مناظر المحاضر للمناظر الحاضر: تفاوت میان نسخه‌ها

(+)
جز (جایگزینی متن - 'مناظره (ابهام زدایی)' به 'مناظره (ابهام‌زدایی)')
 
(۳۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش| --[[کاربر:Mkheradmand110|Mkheradmand110]] ([[بحث کاربر:Mkheradmand110|بحث]]) ‏۴ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۱۰:۴۳ (+0330)}}
{{جعبه اطلاعات کتاب
{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR73443J1.jpg
| تصویر =NUR73443J1.jpg
خط ۹: خط ۷:
| زبان =عربی
| زبان =عربی
| کد کنگره =‏   
| کد کنگره =‏   
| موضوع =
| موضوع = امامت - تصوف - ولایت
| ناشر =  مکتبة الثقافة الدینیة
| ناشر =  مکتبة الثقافة الدینیة
| مکان نشر =  قاهره مصر
| مکان نشر =  قاهره مصر
| سال نشر =   
| سال نشر =   
   
   
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE73443AUTOMATIONCODE
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE148917AUTOMATIONCODE،AUTOMATIONCODE73443AUTOMATIONCODE
| چاپ =  
| چاپ =  
| تعداد جلد =  
| تعداد جلد =  
خط ۲۳: خط ۲۱:
| پیش از =
| پیش از =
}}
}}
{{کاربردهای دیگر| مناظره (ابهام‌زدایی)}}
'''مَناظِرُ المُحاضِر للمُناظِر الحاضر''' از آثار شاعر و صوفی قرن هفتم و هشتم هجری، [[علاءالدوله سمنانی، احمد بن محمد|علاء‌الدوله سمنانى]] (659-736ق)، شرح اسرار عرفانی است.


نویسنده در مقدمه می‌نویسد به من الهام شد که از معدن کمالات ولایت علوی، گوهرهای اسراری را آشکار سازم که تاکنون پنهان مانده و از خاتم‌الانبیاء(ص) به عنوان وصایت علوم لدنّی دریافت شده است. <ref>[https://noorlib.ir/book/view/73443?pageNumber=5&viewType=pdf مقدمه نویسنده، ص5.]</ref> 


{{کاربردهای دیگر| مناظره (ابهام زدایی)}}
*این کتاب کم‌حجم (کمتر از 20 صفحه)، تصحیح نشده است و اشتباهات حروفچینی آن کم نیست و افزون بر آنکه تقسیم به بخش و فصل نشده است، مطالبش نیز از آغاز تا انجام هیچ عنوانی ندارد و فقط شماره‌گذاری شده است: از 1 تا 44.<ref>[https://noorlib.ir/book/view/73443?pageNumber=5&viewType=pdf متن کتاب، ص5- 22.]</ref>


*او روش خودش را در این کتاب، انصاف، حقیقت‌جویی و پرهیز از افراط و تفریط شمرده است.<ref>[https://noorlib.ir/book/view/73443?pageNumber=5&viewType=pdf مقدمه نویسنده، ص5.]</ref>


'''مَناظِرُ المُحاضِر للمُناظِر الحاضر''' از آثار شاعر و صوفی قرن هفتم و هشتم هجری، [[علاءالدوله سمنانی، احمد بن محمد|علاء‌الدوله سمنانى]] (659-736ق)،
*[[علاءالدوله سمنانی، احمد بن محمد|سمنانى]] با ذکر آیه تبلیغ و حدیث  صحیح غدیر می‌گوید: این روایت اشاره دارد بر اینکه باید علم را از [[امام علی علیه‌السلام]] آموخت همان طور که در روایت '''أنا مدینة العلم و علیٌّ بابها،''' آمده است و من همین را در مکاشفه‌ای دیدم.<ref>[https://noorlib.ir/book/view/73443?pageNumber=6&viewType=pdf مقدمه نویسنده، ص6.]</ref>


*این کتاب کم‌حجم (کمتر از 20 صفحه)، افزون بر آنکه تقسیم به بخش و فصل نشده است، مطالبش نیز از آغاز تا انجام هیچ عنوانی ندارد و فقط شماره‌گذاری شده است: از 1 تا 44.<ref>[https://noorlib.ir/book/view/73443?pageNumber=5&viewType=pdf متن کتاب، ص5- 22.]</ref>
*نگارنده می‌نویسد: [[امام علی علیه‌السلام| حضرت علی علیه‌السلام]] را الگو و سرمشق خود قرار دهید. او یادآور می‌شود: یک خارجی وقتی سخنی حکیمانه از امام(ع) شنید ناراحت شد و گفت: [[قاتله اللهُ کافراً! ما أفقهه!]] (خدا او را در حال کفر بکشد! چقدر ژرف‌اندیش است!) یاران امام(ع) حمله کردند که آن خارجی را بکشند ولی امام مانع شد و گفت: آرام باشید، او دشنامی گفت و پاسخش نیز دشنام است یا بخشیدن گناه.<ref>[https://noorlib.ir/book/view/73443?pageNumber=10&viewType=pdf متن کتاب، ص10.]</ref>
 
* نویسنده سبّ و لعن صحابه و حرم پیامبر(ص) را افراطی‌گری می‌داند و می‌نویسد سخن پایانی این است که در نظر شیعیان، دشنام دادن به یاران پیامبر(ص) و خانواده او پسندیده نیست.<ref>[https://noorlib.ir/book/view/73443?pageNumber=11&viewType=pdf متن کتاب، ص11.]</ref>
 
*او می‌نویسد من از دو گروه تعجب می‌کنم: آنانی که کسی را بر [[امام علی علیه‌السلام]] بعد از پیامبر(ص) ترجیح می‌دهند و کسانی که می‌پندارند شیعه او هستند و به سبّ صحابه (مهاجر و انصار) و کافر شمردن سواد اعظم می‌پردازند و [[نهج‌‌البلاغة (صبحی صالح) | نهج‌‌البلاغه]] می‌خوانند و آن را فروتر از کلام خالق و فراتر از کلام مخلوق می‌دانند و با این همه، از هدایتش در زهد و قناعت و... بهره نمی‌برند!<ref>[https://noorlib.ir/book/view/73443?pageNumber=19&viewType=pdf متن کتاب، ص19.]</ref>  


*[[علاءالدوله سمنانی، احمد بن محمد|علاء‌الدوله سمنانى]] نگارش این کتاب را تاریخ 29 شعبان سال 713ق. در "صوفی‌آباد خداداد" به پایان رسانده است.<ref>[https://noorlib.ir/book/view/73443?pageNumber=22&viewType=pdf متن کتاب، ص22.]</ref>
*[[علاءالدوله سمنانی، احمد بن محمد|علاء‌الدوله سمنانى]] نگارش این کتاب را تاریخ 29 شعبان سال 713ق. در "صوفی‌آباد خداداد" به پایان رسانده است.<ref>[https://noorlib.ir/book/view/73443?pageNumber=22&viewType=pdf متن کتاب، ص22.]</ref>


   
   
خط ۴۶: خط ۵۱:
{{وابسته‌ها}}
{{وابسته‌ها}}


[[آثار کوچک علاءالدوله سمنانی]]


[[خمخانه وحدت]]


[[نوریه]]
[[العروه لاهل الخلوه و الجلوه (عربی)]]
[[التاويلات النجميه في التفسير الاشاري الصوفي]]
[[مصنفات فارسی علاءالدوله سمنانی]]
[[چهل مجلس]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
[[رده:تصوف و عرفان]]
[[رده:تصوف و عرفان]]
[[رده:مقالات آذر 01 خردمند]]
[[رده:مقالات آذر 01 خردمند]]
[[رده:امامت]]
[[رده:امام علی(ع)]]
[[رده:مقالات بازبینی شده1]]
[[رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1401]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۰۹

مَناظِرُ المُحاضِر للمُناظِر الحاضر از آثار شاعر و صوفی قرن هفتم و هشتم هجری، علاء‌الدوله سمنانى (659-736ق)، شرح اسرار عرفانی است.

مناظر المحاضر للمناظر الحاضر
مناظر المحاضر للمناظر الحاضر
پدیدآورانعلاء‌الدوله سمنانى (نویسنده)
ناشرمکتبة الثقافة الدینیة
مکان نشرقاهره مصر
موضوعامامت - تصوف - ولایت
زبانعربی
کد کنگره
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

نویسنده در مقدمه می‌نویسد به من الهام شد که از معدن کمالات ولایت علوی، گوهرهای اسراری را آشکار سازم که تاکنون پنهان مانده و از خاتم‌الانبیاء(ص) به عنوان وصایت علوم لدنّی دریافت شده است. [۱]

  • این کتاب کم‌حجم (کمتر از 20 صفحه)، تصحیح نشده است و اشتباهات حروفچینی آن کم نیست و افزون بر آنکه تقسیم به بخش و فصل نشده است، مطالبش نیز از آغاز تا انجام هیچ عنوانی ندارد و فقط شماره‌گذاری شده است: از 1 تا 44.[۲]
  • او روش خودش را در این کتاب، انصاف، حقیقت‌جویی و پرهیز از افراط و تفریط شمرده است.[۳]
  • سمنانى با ذکر آیه تبلیغ و حدیث صحیح غدیر می‌گوید: این روایت اشاره دارد بر اینکه باید علم را از امام علی علیه‌السلام آموخت همان طور که در روایت أنا مدینة العلم و علیٌّ بابها، آمده است و من همین را در مکاشفه‌ای دیدم.[۴]
  • نگارنده می‌نویسد: حضرت علی علیه‌السلام را الگو و سرمشق خود قرار دهید. او یادآور می‌شود: یک خارجی وقتی سخنی حکیمانه از امام(ع) شنید ناراحت شد و گفت: قاتله اللهُ کافراً! ما أفقهه! (خدا او را در حال کفر بکشد! چقدر ژرف‌اندیش است!) یاران امام(ع) حمله کردند که آن خارجی را بکشند ولی امام مانع شد و گفت: آرام باشید، او دشنامی گفت و پاسخش نیز دشنام است یا بخشیدن گناه.[۵]
  • نویسنده سبّ و لعن صحابه و حرم پیامبر(ص) را افراطی‌گری می‌داند و می‌نویسد سخن پایانی این است که در نظر شیعیان، دشنام دادن به یاران پیامبر(ص) و خانواده او پسندیده نیست.[۶]
  • او می‌نویسد من از دو گروه تعجب می‌کنم: آنانی که کسی را بر امام علی علیه‌السلام بعد از پیامبر(ص) ترجیح می‌دهند و کسانی که می‌پندارند شیعه او هستند و به سبّ صحابه (مهاجر و انصار) و کافر شمردن سواد اعظم می‌پردازند و نهج‌‌البلاغه می‌خوانند و آن را فروتر از کلام خالق و فراتر از کلام مخلوق می‌دانند و با این همه، از هدایتش در زهد و قناعت و... بهره نمی‌برند![۷]


پانويس

منابع مقاله

مقدمه نویسنده و متن كتاب.

وابسته‌ها