دیوان رکن‌الدین دعویدار قمی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Hbaghizadeh@noornet.net صفحهٔ دیوان رکن الدین دعویدار قمی را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به دیوان رکن‌الدین دعویدار قمی منتقل کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'دیوان اشعار (ابهام زدایی)' به 'دیوان اشعار (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر =NUR50850J1.jpg | | تصویر =NUR50850J1.jpg | ||
| عنوان =دیوان | | عنوان =دیوان رکن‌الدین دعویدار قمی | ||
| عنوان‌های دیگر = | | عنوان‌های دیگر = | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
[[دعویدار قمی، محمد بن سعد]] (شاعر) | [[دعویدار قمی، محمد بن سعد]] (شاعر) | ||
[[مرکز تحقيقات کامپيوتري علوم اسلامي (نور) ]] (سایر) | [[مرکز تحقيقات کامپيوتري علوم اسلامي (نور)]] (سایر) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان =فارسی | | زبان =فارسی | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|دیوان اشعار (ابهام‌زدایی)}} | |||
{{کاربردهای دیگر|دیوان اشعار ( | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۹
| دیوان رکن‌الدین دعویدار قمی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | دعویدار قمی، محمد بن سعد (شاعر) مرکز تحقيقات کامپيوتري علوم اسلامي (نور) (سایر) |
| ناشر | امير کبير |
| مکان نشر | ايران - تهران |
| سال نشر | [--13] |
| چاپ | چاپ يکم |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ع9د9 / 5196 PIR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دیوان رکن‌الدین دعویدار قمی، مجموعه اشعار فارسی و عربی محمد بن سعد دعویدار قمی، شاعر گران‌قدر سده ششم و اوایل سده هفتم است.
این دیوان، شامل نه‌صدوسه بیت عربی و دوهزاروسیصدوهفتادوچهار بیت فارسی است. تنها نسخه خطی باقی‌مانده از دیوان شاعر را «صدرالدین محمد بن جعفر بن علی بن محمدعلی معمار اصفهانی» از سال ١٠٣٩ تا ١٠٤١ق نگاشته است.[۱]
شاعر دیوان شعر خود را به فرمان حاکم «عزالدین بن یحیی» گردآوری کرده است. این شاعر ذواللسانین چنان در سرودن اشعار عربی مهارت دارد که یک‌سوم دیوانش به قصاید عربی اختصاص یافته است. چون رکن‌الدین شاعری مدیحه‌سرا است، بیشتر از قالب قصیده که متناسب با مدح است استفاده نموده و توانایی خود را در آن نشان می‌دهد. با توجه به گرایشات او به شاعران پیشین، غالب اشعارش، تأثیرپذیر از شاعران متقدم و در عین سادگی و روانی متأثر از معانی تکراری شاعران عرب است. آنچه در دیوان وی خودنمایی می‌کند، عفت کلام و تقوای بیانی اوست.[۲]
پانویس
منابع مقاله
سیاوشی، محمدقاسم؛ شعبانلو، علیرضا، «معرفی نسخه خطی و سبک‌شناسی دیوان رکن‌الدین دعویدار قمی»، نشریه سبک‌شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)، فروردین 1399- شماره 47.