بستان العارفین: تفاوت میان نسخه‌ها
(+) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'عارفان (ابهام زدایی)' به 'عارفان (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[سمرقندی، نصر بن محمد]] (نویسنده) | [[سمرقندی، نصر بن محمد]] (نویسنده) | ||
[[ | [[عبدالوارث، محمد علی]] (محقق) | ||
|زبان | |زبان | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''بستان | {{کاربردهای دیگر| عارفان (ابهام‌زدایی)}} | ||
'''بستان العارفين'''، از آثار واعظ و زاهد حنفی قرن چهارم [[سمرقندی، نصر بن محمد | نصر بن محمد سمرقندى]] (درگذشته 373ق)، مجموعه‌ای از تذکرات اخلاقی - عرفانی شامل 159 باب با استفاده از آیات و روایات است. | |||
[[سمرقندی، نصر بن محمد | نصر بن محمد سمرقندى]] مخاطبانش را همه مردم (خاصّ و عامّ) و روش خود | [[سمرقندی، نصر بن محمد | نصر بن محمد سمرقندى]] با آوردن آیه'''وَ ذَكرْ فَإِنَّ الذِّكرى تَنْفَعُ الْمُؤْمِنين'''، هدفش را از نگارش این کتاب نشان داده و مخاطبانش را همه مردم (خاصّ و عامّ) و روش خود را، پرهیز از غوامض و مطالب مشکل و حذف اسانید روایات ذکر کرده است<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص5</ref>. | ||
[[سمرقندی، نصر بن محمد |نویسنده اشعری حنفی]] که قبل از [[شریف الرضی، محمد بن حسین|سید رضى]]، گردآورنده [[نهج‌‌البلاغة (صبحی صالح)|نهج‌البلاغه]]، می‌زیسته، در اولین باب کتاب حاضر، دانش‌اندوزی را محور سخنش قرار داده و از جمله، روایت تقسیم مردم به 3 گروه (عالم ربانی و متعلم علی سبیل نجات و همج رعاع) را از [[امام علی(ع)]] نقل کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص8</ref>. | |||
او در | او در باب 61 وجوب اطاعت از حاکمان را مشروط به این کرده که دستور به معصیت خدای متعال ندهند و قیام برضدّ آنان را حرام دانسته، مگر آنکه به مردم ظلم کنند<ref>ر.ک: همان، ص66</ref>. | ||
[[سمرقندی، نصر بن محمد | سمرقندى]] در آخرین باب به بررسی دعا پرداخته و بعد از بیان استحباب آن در همه زمانها<ref>ر.ک: همان، ص159</ref> و نقل کردن چند روایت، پایان‌بخش کتابش را حدیثی جالب و کاربردی از [[امام جعفر صادق(ع)]] در هنگامه رویارویی با غم، ترس و شوق به بهشت قرار داده است<ref>ر.ک: همان، ص159-161</ref>. | |||
==پانویس == | ==پانویس== | ||
<references/> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
مقدمه و متن کتاب. | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
| خط ۵۷: | خط ۵۸: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:اخلاق اسلامی]] | [[رده:اخلاق اسلامی]] | ||
[[رده: | [[رده:آثار کلی اخلاق قرن 1 – 14]] | ||
[[رده:امام علی(ع)]] | |||
[[رده:مقالات آبان 01 خردمند]] | [[رده:مقالات آبان 01 خردمند]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده آبان 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۲۹
| بستان العارفین | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سمرقندی، نصر بن محمد (نویسنده) عبدالوارث، محمد علی (محقق) |
| ناشر | دار الکتب العلمیه، منشورات محمد علی بیضون |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1424ق. = 2003م. |
| چاپ | یکم |
| موضوع | اخلاق اسلامی
احادیث اخلاقی - قرن 4ق. اخلاق عرفانی احادیث اهل سنت - قرن 4ق. آداب معاشرت اسلامی |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /س8ب5 / 247/3 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
بستان العارفين، از آثار واعظ و زاهد حنفی قرن چهارم نصر بن محمد سمرقندى (درگذشته 373ق)، مجموعه‌ای از تذکرات اخلاقی - عرفانی شامل 159 باب با استفاده از آیات و روایات است.
نصر بن محمد سمرقندى با آوردن آیهوَ ذَكرْ فَإِنَّ الذِّكرى تَنْفَعُ الْمُؤْمِنين، هدفش را از نگارش این کتاب نشان داده و مخاطبانش را همه مردم (خاصّ و عامّ) و روش خود را، پرهیز از غوامض و مطالب مشکل و حذف اسانید روایات ذکر کرده است[۱].
نویسنده اشعری حنفی که قبل از سید رضى، گردآورنده نهج‌البلاغه، می‌زیسته، در اولین باب کتاب حاضر، دانش‌اندوزی را محور سخنش قرار داده و از جمله، روایت تقسیم مردم به 3 گروه (عالم ربانی و متعلم علی سبیل نجات و همج رعاع) را از امام علی(ع) نقل کرده است[۲].
او در باب 61 وجوب اطاعت از حاکمان را مشروط به این کرده که دستور به معصیت خدای متعال ندهند و قیام برضدّ آنان را حرام دانسته، مگر آنکه به مردم ظلم کنند[۳].
سمرقندى در آخرین باب به بررسی دعا پرداخته و بعد از بیان استحباب آن در همه زمانها[۴] و نقل کردن چند روایت، پایان‌بخش کتابش را حدیثی جالب و کاربردی از امام جعفر صادق(ع) در هنگامه رویارویی با غم، ترس و شوق به بهشت قرار داده است[۵].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.