشت و در صحن حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.

    آثار

    الف)- فقه و اصول:

    1. رسالة الهدی (رساله عملیه)؛
    2. مناسك الحج؛
    3. شرح مبحث ارث کتاب الحدائق الناضرة شیخ یوسف بحرانی؛
    4. المحاكمات بين الكفاية والأعلام الثلاثة؛
    5. الأصول اللفظية والعملية.

    ب)- تفسیر، فلسفه و حکمت:

    1. أنوار الوحي في تفسير سورة الحمد والإخلاص؛
    2. العقل البشري في تفسير القرآن الكريم؛
    3. المثل الأعلی في الفلسفة؛
    4. المثل النورية في فن الحكمة.

    أنوار الوسائل و شرح خطبة الصديقة الزهراء(س)، از دیگر آثار اوست[۱].

    پانویس

    1. ر.ک: کثیری بیدهندی، خدیجه، ج14، ص657-658

    منابع مقاله

    کثیری بیدهندی، خدیجه، «دانشنامه جهان اسلام»، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، تهران، بنیاد دائرة‌المعارف اسلامی، چاپ اول، 1377ش.

    وابسته‌ها