معانی القرآن (ابهام‌زدایی): تفاوت میان نسخه‌ها

جز (Hbaghizadeh صفحهٔ معانی القرآن (ابهام زدایی) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به معانی القرآن (ابهام‌زدایی) منتقل کرد)
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۲۸: خط ۲۸:
* [[نهج البيان عن كشف معاني القرآن]] اثر [[شیبانی، محمد بن حسن (شیعی)|محمد بن حسن شيبانى]] و به زبان عربى است. اين كتاب، توسط آقاى [[درگاهی، حسین|حسين درگاهى]] تحقيق شده است.
* [[نهج البيان عن كشف معاني القرآن]] اثر [[شیبانی، محمد بن حسن (شیعی)|محمد بن حسن شيبانى]] و به زبان عربى است. اين كتاب، توسط آقاى [[درگاهی، حسین|حسين درگاهى]] تحقيق شده است.


* [[باهر البرهان في معاني مشكلات القرآن]]، اثر [[نیشابوری، محمود بن ابوالحسن|محمود بن ابی‌الحسن نیشابوری غزنوی]] (متوفی 553ق)، کتابی است در تفسیر قرآن و بیان معانی مشکل آن که با تحقیق [[عثمان، محمد|محمد عثمان]] به چاپ رسیده است. مهم‌ترین ویژگی اثر حاضر، خلاصه‌گویی نویسنده و موجز بودن آن است؛ به‌گونه‌ای که تفسیر تمام سوره‌های قرآن، از ابتدا تا انتها، در یک جلد قرار گرفته است.
* [[الإغفال و هو المسائل المصلحة من کتاب (معانی القرآن وإعرابه)]] اثر [[فارسی، حسن بن احمد|ابوعلی حسن بن احمد فارسی]] (متوفی 377ق)، کتابی است به زبان عربی که ابوعلی فارسی در رد بر استاد خویش، [[زجاج، ابراهیم بن سری|زجاج]] و کتاب «[[معانی القرآن و إعرابه|معانی القرآن و اعرابه]]» او نوشته و با تحقیق [[ابراهیم، عبدالله بن عمر|عبدالله بن عمر حاج ابراهیم]]، به چاپ رسیده است. اثر حاضر، نشان‌دهند تصویری واضح از نشاط و فعالیت‌های ادبی است که در قرن چهارم هجری، برخی از نحویان در تبعیت و انتقاد از برخی دیگر داشته‌اند.





نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۰۲

معانی القرآن ممکن است عنوان برای کتاب‌های ذیل باشد:



  • معاني القرآن (للفراء) اثر ابوزكريا يحيى بن زياد معروف به فرّاء (متوفى 207ق)، تفسير لغوى و نحوى قرآن كريم است. نویسنده آيات و كلماتى كه در فهم آن نياز به شرح و توضيح داشته است را مورد عنايت قرار داده و به تفسير لغوى اعتنا كرده است.



  • معاني القرآن (کسایی) در واقع اعاده و احيا و تجديد بناى كتاب «معاني القرآن» على بن حمزه كسايى، توسط «عيسى شحاته عيسى على»، به زبان عربى است. اثر حاضر، رساله دكتراى نویسنده بوده و اهميت و جايگاه ويژه «معانى القرآن» كسايى، انگيزه پرداختن وى به آن مى‌باشد.