رساله ذکریه (همدانی): تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (Hbaghizadeh صفحهٔ رساله ذکریه(همدانی، علی بن شهاب الدین ) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به رساله ذکریه (همدانی) منتقل کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'اهل بیت' به 'اهل‌بیت') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر =NUR108941J1.jpg | | تصویر =NUR108941J1.jpg | ||
| عنوان = رساله ذکریه(همدانی، علی بن | | عنوان = رساله ذکریه(همدانی، علی بن شهاب‌الدین) | ||
| عنوان‌های دیگر = | | عنوان‌های دیگر = | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[همدانی، علی بن | [[همدانی، علی بن شهاب‌الدین]] (نويسنده) | ||
[[تقیزاده طوسی، فریدون]] (گردآورنده) | [[تقیزاده طوسی، فریدون]] (گردآورنده) | ||
|زبان | |زبان | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''رساله ذکریه'''، نوشته | '''رساله ذکریه'''، نوشته [[همدانی، سید علی بن شهاب‌الدین|امیر سید علی بن شهاب‌الدین]]، معروف به [[همدانی، سید علی بن شهاب‌الدین|میرسیدعلی همدانی]] و ملقب به علی ثانی(786-714ق) از عارفان مشهور قرن هشتم هجری و قطب سلسلۀ کبرویه و ذهبیه است.<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص 5</ref>که رساله‌ای کوتاه به فارسی و در باره آداب و اعمال تصوف می‌باشد. این اثر به کوشش [[تقیزاده طوسی، فریدون|فریدون تقیزاده طوسی]] و با مقدمه و پاورقی‌های او چاپ شده است. | ||
رساله ذکریه با حمد و ستایش خداوند و درود بر پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) آغاز می‌شود. سپس، اشاره‌ای به آیۀ «ألست» کرده و با استناد به آیۀ «فمنهم ظالم لنفسه و منهم مقتصد و منهم سابق بالخیرات»(فاطر-32)، سه گروه «ظالمان، مقتصدان و سابقان» را از یکدیگر تمیز می‌دهد و به توصیف آنان می‌پردازد.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 9و10</ref>[[همدانی، سید علی بن شهاب‌الدین|همدانی]] در پایان رساله‌اش ارکان چهارگانۀ سلوک نزد ارباب طریقت را -که طهارت، توکل، توبه و عدل است- به آیههای قرآن مستند می‌کند و برای این ارکان، دو طبقۀ «ظاهر» و «باطن» برمی‌شمرد و آن‌ها را به [[جنید بغدادی، جنید بن محمد|جنید بغدادی]] نسبت می‌دهد.<ref>ر.ک: همان، ص 25و26</ref> | |||
طوسی در پیشگفتار خود، رساله ذکریه را نسخه‌شناسی نموده و از نسخه‌هایی در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران، کتابخانه ملی و کتابخانه گنج‌بخش پاکستان یاد کرده است.<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص 2-1</ref> | [[تقیزاده طوسی، فریدون|طوسی]] در پیشگفتار خود، رساله ذکریه را نسخه‌شناسی نموده و از نسخه‌هایی در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران، کتابخانه ملی و کتابخانه گنج‌بخش پاکستان یاد کرده است.<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص 2-1</ref> | ||
او استنساخ متن رساله را از روی نسخۀ استاد مینوی انجام داده و وجوه اختلافی را که با | او استنساخ متن رساله را از روی نسخۀ استاد [[مینوی، مجتبی|مینوی]] انجام داده و وجوه اختلافی را که با نسخه‌های دیگر دارد، در این اثر درج کرده است. البته، برخی موردهای انگشت‌شمار را که نادرستیِ‌شان در نسخۀ مینوی به چشم آمده، در حاشیه آورده است و واژه درست را از نسخه‌های دیگر برگزیده و در متن جای داده است.<ref>ر.ک: همان، ص 2</ref> | ||
طوسی در شیوۀ املایی متن دست برده و آن را به شیوۀ امروزین ویرایش کرده است؛ او در ترکیب‌های اضافی یا وصفی مانند «دریاء کرم» به جای همزه، از «ی» (دریای کرم) استفاده کرده است. همچنین تغییراتی در «یای نکره»، کلمه‌های مختوم به «هاء غیر ملفوظ» مانند (جامها – جامه‌ها)، مشتقات مصدر «گذاردن» در معناهای خاص مانند (نمازگزار)، پیشوند نفی «نه» مانند (نه‌نبشتند – ننبشتند) و تمایز دو حرف «ب» و «پ» در واژه‌هایی مانند (بدید – پدید) انجام داده است.<ref>ر.ک: همان، ص 3</ref> | طوسی در شیوۀ املایی متن دست برده و آن را به شیوۀ امروزین ویرایش کرده است؛ او در ترکیب‌های اضافی یا وصفی مانند «دریاء کرم» به جای همزه، از «ی» (دریای کرم) استفاده کرده است. همچنین تغییراتی در «یای نکره»، کلمه‌های مختوم به «هاء غیر ملفوظ» مانند (جامها – جامه‌ها)، مشتقات مصدر «گذاردن» در معناهای خاص مانند (نمازگزار)، پیشوند نفی «نه» مانند (نه‌نبشتند – ننبشتند) و تمایز دو حرف «ب» و «پ» در واژه‌هایی مانند (بدید – پدید) انجام داده است.<ref>ر.ک: همان، ص 3</ref> | ||
فهرست محتوا در آغاز و فهرست آیات، احادیث، برخی لغات و ترکیبات و شرح اسماء در پایان کتاب آمده است. | فهرست محتوا در آغاز و فهرست آیات، احادیث، برخی لغات و ترکیبات و شرح اسماء در پایان کتاب آمده است. | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۷: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[رساله ذکریه]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده: تصوف و عرفان]] | |||
[[رده:طرائق صوفیه]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1401]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1401 توسط سید | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1401 توسط سید حمیدرضا حسینی هاشمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1401 توسط فریدون سبحانی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1401 توسط فریدون سبحانی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۰
| رساله ذکریه(همدانی، علی بن شهاب‌الدین) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | همدانی، علی بن شهاب‌الدین (نويسنده) تقیزاده طوسی، فریدون (گردآورنده) |
| سال نشر | 1370ش |
| چاپ | 1 |
| موضوع | تصوف - آداب و اعمال - متون قدیمی تا قرن 14 - نثر فارسی - قرن 8ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
رساله ذکریه، نوشته امیر سید علی بن شهاب‌الدین، معروف به میرسیدعلی همدانی و ملقب به علی ثانی(786-714ق) از عارفان مشهور قرن هشتم هجری و قطب سلسلۀ کبرویه و ذهبیه است.[۱]که رساله‌ای کوتاه به فارسی و در باره آداب و اعمال تصوف می‌باشد. این اثر به کوشش فریدون تقیزاده طوسی و با مقدمه و پاورقی‌های او چاپ شده است.
رساله ذکریه با حمد و ستایش خداوند و درود بر پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) آغاز می‌شود. سپس، اشاره‌ای به آیۀ «ألست» کرده و با استناد به آیۀ «فمنهم ظالم لنفسه و منهم مقتصد و منهم سابق بالخیرات»(فاطر-32)، سه گروه «ظالمان، مقتصدان و سابقان» را از یکدیگر تمیز می‌دهد و به توصیف آنان می‌پردازد.[۲]همدانی در پایان رساله‌اش ارکان چهارگانۀ سلوک نزد ارباب طریقت را -که طهارت، توکل، توبه و عدل است- به آیههای قرآن مستند می‌کند و برای این ارکان، دو طبقۀ «ظاهر» و «باطن» برمی‌شمرد و آن‌ها را به جنید بغدادی نسبت می‌دهد.[۳]
طوسی در پیشگفتار خود، رساله ذکریه را نسخه‌شناسی نموده و از نسخه‌هایی در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران، کتابخانه ملی و کتابخانه گنج‌بخش پاکستان یاد کرده است.[۴]
او استنساخ متن رساله را از روی نسخۀ استاد مینوی انجام داده و وجوه اختلافی را که با نسخه‌های دیگر دارد، در این اثر درج کرده است. البته، برخی موردهای انگشت‌شمار را که نادرستیِ‌شان در نسخۀ مینوی به چشم آمده، در حاشیه آورده است و واژه درست را از نسخه‌های دیگر برگزیده و در متن جای داده است.[۵]
طوسی در شیوۀ املایی متن دست برده و آن را به شیوۀ امروزین ویرایش کرده است؛ او در ترکیب‌های اضافی یا وصفی مانند «دریاء کرم» به جای همزه، از «ی» (دریای کرم) استفاده کرده است. همچنین تغییراتی در «یای نکره»، کلمه‌های مختوم به «هاء غیر ملفوظ» مانند (جامها – جامه‌ها)، مشتقات مصدر «گذاردن» در معناهای خاص مانند (نمازگزار)، پیشوند نفی «نه» مانند (نه‌نبشتند – ننبشتند) و تمایز دو حرف «ب» و «پ» در واژه‌هایی مانند (بدید – پدید) انجام داده است.[۶]
فهرست محتوا در آغاز و فهرست آیات، احادیث، برخی لغات و ترکیبات و شرح اسماء در پایان کتاب آمده است.
پانویس
منابع مقاله
- پیشگفتار کتاب
- متن کتاب.