دیوان حیاتی کرمانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'فارسي ' به 'فارسی') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره =/د9 / 6681 PIR | | کد کنگره =/د9 / 6681 PIR | ||
| موضوع = شعر | | موضوع = شعر فارسی- قرن 12ق. | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = یلدا قلم | | ناشر = یلدا قلم | ||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
| شابک =964-5745-22-5 | | شابک =964-5745-22-5 | ||
| تعداد جلد = 1 | | تعداد جلد = 1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =28545 | ||
| کتابخوان همراه نور = | | کتابخوان همراه نور = | ||
| کد پدیدآور = 18509 | | کد پدیدآور = 18509 | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
}} | }} | ||
'''دیوان حیاتی کرمانی،''' مجموعه اشعار [[حیاتی کرمانی، بی بی جان|بی‌بی جان حیاتی کرمانی]]، شاعره اواخر قرن دوازدهم هجری است که مشتمل است بر انواع شعر از غزل، رباعی، قصیده، ترجیع‌بند، ترکیب‌بند، مثنوی و ساقی‌نامه که به کوشش [[نوربخش، جواد|جواد نوربخش]]، گردآوری شده است. | |||
حیاتی به‌واسطه برادرش رونق‌علی‌شاه، به مجلس [[نوربخش، جواد|نورعلی‌شاه]] راه پیدا کرده و [[نوربخش، جواد|نورعلی‌شاه]] از او می‌خواهد که دست به قلم شود. وی نیز این درخواست را اجابت نموده و قلم برمی‌گیرد و اشعاری بسیار نغز و لطیف و شیوا می‌سراید و در این‌باره می‌گوید: | |||
{{شعر}} | |||
{{ب|''به مدح شهنشاه اقلیم فقر''|2=''که او را سزد تخت و دیهیم فقر''}} | |||
به مدح شهنشاه اقلیم فقر | {{ب|''نمایم ز الفاظ گوهرفشان''|2=''به طرز غزل چند بیتی بیان''<ref>ر.ک: مقدمه، ص3- 4</ref>}} | ||
{{پایان شعر}} | |||
که او را سزد تخت و دیهیم فقر | |||
نمایم ز الفاظ گوهرفشان | |||
به طرز غزل چند بیتی بیان<ref>ر.ک: مقدمه، ص3- 4</ref> | |||
ویژگی دیوان حیاتی، آن است که از مجموع اشعار وی، برمی‌آید که به علوم ظاهری و باطنی و عرفان، آشنایی کامل داشته، به مبانی مذهبی پایبند و به اصول طریقت، عرفان داشته است و به علم تدبیر منزل واقف و به اخلاق و اخلاقیات علمی آگاه و در آیین دلداری و دلبری، صاحب ناز و در سفره‌داری و پذیرایی از اخوان، دست‌ودل‌باز بوده است. همچنین، به‌طوری‌که از اشعار وی برمی‌آید، به‌ویژه در ساقی‌نامه، با آیین سماع و مقام‌های موسیقی آشنایی کامل داشته است<ref>ر.ک: همان، ص4</ref>. | ویژگی دیوان حیاتی، آن است که از مجموع اشعار وی، برمی‌آید که به علوم ظاهری و باطنی و عرفان، آشنایی کامل داشته، به مبانی مذهبی پایبند و به اصول طریقت، عرفان داشته است و به علم تدبیر منزل واقف و به اخلاق و اخلاقیات علمی آگاه و در آیین دلداری و دلبری، صاحب ناز و در سفره‌داری و پذیرایی از اخوان، دست‌ودل‌باز بوده است. همچنین، به‌طوری‌که از اشعار وی برمی‌آید، به‌ویژه در ساقی‌نامه، با آیین سماع و مقام‌های موسیقی آشنایی کامل داشته است<ref>ر.ک: همان، ص4</ref>. | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۱: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]] | |||
[[رده:مقالات اردیبهشت 01 مکرمی]] | [[رده:مقالات اردیبهشت 01 مکرمی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۱
| دیوان حیاتی کرمانی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حیاتی کرمانی، بی بی جان (نویسنده) نوربخش، جواد (گردآورنده) |
| ناشر | یلدا قلم |
| مکان نشر | ایران- تهران |
| سال نشر | 1381ش |
| چاپ | دوم |
| شابک | 964-5745-22-5 |
| موضوع | شعر فارسی- قرن 12ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /د9 / 6681 PIR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دیوان حیاتی کرمانی، مجموعه اشعار بی‌بی جان حیاتی کرمانی، شاعره اواخر قرن دوازدهم هجری است که مشتمل است بر انواع شعر از غزل، رباعی، قصیده، ترجیع‌بند، ترکیب‌بند، مثنوی و ساقی‌نامه که به کوشش جواد نوربخش، گردآوری شده است.
حیاتی به‌واسطه برادرش رونق‌علی‌شاه، به مجلس نورعلی‌شاه راه پیدا کرده و نورعلی‌شاه از او می‌خواهد که دست به قلم شود. وی نیز این درخواست را اجابت نموده و قلم برمی‌گیرد و اشعاری بسیار نغز و لطیف و شیوا می‌سراید و در این‌باره می‌گوید:
| به مدح شهنشاه اقلیم فقر | که او را سزد تخت و دیهیم فقر | |
| نمایم ز الفاظ گوهرفشان | به طرز غزل چند بیتی بیان[۱] |
ویژگی دیوان حیاتی، آن است که از مجموع اشعار وی، برمی‌آید که به علوم ظاهری و باطنی و عرفان، آشنایی کامل داشته، به مبانی مذهبی پایبند و به اصول طریقت، عرفان داشته است و به علم تدبیر منزل واقف و به اخلاق و اخلاقیات علمی آگاه و در آیین دلداری و دلبری، صاحب ناز و در سفره‌داری و پذیرایی از اخوان، دست‌ودل‌باز بوده است. همچنین، به‌طوری‌که از اشعار وی برمی‌آید، به‌ویژه در ساقی‌نامه، با آیین سماع و مقام‌های موسیقی آشنایی کامل داشته است[۲].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.