رساله‌های سید نورالدین شاه نعمت‌الله ولی: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'نعمت الله' به 'نعمت‌الله') |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
| موضوع = تصوف، آداب طريقت | | موضوع = تصوف، آداب طريقت | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = خانقاه | | ناشر = خانقاه نعمت‌اللهی | ||
| مکان نشر = تهران | | مکان نشر = تهران | ||
| سال نشر = 1357ش | | سال نشر = 1357ش | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده: تصوف و عرفان]] | |||
[[رده:طرائق صوفیه]] | |||
[[رده:مقالات شهریور 01 گرنه زاده]] | [[رده:مقالات شهریور 01 گرنه زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده1]] | [[رده:مقالات بازبینی شده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۱۸
رساله‌های شاه نعمت‌الله ولی نوشته نورالدین شاه نعمت‌الله ولی(731-834ق) از عرفای معروف قرن هشتم و نهم هجری قمری و سرسلسله‌ی فرقه صوفیه نعمت‌اللهی است. [۱] این اثر در موضوع تصوف و عرفان است و توسط جواد نوربخش تحقیق و تصحیح‌شده است.
| رساله‌های سید نورالدین شاه نعمت‌الله ولی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | نعمت‌الله ولی، نعمت‌الله بن عبدالله (نویسنده) نوربخش، جواد (محقق) |
| ناشر | خانقاه نعمت‌اللهی |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1357ش |
| چاپ | دوم |
| موضوع | تصوف، آداب طريقت |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 4 |
| کد کنگره | /ن7ر5 / 288 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
این کتاب مشتمل بر یک‌صد و بیست‌وهشت رساله از نویسنده به نثر عرفانی است. [۲] موضوع رساله‌های متنوع بوده و برای سهولت خوانندگان در بخش‌های متفاوت جمع‌آوری‌شده. [۳] و ذیل یازده بخش قرارگرفته‌اند. رساله‌های کتاب پیرامون مسائل شریعت، طریقت، معرفت روح و نفس، موت و حیات، معارف الهی، وجود، حروف، علم و وحی و اصطلاحات صوفیه است. بخش پایانی این اثر به شرح فصوص الحکم ابن عربی اختصاص‌یافته است.
نویسنده مطالب مختلف عرفانی کتاب را به نثری شیوا به نگارش درآورده و جای‌جای اثرش متضمن اشعاری عرفانی است. شاه نعمت‌الله در اشعار خود به نحوی از انحاء از اتحاد و وحدت ناظر و منظور یا شاهد و مشهود یا عاشق و معشوق سخن رانده است که در حقیقت بیان وحدت وجود است. اگرچه در بدو امر به نظر می‌رسد اشعار وی تکرار در سخن است با قدری تأمل می‌توان دید که او در احوال مختلف به بیان یک حقیقت واحد پرداخته و آن را در قالب‌های مختلف و به صورت‌های گوناگون درآورده و به فراخور استعداد مخاطبانش آنچه را به ذوق دریافته بازگو نموده است. [۴]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن