شرح عرفانی غزلهای حافظ: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'دیوان حافظ (ابهام زدایی)' به 'دیوان حافظ (ابهامزدایی)') |
||
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
| زبان =فارسی | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره =/خ2ش4 / 5435 PIR | | کد کنگره =/خ2ش4 / 5435 PIR | ||
| موضوع =حافظ، | | موضوع =حافظ، شمسالدین محمد، - 792ق. دیوان - نقد و تفسیر | ||
شعر فارسی - قرن 8ق. - تاریخ و نقد | شعر فارسی - قرن 8ق. - تاریخ و نقد | ||
حافظ، | حافظ، شمسالدین محمد، - 792ق. - عرفان | ||
|ناشر | |ناشر | ||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
| شابک =964-5958-33-4 | | شابک =964-5958-33-4 | ||
| تعداد جلد =4 | | تعداد جلد =4 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =01643 | ||
| کتابخوان همراه نور = | | کتابخوان همراه نور = | ||
| کد پدیدآور =00967-05665-00948-05293-09837 | | کد پدیدآور =00967-05665-00948-05293-09837 | ||
خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|دیوان حافظ (ابهامزدایی)}} | |||
'''شرح عرفانی غزلهای حافظ،''' عنوان اثری است 4 جلدی به زبان فارسی از [[ختمی لاهوری، عبد الرحمان بن سلیمان|ابوالحسن عبدالرحمان بن سلیمان ختمی لاهوری]] در شرح، نقد و تفسیر غزلهای لسانالغیب، [[حافظ، شمسالدین محمد|خواجه حافظ شیرازی]]، با تصحیح و تعلیق [[خرمشاهی، بهاءالدین|بهاءالدین خرمشاهی]]، [[منصوری، کوروش|کورش منصوری]] و [[مطیعی امین، حسین|حسین مطیعی امین]]. | |||
شرح حاضر، شرحی است یکسره عرفانی و حکمی بر اشعار [[حافظ، شمسالدین محمد|حافظ]] و کمتر به جنبههای زبانی - ادبی شعر [[حافظ، شمسالدین محمد|حافظ]] میپردازد. زبان و بیان این شرح، دشوار و دیریاب نیست؛ هرچند که سرشار از اصطلاحات و تعبیرات عرفانی و حکمی است. عرفانی که در این شرح مطرح است، آمیزهای از عرفان عاشقانه و بدون اصطلاح و عرفان نظری و اصطلاحی است و مؤلف پس از استناد و استشهادهای بسیار به آیات قرآن کریم و احادیث نبوی، از امهات متون عرفانی از «[[كشف المحجوب (تصنیف)|كشف المحجوب]]» [[هجویری، علی بن عثمان|هجویری]] و «[[تمهيدات|تمهیدات]]» [[عینالقضات همدانی، عبدالله بن محمد|عینالقضات همدانی]] گرفته تا آثار [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربی]]، مخصوصا فتوحات و بیش از آن از «فصوص الحكم» و شروح فارسی و عربی آن، برای شرح هرچه عرفانیتر شعر [[حافظ، شمسالدین محمد|حافظ]] سود میجوید. اساسیترین متون مورد نظر و منقولعنه او یکی «مثنوی مولوی» و دیگری «[[گلشن راز]]» شیخ [[شبستری، محمود|محمود شبستری]] است که بسیار از آنها نقل میکند. تأمل در منابع مورد استفاده مؤلف، وسعت دامنه تحقیق و استقصای او را نشان میدهد. گفتنی است که این شرح، 463 غزل را در بر دارد و یکایک ابیات هر غزل را بهتفصیل توضیح میدهد و تفسیر مینماید.<ref>ر.ک: مقدمه مصححان، ج1، ص4</ref> | |||
شرح حاضر، شرحی است یکسره عرفانی و حکمی بر اشعار حافظ و کمتر به جنبههای زبانی - ادبی شعر حافظ میپردازد. زبان و بیان این شرح، دشوار و دیریاب نیست؛ هرچند که سرشار از اصطلاحات و تعبیرات عرفانی و حکمی است. عرفانی که در این شرح مطرح است، آمیزهای از عرفان عاشقانه و بدون اصطلاح و عرفان نظری و اصطلاحی است و مؤلف پس از استناد و استشهادهای بسیار به آیات قرآن کریم و احادیث نبوی، از امهات متون عرفانی از | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:زبانشناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]] | |||
[[رده:مقالات تیر 01 یقموری]] | [[رده:مقالات تیر 01 یقموری]] | ||
[[رده:مقالات بارگذاری شده تیرماه 01 قربانی]] | [[رده:مقالات بارگذاری شده تیرماه 01 قربانی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده مرداد 01]] | [[رده:مقالات بازبینی شده مرداد 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1401]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۰
شرح عرفانی غزلهای حافظ | |
---|---|
پدیدآوران | ختمی لاهوری، عبد الرحمان بن سلیمان (شارح)
حافظ، شمسالدین محمد (سراینده) خرمشاهی، بهاءالدین (مصحح و معلق) منصوری، کوروش (مصحح و معلق) مطیعی امین، حسین (مصحح و معلق) |
ناشر | نشر قطره |
مکان نشر | ایران - تهران |
سال نشر | 1381ش. |
چاپ | چاپ چهارم |
شابک | 964-5958-33-4 |
موضوع | حافظ، شمسالدین محمد، - 792ق. دیوان - نقد و تفسیر
شعر فارسی - قرن 8ق. - تاریخ و نقد حافظ، شمسالدین محمد، - 792ق. - عرفان |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 4 |
کد کنگره | /خ2ش4 / 5435 PIR |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
شرح عرفانی غزلهای حافظ، عنوان اثری است 4 جلدی به زبان فارسی از ابوالحسن عبدالرحمان بن سلیمان ختمی لاهوری در شرح، نقد و تفسیر غزلهای لسانالغیب، خواجه حافظ شیرازی، با تصحیح و تعلیق بهاءالدین خرمشاهی، کورش منصوری و حسین مطیعی امین.
شرح حاضر، شرحی است یکسره عرفانی و حکمی بر اشعار حافظ و کمتر به جنبههای زبانی - ادبی شعر حافظ میپردازد. زبان و بیان این شرح، دشوار و دیریاب نیست؛ هرچند که سرشار از اصطلاحات و تعبیرات عرفانی و حکمی است. عرفانی که در این شرح مطرح است، آمیزهای از عرفان عاشقانه و بدون اصطلاح و عرفان نظری و اصطلاحی است و مؤلف پس از استناد و استشهادهای بسیار به آیات قرآن کریم و احادیث نبوی، از امهات متون عرفانی از «كشف المحجوب» هجویری و «تمهیدات» عینالقضات همدانی گرفته تا آثار ابن عربی، مخصوصا فتوحات و بیش از آن از «فصوص الحكم» و شروح فارسی و عربی آن، برای شرح هرچه عرفانیتر شعر حافظ سود میجوید. اساسیترین متون مورد نظر و منقولعنه او یکی «مثنوی مولوی» و دیگری «گلشن راز» شیخ محمود شبستری است که بسیار از آنها نقل میکند. تأمل در منابع مورد استفاده مؤلف، وسعت دامنه تحقیق و استقصای او را نشان میدهد. گفتنی است که این شرح، 463 غزل را در بر دارد و یکایک ابیات هر غزل را بهتفصیل توضیح میدهد و تفسیر مینماید.[۱]
پانویس
- ↑ ر.ک: مقدمه مصححان، ج1، ص4
منابع مقاله
مقدمه مصححان.