عقد الدرر و اللآل في بيان فضل الفقر و الفقراء و فضلية السؤال: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - ']] ↵' به ' [[') |
||
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۸: | خط ۸: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
|ناشر | |ناشر | ||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
}} | }} | ||
'''عقد الدرر و اللآل في بيان فضل الفقر و الفقراء و فضيلة السؤال'''، تألیف مولانا فتحالله بن مولانا ابیبکر بنانی (معاصر)، از جمله آثار معاصر است که موضوع فقر و سؤال را از دیدگاه صوفیه مورد بررسی قرار داده است. | '''عقد الدرر و اللآل في بيان فضل الفقر و الفقراء و فضيلة السؤال'''، تألیف [[بنانی، فتحالله|مولانا فتحالله بن مولانا ابیبکر بنانی]] (معاصر)، از جمله آثار معاصر است که موضوع فقر و سؤال را از دیدگاه صوفیه مورد بررسی قرار داده است. | ||
نویسنده، فقر را در اصطلاح صوفیه تجرد ظاهری و باطنی از تمایلات و آرزوهای فانی دنیوی با دوام رضایت به انتخاب حق تعالی برای او معنا کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص7</ref>. سپس فقر را زیور اصفیا و پسند حق تعالی برای خواص از انبیا و اتقیا دانسته است<ref>ر.ک: همان، ص11-10</ref>. | نویسنده، فقر را در اصطلاح صوفیه تجرد ظاهری و باطنی از تمایلات و آرزوهای فانی دنیوی با دوام رضایت به انتخاب حق تعالی برای او معنا کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص7</ref>. سپس فقر را زیور اصفیا و پسند حق تعالی برای خواص از انبیا و اتقیا دانسته است<ref>ر.ک: همان، ص11-10</ref>. | ||
خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
در فقره دیگری از این اثر به جایگاه سؤال در کتاب خدا و حدیث اشاره شده است. سؤال اگر به جهت تبیین و تعلم باشد، مباح یا مندوب یا واجب است، اما اگر به جهت تکلف و تعنت باشد، مکروه و منهیعنه است. اینکه در حدیث از کثرت سؤال نهی شده، منظور درخواست مالی از مردم بدون احتیاج بوده است<ref>ر.ک: همان، ص81</ref>. | در فقره دیگری از این اثر به جایگاه سؤال در کتاب خدا و حدیث اشاره شده است. سؤال اگر به جهت تبیین و تعلم باشد، مباح یا مندوب یا واجب است، اما اگر به جهت تکلف و تعنت باشد، مکروه و منهیعنه است. اینکه در حدیث از کثرت سؤال نهی شده، منظور درخواست مالی از مردم بدون احتیاج بوده است<ref>ر.ک: همان، ص81</ref>. | ||
در حکایتی از کتاب چنین آمده است: بشر حافی میگوید: علی بن ابیطالب(ع) را در خواب دیدم. گفتم: یا امیرالمؤمنین چقدر زیباست دلسوزی اغنیا نسبت به فقرا به تمنای ثواب. پس ایشان فرمود: و چقدر زیباست مباهات و بینیازی ورزیدن فقرا بر اغنیا با اعتماد به خدا<ref>ر.ک: همان، ص128</ref>. | در حکایتی از کتاب چنین آمده است: بشر حافی میگوید: [[امام علی علیهالسلام|علی بن ابیطالب(ع)]] را در خواب دیدم. گفتم: یا [[امام علی علیهالسلام|امیرالمؤمنین]] چقدر زیباست دلسوزی اغنیا نسبت به فقرا به تمنای ثواب. پس ایشان فرمود: و چقدر زیباست مباهات و بینیازی ورزیدن فقرا بر اغنیا با اعتماد به خدا<ref>ر.ک: همان، ص128</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:مقالات مرداد 01 موسوی]] | [[رده:مقالات مرداد 01 موسوی]] | ||
[[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | [[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | ||
[[رده:دارای صفحه و جدول 01 قربانی]] | [[رده:دارای صفحه و جدول 01 قربانی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده1]] | [[رده:مقالات بازبینی شده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1401]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۳۱
عقد الدرر و اللآل في بيان فضل الفقر و الفقراء و فضلية السؤال | |
---|---|
پدیدآوران | بنانی، فتحالله (نويسنده) |
ناشر | المکتبة الثقافیة الدینیة |
مکان نشر | مصر - قاهره |
سال نشر | 1425ق - 2004م |
چاپ | 1 |
شابک | 977-341-156-4 |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
عقد الدرر و اللآل في بيان فضل الفقر و الفقراء و فضيلة السؤال، تألیف مولانا فتحالله بن مولانا ابیبکر بنانی (معاصر)، از جمله آثار معاصر است که موضوع فقر و سؤال را از دیدگاه صوفیه مورد بررسی قرار داده است.
نویسنده، فقر را در اصطلاح صوفیه تجرد ظاهری و باطنی از تمایلات و آرزوهای فانی دنیوی با دوام رضایت به انتخاب حق تعالی برای او معنا کرده است[۱]. سپس فقر را زیور اصفیا و پسند حق تعالی برای خواص از انبیا و اتقیا دانسته است[۲].
ذکر روایات متعدد از روات اهل سنت در ذکر محاسن فقر تأییدی است بر دیدگاه صوفیه نسبت به فقر و مسکنت؛ در این رابطه از پیامبر(ص) روایت شده است: «فقر، مشقت در دنیا و مسرت در آخرت و غنا، مسرت در دنیا و مشقت در آخرت است»[۳].
در فقره دیگری از این اثر به جایگاه سؤال در کتاب خدا و حدیث اشاره شده است. سؤال اگر به جهت تبیین و تعلم باشد، مباح یا مندوب یا واجب است، اما اگر به جهت تکلف و تعنت باشد، مکروه و منهیعنه است. اینکه در حدیث از کثرت سؤال نهی شده، منظور درخواست مالی از مردم بدون احتیاج بوده است[۴].
در حکایتی از کتاب چنین آمده است: بشر حافی میگوید: علی بن ابیطالب(ع) را در خواب دیدم. گفتم: یا امیرالمؤمنین چقدر زیباست دلسوزی اغنیا نسبت به فقرا به تمنای ثواب. پس ایشان فرمود: و چقدر زیباست مباهات و بینیازی ورزیدن فقرا بر اغنیا با اعتماد به خدا[۵].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.